Шырав

Шырав ĕçĕ:

лешӗ сăмах пирĕн базăра пур.

лешӗ (тĕпĕ: лешӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Асӑрханарах тыткалӑр хӑвӑра хӑвӑр, унсӑрӑн пӗтӗм ӗҫе пӑсатӑр! — терӗ Врона шапӑлкка Дзебека, лешӗ ӑна хӑйӗн ӑнӑҫнӑ ӗҫӗсем ҫинчен каласа панӑ хушӑра.
— Будьте осторожны, а то сорвете все дело! — остановил Врона болтливого Дзебека, когда тот докладывал о своих успехах.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Фольварка чӗртсе ярас-и? — ыйтрӗ лешӗ.
— Фольварк запалить? — спросил тот.

— Вӑл пултараймасть, — ҫухалса мӑкӑртатрӗ лешӗ.
— Она не сумеет… — растерянно бормотал он.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Тата тепӗр самантрах вӑл ҫак чӑрсӑр ҫыннӑн пуҫне патӑрах салатса пӑрахнӑ пулӗччӗ, анчах лешӗ хыттӑн: «Zuruck!» тесе кӑшкӑрни тата лаша ҫумӗнчех нимӗҫ картусӗн хӗрлӗ кӑшкӑрӗ вӗлтлетсе илни унӑн аллине чарчӗ.
Еще секунда, и он размозжил бы голову наглеца, резкий предостерегающий крик: «Zuruck!» и мелькнувший у самой лошади красный околыш немецкой фуражки остановили его руку.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Лешӗ йӑнӑшса ячӗ.
Тот взвыл.

Анчах лешӗ унан пӗтӗм ирӗкне ҫавӑрса илме ӗлкӗрнӗ те ӗнтӗ.
Но она уже завладела его волей.

Ну, вара лешӗ, пӗлетӗр пуль.
Ну, а тот, знаете наверно.

Лешӗ минтер ҫинче урисене сулласа ларать, сӑмси шӑтӑкне тем ӗҫленӗ пек пикенсех чавалать.
Тот уже сидел на подушке, болтая босыми ногами и деловито ковыряя в носу.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Анчах лешӗ темӗнле васкаса хускалкаланине асӑрхарӗ те хӑвӑрт тухса кайрӗ.
Но, заметив его нетерпеливое движение, Раймонд поспешно вышел.

Патлай ӑна лешӗ тухса каяс умӗн, темӗн пӑшӑлтатса каларӗ.
Патлай ему что-то шептал перед уходом.

Пуринчен ытла лешӗ — Патлай… тата Пшигодски.
Особенно этот Патлай… но и Пшигодский.

По-ли-ци! — кӑшкӑрса ячӗ лешӗ, кукша пуҫне аллипе ярса илсе.
Поли-ици-я! — заорал тот, схватившись рукой за лысину.

Лешӗ пӗтӗмпех илтнӗ мӗн.
Тот все слышал.

Лешӗ, темӗнле палтӑртатрӗ пулин те, йӗкӗтӗн хӗстерсе илнӗ аллисенчен вӗҫерӗнеймерӗ.
Как ни барахтался тот, но выбраться из цепких рук парня не мог.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Лешӗ тӳрех чукун ҫул тӑрӑх килет.
Тот шел прямо по насыпи.

Халех вӑл лешӗ кучченеҫ илсе килнипе килменнине те пӗлет…
Сейчас он узнает, принесла ли она ему гостинца…

Шмультке Стефанин аллине хӑйӗн ҫумӗнчен ямарӗ, лешӗ те каясшӑнах васкамарӗ.
Шмультке не отпускал руки Стефании, и она не торопилась уходить.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Турӑ сире пиллетӗр! — терӗ лешӗ, сывпуллашса.
— Да благословит вас бог! — сказал тот, прощаясь.

Лешӗ, ним те пӗлменнипе, хулпуҫҫине пӗрсе илчӗ.
Тот недоумевающе пожал плечами.

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Анчах эсӗр кунта иккене мая килмест, тата хушаматӑр та урӑх, — лешӗ Хмурый ятлӑччӗ.
Только место вам здесь неподходящее и фамилия другая — того звали товарищ Хмурый.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика