Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ашшӗ сăмах пирĕн базăра пур.
Ашшӗ (тĕпĕ: ашшӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ашшӗ вилсен — ҫынна инкексенчен сыхласа тӑракан крепӑҫӑн стенисем ишӗлсе анаҫҫӗ.

— После смерти отца обрушиваются стены крепости, защищающие человека от бед.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

— Каласа пар-ха пире: ҫынӑн ашшӗ вилсен, вӑл мӗнсӗр тӑрса юлать, мӗн ҫухатать?

— Расскажи нам: если у кого-то отец умрет, чего он лишается и что теряет?

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Вӑл, ашшӗ ӑна аван каччӑ тупӑнсан, ахалех, нимсӗрех парассине Жиреншене пӗлтернӗ.

Так дала она понять Жиренше, что отец отдаст её и без выкупа, если найдётся достойный жених.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Карашаш хӑйӗн айне сарнӑ тирӗн ҫӑмӗ тӑрӑх шӑлса илнӗ, вӑл ашшӗ ӑна така тирӗ ҫинчи ҫӑм чухлӗ выльӑх парсан та паманнине пӗлтересшӗн пулнӑ.

Карашаш провела рукой по овечьему меху, на котором сидела, намекая, что отец не отдаст её и за столько голов скота, сколько шерстинок на баране.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Вара Жиренше аллипе ҫӳҫӗ тӑрӑх шӑлса илнӗ, апла тунипе вӑл Карашаш ашшӗ уншӑн, калымлӑх хӑйӗн пуҫӗнчи ҫӳҫ чухлӗ выльӑх ыйтмӗ-и, тесе ыйтасшӑн пулнӑ.

Тогда Жиренше погладил себя по волосам, желая спросить, не потребует ли за неё отец в калым столько скота, сколько у него волос на голове.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Карашаш ашшӗ ҫитнӗ.

Пришёл отец Карашаш.

Ӑслӑ Жиреншепе хитре Карашаш // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 12–20 с.

Вӗсем мана пӗр пысӑк килйыш пек туйӑнса кайрӗҫ: «Чи ҫӳлӗ те ырханни, тӗрӗссипе каласан, кофейник — ырхан та яштака ашшӗ; чи мӑнтӑрри, капӑрри — амӑшӗ, тӗрлӗ тӗслӗ пӗчӗк чейникӗсем — вӗсен йышлӑ ачи-пӑчисем. Анне ун чухне мӗн калани халӗ те асӑмрах-ха:

Это одна большая семья: самый высокий, тощий чайник, или, вернее сказать, кофейник, — это сухопарый, подтянутый папа; самый толстый, в красных кружочках, — это расфуфыренная мама, а маленькие разноцветные чайнички — их многочисленные детишки.

Пиратсем // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Анчах эпӗ ку ҫын ман атте мар, аннен ашшӗ иккенне, апла пулсан, ман кукаҫи иккенне ҫийӗнчех тавҫӑрса илтӗм.

Но тут же я понял, что это не мой папа, а папа моей мамы — стало быть, мой дедушка!

«Эпӗ килнӗ! Килнӗ!» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Анне ячӗпе ашшӗ ятне хам ӑшра каласа пӑхатӑп: кирек мӗнле пулсан та, ӑна Марина Антоновна мар, Марина Петровна тесе чӗнеҫҫӗ.

Я прошептал про себя мамино имя-отчество: ее звали все-таки не Мариной Антоновной, а Мариной Петровной.

Манӑн ятӑм Шура пулса тӑчӗ // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Анчах ашшӗ ун ҫинчен чылай хушӑ нимӗн те пӗлмен.

Куҫарса пулӑш

Аттесен ҫулӗпе… аттесен йӗрӗпе… // Надежда Кириллова. https://chuvash.org/blogs/comments/5620.html

Юлашки ҫырӑвӗне вӑл Брестран, ашшӗ, Лазарь Михайлович Михайлов патне 1941-мӗш ҫулхи ҫу (май) уйӑхӗн вӗҫӗнче ҫырса янӑ.

Куҫарса пулӑш

Аттесен ҫулӗпе… аттесен йӗрӗпе… // Надежда Кириллова. https://chuvash.org/blogs/comments/5620.html

Ашшӗ учитель-художник пулнӑ.

Отец был учителем-художником.

С. Диковский ҫинчен // Хӗветӗр Уяр. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 3–7 с.

— Мӗн эсир! — тенӗ вӗсене ашшӗ.

— Что вы? — говорил им отец.

Тӗл перекен ҫын // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гарин-Михайловский Н.Г. Корея юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 32 с. — 19–26 с.

Часах кунта унӑн ашшӗ килет.

Скоро сюда приедет его отец.

66 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Андрей ашшӗ ман пата ҫапла ҫырчӗ:

Отец Андрея писал мне:

50 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Вӑл каланӑ тӑрӑх, унӑн ашшӗ те, амӑшӗ те тӑван мар пулнӑ…

Выходило, что и отец у него не родной и мать не родная…

46 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Эпӗ ӑна аса илме пулӑшмастӑп, мӗншӗн тесен Грачевский манӑн учителӗн хушаматне ҫеҫ мар, унӑн ячӗпе ашшӗ ятне те, тен, хӑш ҫулта ҫуралнине те, унӑн ҫемьи мӗнле пулнине те, ыттисене те пӗлет тесе шутлатӑп.

Я не прихожу на помощь, совершенно уверенный, что Грачевский помнит не только фамилию, но и имя и отчество, а пожалуй, и год рождения, и семейное положение, и все прочее, что касается моего учителя.

45 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Акӑ манан юлташӑн, Эрвинӑн ашшӗ тӗрмере вилчӗ.

Вот у моего товарища Эрвина отец умер в тюрьме.

40 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Ывӑлӗ ашшӗ ҫинчен куҫне илмесӗр, хушӑран аслашшӗне ӳкесрен тытса, хӑй ҫумӗнчех тӑнине пӗлмест ҫав Чумкель.

Не знал Чумкель, что сын его стоял совсем рядом с ним, жадно вглядываясь в него.

Телейлӗ ҫӗршывра // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Малалла ӳпӗнерех ларнӑ та вӑл, пӗтӗм чун хавалӗпе хӑйне ашшӗ, ывӑлӗ кӗтнӗ ҫӗрелле туртӑнать.

Напряженно наклонившись вперед, он, казалось, всем своим существом рвался туда, где ждал его отец, где должен был встретить его сын.

Телейлӗ ҫӗршывра // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех