Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хамӑн (тĕпĕ: хам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапла вара, хамӑн чун савни ҫинчен асӑнни пирӗн тӗлӗнмелле ҫулҫӳревпе ҫыхӑнса тӑчӗ.

Таким образом, имя моей милой романтической фирландки было связано с нашей научной экспедицией.

XXXII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Ҫапла, — терӗм эпӗ, анчах хамӑн ӑшӑмра, ҫапах та ку тӗрӗсех мар пулӗ тесе шухӑшларӑм.

— Так! — произнес я, думая, однако, что дядюшкино предположение может оказаться не совсем точным.

XXXI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Эсир темӗн каласан та, пичче, анчах, кунта пурте урӑхла, эпӗ хамӑн куҫӑмпа курнисене те аран ҫеҫ шанатӑп.

— Что бы вы ни говорили, дядюшка, но мне все это кажется необычайным, и я едва верю своим глазам.

XXXI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ хамӑн куҫӑмсемпе инҫетри тӗтре витӗр пӑхса, горизонта хупласа тӑракан вӑрттӑнлӑх чаршавне ҫурса ярасшӑн пулнӑ пекех тинкерсе пӑхатӑп.

Я старался проникнуть взглядом сквозь туманную даль и разорвать завесу, прикрывшую таинственную линию горизонта.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Кӗтмен ҫӗртен ҫак япаласене пӑхса савӑнни манӑн питӗм-куҫӑма сывлӑхлӑ сӑн-сӑпат кӳртрӗ; эпӗ хамӑн чире тӗлӗннипех эмелленӗ, медицинӑн ҫак ҫӗнӗ меслечӗ мана хӑвӑрт сывалма пулӑшрӗ: кунсӑр пуҫне пусӑрӑннӑ ҫӑра сывлӑшран кислород нумайрах пулин те манӑн ӳпкесемшӗн сыватакан вӑйлӑ эмел вырӑннех пулса тӑчӗ.

Неожиданность этого зрелища оживила краски на моем лице; изумление — лучшее лекарство, и я выздоравливал с помощью этого нового терапевтического средства; помимо того, живительная сила плотного воздуха бодрила меня, обильно снабжая мои легкие кислородом.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ ҫакӑн пек тӗлӗнмелле картинӑсене пӗр чӗнмесӗр пӑхса тӑратӑп; хамӑн ӑшри шухӑшсене каласа пама сӑмах та ҫитеймест; тӗнчери халиччен курман ҫӗнӗ улшӑнусене палӑртма тивӗҫлӗ сӑмах та ҫук.

Я созерцал в глубоком молчании все эти чудеса, у меня недоставало слов для выражения моих чувств.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ ку тинӗсе чи малтан тупни, хамшӑн пысӑк чыс пулать, ӑна эпӗ хамӑн ята пама та пултаратӑп тесе шутлатӑп.

У меня есть честь этого открытия и мое право назвать его моим именем.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Манӑн тӑраничченех ҫывӑрмалла; эпӗ хамӑн юлташсенчен уйӑрӑлса тӑватӑ кун ирттерни ҫинчен шухӑша кайнӑ майӗпех ҫывӑрса кайрӑм.

Мне нужно было хорошенько выспаться, и я заснул с той мыслью, что моя разлука со спутниками продолжалась четыре долгих дня.

XXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ӑнсӑртран хамӑн хӑлха стена ҫумне пырса лексен, таҫта питех инҫетре, мӑкӑртатса калаҫнӑ сӑмахсем илтӗнсе кайнӑ пек туйӑнчӗ.

Вдруг мне почудилось, когда я случайно приложил ухо к стене, что откуда-то, издалека, доносятся человеческие голоса.

XXVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Йӗри-тавра шӑпах, хамӑн чӗре тапнине те илтместӗп.

Полнейшая тишина царила в галерее, я не слышал даже биения моего сердца.

XXVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Хамӑн умри гранит стена ҫине ҫапӑнса манӑн юлашки ӗмӗтӗм те саланса кайрӗ.

Моя последняя надежда разбилась об эту гранитную стену.

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ тӑтӑм та, хамӑн патакӑм ҫине таянкаласа галерея тӑрӑх тӑвалла утрӑм.

Я встал и, опираясь на палку, пошел вверх по галерее.

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Унтан, хамӑн ура айӗнчех юхса выртакан ҫӑл шывӗ тӑрӑх пӗрмаях тӑвалла улӑхса пырсан, Снеффельс тӑррине ҫитме те пултарӑп.

Теперь, раз ручей будет моим путеводителем, я могу, поднимаясь все время вверх, достичь вершины Снайфедльс.

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Мана каялла кам ертсе кайса хамӑн юлташӑмсене тӗл пулма пулӑшӗ?

Кто мог направить меня на обратный путь и свести с моими спутниками?

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Манӑн хумханакан шухӑшлӑ пуҫӑмра Грамбург хули, Король урамӗнчи ҫурт, хамӑн мӗскӗн Гретхен, манран таҫта ҫӳлте тӑракан тӗнче, питех те хӑвӑрттӑн аса килсе куҫ умӗнчи пекех иртеҫҫӗ.

В моем взволнованном сознании быстро пронеслись Гамбург, дом на Королевской улице, моя бедная Гретхен, весь тот мир, от которого я оторвался!

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ хамӑн ҫӗр ҫийӗнчи пурӑнӑҫ ҫинчен аса илме тӑрӑшрӑм, анчах ку маншӑн питех те хӗн пулчӗ.

Невольно мои мысли обратились к земным воспоминаниям.

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Халӗ хамӑн юлташӑмсен мана чӗнекен сасси хӑлхана пырса кӗмӗ-ши тесе, юлашки хут итлесе тӑнӑ чухне, нимӗнле сасӑ ҫуккине те ӑнланса илтӗм.

Теперь я понял причину той необыкновенной тишины, поразившей меня, когда в последний раз прислушивался, не донесется ли зов моих спутников.

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Хамӑн вӗри аллӑмсемпе ирӗксӗрех ҫӗре сӗртӗнсе пӑхатӑп.

Невольно я прикасался горячими руками к земле.

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Хамӑн ӑшӑмра мӗн-мӗн шухӑшласа илнисене каласа пама этем чӗлхинче сӑмах та тупӑнас ҫук.

На человеческом языке нет слов, чтобы передать мои чувства.

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Манӑн ҫав шыв тӑрӑх ҫӳлелле анчах каймалла, вара эпӗ хамӑн юлташӑмсене тупатӑпах», тесе шухӑшлатӑп.

Мне нужно идти вверх по его течению, и я обязательно найду своих спутников».

XXVI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех