Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

темӗн (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах Вахнов, ӑста аллипе перине майлаштарса тӑнӑ та, темӗн чӗриклеттерсе тӑрать, учитель ҫав сасса пӗр хут кӑна мар илткеленӗ ӗнтӗ.

Но Вахнов, уже наладив опытной рукой перо, издал им тонкий, тревожный, хорошо знакомый учителю звук.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Тархасшӑн, — тесе сӑмахне вӗҫлерӗ Борис Борисович, сасси унӑн ывӑнса ҫитнӗ чирлӗ ҫын темӗн ыйтнӑ пек янрать.

— Пожалуйста, — кончил Борис Борисович, и в голосе его зазвучала просьба усталого, больного человека.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма ӗнтӗ, алӑри конфетне пӑрахсах тухса тарасшӑнччӗ, Абрумкӑна: эсӗ мана хулпуҫҫинчен лӑпкама хӑймашкӑн пултараймастӑн, мӗншӗн тесен, эсӗ — Абрумка, а эпӗ — Тёма, генерал ачи, тесе каласшӑнччӗ, анчах ӑна темӗн тытса чарчӗ.

Тёма уже хотел оттолкнуть конфетку и убежать, хотел сказать Абрумке, что он не смеет трепать его по плечу, потому что он — Абрумка, а он Тёма — генеральский сын, но что-то удержало его.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ыттисем калаҫнине те итлесе каймасть, вара, арендатор килсе кӗрсе, Пульчиха хваттерне халиччен те никам та йышӑнманни ҫинчен пӑшӑрханса калани Тёма хӑлхине пырса кӗрсен вӑл темӗн пӗлнӗ пек пулать.

Он как-то смутно вслушивается в разговор и оживляется лишь тогда, когда до его слуха долетает жалоба пришедшего арендатора на то, что номер Пульчихи по-прежнему не занят.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Анчах ку та сахал-ха, хӑйне ҫӑлнӑшӑн Тёмӑна темӗн пек тав тӑвас килнине кӑтартма уншӑн ку ытла та сахал, — вӑл татах, татах Тёма ҫине сикет.

Но этого мало, слишком мало для того, чтобы выразить всю ее благодарность, — она кидается еще и еще.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Малтанах вӑл хӑйӗн чӗри сиксе тапнинчен урӑх, пуҫӗнче темӗн шакканинчен урӑх нимле сас-чӗвӗ те илтмерӗ.

Сперва он ничего, кроме биения своего сердца да ударов молотков в голове, не слышал.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫан-ҫурӑм та сӑрӑлтатать Тёмӑн, темӗскерле хӑрушӑскер, акӑ хӑйӗн хулпуҫҫийӗсем ҫине те темӗн улӑхса ларнӑ пек туять вӑл, тахӑшӗн сивӗ алли, вылянӑ пек, унӑн ҫӳҫне хыҫалтан вӑраххӑн ҫӗклентерет.

Тёма чувствовал, как мурашки пробегали у него по спине, как что-то страшное лезло на плечи, как чья-то холодная рука, точно играя, потихоньку подымала сзади его волосы.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Унӑн пуҫне темӗн чухлӗ шухӑш килсе капланать, Жучкӑна епле ҫӑлмалли ҫинчен шухӑшланӑ май, тем тӗрлӗ плансем вӗлтлетсе иртеҫҫӗ, вӑл пӗр шухӑшран тепри ҫине куҫать, вара, хӑй сисмесӗрех, ҫывӑрса каять.

Мысли роем теснятся в его голове, у него мелькает масса планов, как спасти Жучку, он переходит от одного невероятного проекта к другому и незаметно для себя снова засыпает.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма амӑшӗ ҫавӑн чухне чӑнах та темӗн пулнине сиснӗччӗ, анчах ҫав вӑхӑтрах мӗн иккенне пӗлме шухӑшламаншӑн халӗ хӑех ӳкӗнчӗ.

Мать вспомнила и пожалела, что не дала хода охватившему ее тогда подозрению.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Темӗн кӗтсе пытанса ларнӑ пек, таврара мӗнпурри самантлӑха шӑпах пулчӗ.

На минуту все стихло, точно притаилось, выжидая.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Еремей, темӗн пулман пекех, нимӗн те шарламасть.

Еремей невозмутимо молчит.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ашшӗ, кӑн-кӑвак ҫӳҫ-пуҫлӑ, яланхи пекех тӗксӗм сӑн-питлӗ, шурӑ кительпе, хӑй темӗн ҫинчен шухӑшлать, амӑшӗ, кринолин текен шалпар юбкӑпа, хура ҫипрен ҫыхнӑ пӳрнескесӗр перчеткесемпе, пуҫне сарлака хура хӑюллӑ шӗлепке тӑхӑннӑ.

Отец, седой, хмурый по обыкновению, в белом кителе, что-то озабоченно соображает; мать в кринолине, черных нитяных перчатках без пальцев, в шляпе с широкими черными лентами.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Еремей, кӗтесре нимӗн чӗнмесӗр ут чӗнӗсен вӗҫӗсемпе аппаланать, темӗн майлаштарать вӗсене, пӗр вӗҫне тепӗр вӗҫӗпе сыпӑнтарса ҫӗлеме хатӗрленет, атпӑрипе ҫиппи алайӗнчех выртаҫҫӗ.

Еремей в углу молча возится с концами упряжных ремней, бесконечно налаживая и пригоняя конец к концу, собираясь сшивать их приготовленными шилом и дратвой.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пӗтӗм чуна пусса-йывӑрлатса халтан яракан хӑйӗн хуйхине ҫеҫ асра тытса нишленни халӗ темӗн урӑххипе улшӑннӑ, тейӗн.

Казалось, слишком острое и эгоистическое сознание личного горя, вносившее в душу пассивность и угнетавшее врожденную энергию, теперь дрогнуло и уступило место чему-то другому.

IX // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Вӑл, сӑн-пичӗпе йӑлт улшӑнса кайнӑскер, вырӑн ҫинче тапкалана-тапкалана илет, вӑхӑт-вӑхӑтӑн темӗн итлет, таҫта тухса тарма хӑтланнӑн туйӑнать.

Он метался в постели с искаженным лицом, по временам к чему-то прислушиваясь, и куда-то порывался бежать.

IX // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Темӗн, йӗркеллӗн, тӗпӗ-йӗрӗпе ӑнлантарса парайӑп-ши эп сана… «хӗрлӗ янрав» мӗн иккенне эсӗ ху манран кая мар пӗлме пултаратӑн: хуласенче эсӗ ӑна, пысӑк праҫниксенче, пӗр хутчен кӑна мар илтнӗ, анчах пирӗн таврара унашкал танлаштару ҫук…

 — Не знаю, впрочем, удастся ли мне объяснить тебе как следует… что такое красный звон, ты можешь узнать не хуже меня: ты слышал его не раз в городах, в большие праздники, только в нашем краю не принято это выражение…

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Старик темӗн тавҫӑрса илчӗ пулас.

В уме старика зародилось некоторое представление.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Сасартӑк ӑна ывӑлӗн вырӑнӗ тӗлӗнче аран ҫеҫ сисӗнсе темӗн хускалнӑн туйӑнчӗ.

Вдруг ей почудилось над постелью какое-то едва уловимое движение.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫав туйӑм тӗпӗнче малтанах темӗн урӑххи пурри палӑратчӗ.

Уже с самого начала на дне этого чувства лежало зернышко чего-то другого.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Садра ҫулҫӑсем чӑштӑртатаҫҫӗ, таҫта аист сасӑ парать, сасартӑках темӗн ӑса илнӗ пек автан авӑтса яни, ҫунаттисемпе хӑлаҫланни… ҫӑл тараси чӗриклетни… — ҫаксем йӑлтах ялти ӗҫлӗ кун умрах иккенне систереҫҫӗ.

Шелестели листья сада, где-то скрипел аист, слышалось хлопанье крыльев и крик как будто внезапно о чем-то вспомнившего петуха, легкий визг «журавля» над колодцем, — во всем этом сказывалась близость деревенского рабочего дня.

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех