Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӗрлӗ сăмах пирĕн базăра пур.

Хӗрлӗ (тĕпĕ: хӗрлӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вучах айккинче ҫӳлӗ пӳллӗ Ефим Кондратьевич тӑрать, унпа юнашар пӗчӗкҫӗ те хӗрлӗ ҫулӑм — Нюра ҫӳҫӗ вӗҫкелет.
В стороне от костра стоит высокая фигура Ефима Кондратьевича, рядом с ним мелькает маленькое рыжее пламя — волосы Нюры.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Куккӑшӗ, хӗрлӗ хунарне ҫӗклесе, аллине тӑсса тытса тӑрать.
Дядя поднимает красный фонарь и держит его в вытянутой руке.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Унтан пӗр-пӗринчен чылай сарлака лартнӑ симӗс те хӗрлӗ ҫутӑсем, вӗсем хушшинче вара сӑрӑрах тӗслӗ пысӑк мӗлке курӑнать.
Потом широко расставленные зеленый и красный огоньки, а между ними еле различимая серая громада.

Курать вӑл: куккӑшӗ сулахай чавсипе хӳре тытакан кӗсмен ҫине таяннӑ та хӗрсех сылтӑм аллипе авӑсать, кимӗ ҫаврӑнать те тӗттӗмелле кайса ҫухалать, часах кимми те, куккӑшӗ те курӑнми пулаҫҫӗ, тӗттӗмлӗхре ҫыхса лартнӑ хӗрлӗ хунарсен ҫутисем ҫеҫ сиккелеҫҫӗ.
Ему видно, как, уперев рукоятку кормового весла в локоть левой руки, дядя энергично загребает правой, лодка поворачивается, уходит в темноту, и скоро ни дяди, ни ее не видно, только тревожно пляшут в темноте красные огоньки привязанных фонарей.

Чӑлантан вӗсем икӗ хӗрлӗ хунар илсе кӗреҫҫӗ, иккӗшне те краҫҫын ярса ҫутаҫҫӗ.
Из чулана они приносят два красных фонаря, заправляют и зажигают их.

Шыҫӑнса кайнӑскер, суранланса пӗтнӗскер, сӗтел ҫитти ҫинче вӑл хӑрушӑ хӗрлӗ лаптӑк пек выртать.
Распухшая, в ссадинах, она пугающим багровым пятном лежит на скатерти.

Костьӑран сулахаярах — хӗрлӗ ҫӳҫлӗ Сеня Журило.
Слева от Кости рыжий Сеня Журило.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Отряд, строя тӑр! — тесе команда парать, сарлака ҫамкаллӑ ҫӳлех мар арҫын ача, ҫанни ҫинче унӑн хӗрлӗ йӑрӑмсем пур.
— Отряд, стройся! — командует невысокий большелобый мальчик с нашивками на рукаве.

Нюрӑпа Костя яла пырса кӗрсенех, вӗсен патӗнченех пӗр хӗрлӗ ҫӳҫлӗ ача пуля пек вӗҫсе иртрӗ.
Лишь только Нюра и Костя входят в село, мимо них пулей пролетает рыжий мальчишка.

Ҫатансемпе чие йывӑҫҫисен сулхӑнӗсенче шӑрӑхпа аптранӑ йытӑсем хӑйсен хӗрлӗ чӗлхисене кӑларса выртаҫҫӗ.
В тени плетней и вишняков, вывалив розовые языки и хакая, лежат разомлевшие от зноя собаки.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Географи урокӗнче учитель юханшывсене «шыв ҫулӗсем» те «шурӑ кӑмрӑк» тетчӗ, анчах ҫак сӑмахсем чунра юлмастчӗҫ, пуринчен малтан пляжри ҫунтарса ярас пек вӗри хӑйӑр, шыв ҫинче хӗвел ҫути выляса йӑлтӑртатни тата вӑлта ҫиппи вӗҫӗнче чӗтресе ҫакӑнса тӑракан хӗрлӗ ҫунатсем аса килетчӗҫ.
На уроках географии учитель говорил, что это «водные пути» и «белый уголь», но эти слова оставались сами по себе, а на первом плане были обжигающий песок пляжа, слепящие зайчики на воде и трепещущие на леске красноперки.

Вӗсем шурӑ бакенсем ҫинчи ҫутӑсене сӳнтереҫҫӗ те, сылтӑм ҫыран еннелле каҫса, кимме шыв юххи майлӑ тытаҫҫӗ, хӗрлӗ бакенсене пӗрин хыҫҫӑн тепӗрне сӳнтереҫҫӗ.
Они гасят огни на белых бакенах, потом переваливают к правому берегу, пускают лодку по течению и один за другим гасят красные.

Шуйттан шӑлӗ ҫинчи тайлӑкрах хӗрлӗ бакен хыҫала тӑрса юлать — ӑна вӗсем каялла таврӑннӑ чух сӳнтереҫҫӗ, — утрав та хыҫалалла шуса юлать.
Кланяющийся красный бакен Чертова зуба остается позади — они погасят его на обратном пути, — уплывает назад остров.

Юлашки хӗрлӗ ҫунатне тирсе хунӑ куканӗ юхса кайнӑ, анчах Костя уншӑн пӑшӑрхаймасть.
Кукан с последней красноперкой уплыл, но Костя о ней не жалеет.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Иккӗмӗш хӗрлӗ ҫунатне чи пысӑк вӑлта ҫине тирсе лартать те шыва ывӑтма ҫеҫ ӗлкӗрет — пулӑ кӗҫех вӑлта хуллине унӑн аллинчен туртса илсе каймасть.
Вторая красноперка насаживается на самый крупный крючок, и не успевает Костя забросить, как рыба едва не вырывает удилище у него из рук.

Костя вӑлти ҫине пӗчӗкҫӗ хӗрлӗ ҫунатне тирет те ӑна шывалла ывӑтать.
Костя насаживает на крючок маленькую красноперку и забрасывает удочку.

Анчах та — те куккӑшӗн вӑлтисем лайӑхах мар, те вырӑнне ӑнӑҫлӑ суйласа илеймерӗ — пулӑсем начар хыпаҫҫӗ, вӑл виҫӗ хӗрлӗ ҫунат тытать те, урӑх пулӑ лекми пулать.
Но то ли дядина снасть ему не с руки, то ли неудачно выбрано место, клюет у него плохо, он вылавливает три красноперки, и клёв кончается.

Тимахвин вара пилӗк хӗрлӗ ҫунат та чылай пысӑк уланкӑ пур.
А у Тимофея их уже полдесятка и порядочный окунь.

Анчах унӑн куканӗ ҫинче икӗ хӗрлӗ ҫунат ҫеҫ.
Но на его кукане две маленькие красноперки.

Вӗршӗнсем те хӑйсен ҫыран шӑтӑкӗсенчи йӑвисене пытанса пӗтнӗ, анакан хӗвелӗн хӗрлӗ ҫутинче, йӑмра тӗмӗсем тӗлӗнче, вӗтӗ шӑна кӗтӗвӗсем ҫеҫ вӑркӑшса тӑраҫҫӗ.
Даже стрижи попрятались в свои норки, и лишь стайки мошкары танцуют над кустами в розовых лучах заходящего солнца.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика