Шырав

Шырав ĕçĕ:

Федя сăмах пирĕн базăра пур.

Федя (тĕпĕ: Федя) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ӑна ҫиме юрамасть, — терӗ Федя.
— Ее есть нельзя, — сказал Федя.

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ан култар-ха… — терӗ Федя.
Не смеши… — сказал Федя.

— Пӗрене пысӑкӑш, — терӗ Федя.
— Как бревно, — сказал Федя.

— Утрав леш енче, — терӗ Федя.
— За островом, — сказал Федя.

Эпӗ ҫулҫӑсемпе вут кӗрпи айӗнче ӑман шыранӑ вӑхӑтра Гарикпе Федя паян пулла каяс пирки калаҫрӗҫ.
Я копал червей в куче слежавшихся листьев и опилок, а Гарик с Федей обсуждали план сегодняшней рыбалки.

— Кама калаҫҫӗ? — ҫилленме пуҫларӗ Федя.
— Кому говорю? — стал сердиться Федя.

— Ан ашкӑн, — терӗ Федя, карттусне туртса илме хӑтланса.
— Не озорничай, — сказал Федя, пытаясь отобрать кепку.

Гарик сасартӑк Федя пуҫӗнчен карттуса хывса илчӗ те ҫурӑм хыҫне пытарчӗ.
Гарик вдруг сорвал с Фединой головы кепку и спрятал за спину.

— Сирӗннипе каяс килмест ман, — чееленчӗ Федя.
— На вашей неохота, — хитрил Федя.

— Эпӗ кӑшт илсе юлтӑм, — терӗ Федя.
— Я отсыпал немножко, — ответил Федя.

— Мӗнле-ха капла эсӗ, бомбӑсӑр? — ыйтрӗ Гарик, Федя ҫине куларах пӑхса.
— Как же ты теперь без бомбы-то? — спросил Гарик, — насмешливо глядя на Федю.

— Эй, Олёна! — кӑшкӑрчӗ Федя.
— Эй, Олена! — крикнул Федя.

— Хӑваласа ҫитнӗ пулӑттӑм, — терӗ Федя.
— Догнал бы, — сказал Федя.

— Сывлӑх сунатӑп, — Федя аллипе карттусне тӗксе илчӗ.
— Мое почтение, — Федя дотронулся рукой до кепки.

— Унпа йӗркеллӗ калаҫас пулать, — терӗ Федя, утрав ҫинелле кӑтартса.
— С ним надо по-хорошему, — сказал Федя, взглянув на остров.

— Ӑшша пиҫрӗм, — терӗ Федя, — сирӗн пата утса ҫитиччен…
— Взопрел, — сказал Федя, — пока до вас дотопаешь…

Федя пирӗн пата ҫитсе тӑчӗ, карттусне хыврӗ те пуҫ тӳпине хыҫкаласа илчӗ.
Федя подошел к нам, стащил с головы кепку и почесал макушку.

Алёнка Федя Губина чи малтан асӑрханӑ.
Аленка первая увидела Федю Губина.

Пӗркун Гарик, Федя тата эпӗ Чуллӑ шыв патӗнчен ҫуран таврӑннӑччӗ, ҫав ҫулпа килнӗ вӗсем.
По лесной дороге, по которой я, Гарик и Федя возвращались с Каменного Ручья.

Вӑтӑр виҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Кимме тавӑрса парсан, Федя тар паратӑп тет, урӑх ун пек хӑтланмастӑп тет.
— Федя сказал, что, если вернете лодку, отдаст порох и больше не буду так поступать.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика