Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кӗл сăмах пирĕн базăра пур.

Кӗл (тĕпĕ: кӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫумӑр пире, эпир кӗл чечек мар пулин те, пахчаҫӑран вӑйлӑрах шӑварать, урасем атӑсенче шӑмпӑртатаҫҫӗ, шӑнса кӳтрӗҫ, юлашкинчен туймиех пултӑм вӗсене.
Дождь поливал нас усерднее садовника, хотя мы и не были розами, ноги мои жулькали в сапогах, коченели, и я, наконец, перестал их совсем чувствовать.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Ҫӳҫӗ унчченхи пекех ҫӑра унӑн, анчах тикӗт пек хура мар ӗнтӗ, ытларах кӗл тӗслӗ.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Мӗншӗн эсӗ ӑна кӗл тӑватӑн?
И почему ты ему молишься?

Бизонсене тӑмалли вырӑн // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Часах вигвама ватӑран та ватӑ юмӑҫ, Хӗвеле кӗл тӑвакан жрец пырса кӗнӗ.
Вскоре вошел в вигвам старый-престарый знахарь, или жрец Солнца.

Ачана ят параҫҫӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Кӗл евӗрлӗ сӑнпа курӑнакан ҫеҫен хир ҫине, уҫҫӑнах палӑрми горизонт хыҫӗпе пысӑк сарӑ ҫӑлтӑр шуса тухрӗ.
Над пепельной степью из-за неразличимого горизонта всходила большая желтая звезда.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Калла чакакансене хӳтӗлекен салтаксен цепӗ хыҫӗнче, ҫӑлтӑрсен кӗл тӗслӗ ҫути витӗр, вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе хашкакан лаша ҫине утланнӑ ҫын курӑнса каять.
Время от времени позади цепи, прикрывающей отступление, выступал в пепельном свете звезд всадник на тяжело дышащей лошади.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ленин ҫара пуҫӑн, чалӑшшӑн тӳмеленӗ кӗрӗкпе, кӗл тӗслӗ пулса кайнӑ сӑн-питпе, пысӑк колонна ҫумӗнчен уйрӑлать те, аллине урса кайнӑ амфитеатр еннелле тӑсса, хӗрӳллӗн каламашкӑн тытӑнать:
Ленин, без шапки, в криво застегнутой шубе, с землистым лицом, отделился от огромной колонны и протянул руку, повисшую над беснующимся амфитеатром:

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Деникин салтакӗсем площадьре ухмахсем чӗркуҫленсе тӑрса турра кӗл тунине, Иоанн пуп вӗсене «ҫветтуй шывпа» пӗрӗхнине пӑхса тӑма питӗ кулӑшла.
Смешно было глядеть, как деникинские солдаты, сняв шашки, опустились на колени и стали молиться богу: крестились, кланялись лбами в землю.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпӗ вут чулне шаккаса ӑвва чӗртрӗм, шывра ӳсекен типӗ курӑксемпе тупӑлхаран кӑвайт хурса кӗл ӑшӗнче ҫӑмартасем пӗҫертӗм.
Я высек огня и развел костер из вереска и сухих водорослей, на котором испек яйца.

Пӗрремӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Шалта хӗллеренпе юлнӑ кӗл темӗн чухлех.
Там было полно золы, оставшейся ещё с зимы.

Тунтикун, июлӗн ҫирӗм саккӑрмӗшӗнче Эмиль пальт валли хатӗрленӗ чустана ашшӗн пуҫӗ ҫине тӑкса яни, унтан сарайӗнче ҫӗрӗмӗш кӗлетке касса кӑларни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Тапхӑр-тапхӑр вӗрекен сентябрьти сивӗ ҫил пушар шӑршипе кӗл вӗҫтерсе, ватӑ полководецӑн кӑвак ҫӳҫне вӗлкӗштернӗ.
Порою холодный сентябрьский ветер приносил пепел и запах пожарища, шевелил седыми волосами полководца.

IV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ, Иван Яковлев. Брагин М.Г. Фельдмаршал Кутузов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 162 с.

Вӗсем ишӗлсе аннӑ ҫӗр пӳртсемпе тата кӑвайтсенчен юлнӑ кӗл юлашкийӗсене анчах тупнӑ.
Им попадались только полуразрушенные землянки да зола от партизанских костров.

Ашшӗпе хӗрӗ // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Астрономсем малтан ҫав кӗл тӗслӗ ҫутӑ мӗнле хӑватпа ҫутатнине виҫсе пӗлнӗ, вара Ҫӗр хӑй мӗнле вӑйпа ҫутатнине шутласа кӑларнӑ.
Измеряя яркость пепельного сияния, астрономы узнали, с какой силой светит Земля.

Мӗн вӑл ҫӑлтӑр, мӗн вӑл планета? // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Кӗл ҫути вӑл Уйӑх ҫине Ҫӗр ҫинчен пынипе пулать.
Пепельное сияние, или пепельный, свет Луны, объясняется тем, что Земля освещает Луну, а та отбрасывает попадающие на ее поверхность земные лучи.

Ҫак ҫутта кӗл ҫути теҫҫӗ.
Это сияние называется пепельным светом.

Тӳпере ҫӗнӗ Уйӑх ҫурла пек кӑна йӑлтӑртатса курӑннӑ чухне Уйӑхӑн ытти Хӗвел ҫутатман пайӗ кӗл тӗслӗрех палӑрать.
Во время новолуния, когда молодой месяц появляется на небе в виде тонкого блестящего серпа, вся остальная, не освещенная Солнцем часть Луны светится чуть заметным нежным серебристым сиянием.

Вӗсем пӗтӗм ҫӗр чӑмӑрне ҫавӑрса илнӗ те ӑна пысӑк та хура ҫӑвар патне тытнӑ; ҫав тӑранма пӗлми ҫӑвар пирӗн планетӑна, кӗл ӑшне хурса пӗҫернӗ ҫӗрулмине ҫинӗ пек, ҫӑткӑнланса, сӗлекине юхтарса, ӗмет, кӑшлать, чӑмлать…
Они охватили весь земной шар, приблизили его к большой, тёмной пасти, и эта пасть сосёт, грызёт и жуёт нашу планету, обливая её жадной слюной, как горячую печёную картофелину…

Республика королӗсенчен пӗри // Александр Алга. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 46–61 с.

Ҫавна парсан — эпӗ сана престол ҫумне ылтӑн сӑнчӑрпа тимӗрлесе лартӑп, сан ҫине пӑхса кӗл тӑвӑп…
Дашь — золотыми цепями к престолу прикую, молиться буду на тебя…

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Эпӗ лавкана пирвайхи хут пырсан Деренков, тавар илме пынӑ ҫынсемпе калаҫса тӑраканскер, мана пуҫӗпе пӳлӗм алӑкӗ ҫинелле сулса кӑтартрӗ; эпӗ унта кӗтӗм те куратӑп: тӗттӗмрех ҫӗрте, кӗтесре, чӗркуҫҫи ҫинче Серафим Саровский портречӗ тӗслӗ пӗчӗк старик каҫса кайсах кӗл туса тӑрать.
Когда я впервые пришел в лавку, Деренков, занятый с покупателями, кивнул мне на дверь в комнату; я вошел туда и вижу: в сумраке, в углу, стоит на коленях, умиленно молясь, маленький старичок, похожий на портрет Серафима Саровского.

Шыва пароход ураписен хӑмисем ҫапни илтӗнет, баржӑсен караванӗ ҫинче матроссем кашкӑрла ӳлеҫҫӗ, таҫта йывӑр мӑлатук тимӗр ҫине ҫапать, кичемлӗн юрӑ тӑсӑлать, — такамӑн чунӗ хуллен кӑна йӑсӑрланать, — ҫав юрӑран чун ҫине кӗл пек хурлӑх ҫуса тӑкӑнать.
Глухо бьют по воде плицы колёс пароходов, надсадно, волками воют матросы на караване барж, где-то бьёт молот по железу, заунывно тянется песня, тихонько тлеет чья-то душа, — от песни на сердце пеплом ложится грусть.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика