Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑпах сăмах пирĕн базăра пур.
шӑпах (тĕпĕ: шӑпах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унра шӑпах Шура хӑйӗн пурнӑҫӗнче шырани пур пулӗ.

Наверное, в нем есть как раз то, чего она искала в жизни.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Мӗншӗн вӑл Брянский хыҫҫӑн, нумайӑшӗнчен асӑрхаманла пӑрӑнса, чылайӑшне хирӗҫлесе, шӑпах ун ҫинче чарӑнса тӑчӗ?

Почему она после Брянского, стольких обойдя, стольким дав отпор, остановилась именно на нем?

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Шура мӗншӗн кама та пулин урӑххине мар — шӑпах ҫак ҫынна, типшӗм лейтенанта — Черныша суйласа илнине ӑнланса илесшӗн каччӑ.

Парень хотел понять, за что Шура отметила и избрала именно этого человека, худощавого лейтенанта Черныша, а не кого-нибудь другого.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Куратӑн-и, — терӗ вӑл шӑппӑн, — эпӗ халӗ шӑпах сирӗн пата кӗрсе тухас тесе шутлаттӑм…

— Видишь, — сказала она тихо и растерянно, — а я как раз сейчас думала зайти к вам…

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Шура кулса ячӗ те шӑпах хӑй ҫумӗнчен чупса иртекен Маковее пуҫӗнчен ярса тытрӗ.

Смеясь, Шура схватила голову Маковея, который как раз пробегал мимо и попался ей под руку.

XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хаецкие те ялав кам та пулин урӑххин ҫурӑмӗ хыҫӗнче мар, шӑпах хӑйӗн, Хаецкин, ҫурӑмӗ хыҫӗнче тӑнӑн туйӑнать.

А Хаецкому между тем казалось, что знамя стоит как раз за ним, за Хаецким, а не за кем-нибудь другим.

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ман шутпа, Брянский палламан пӗр-пӗр ют ҫын мар — шӑпах вӑл кӑна ӑна юратма пултарать, унӑн ҫеҫ ӑна юратма право пур.

А, по-моему, именно он, а не кто-нибудь другой, далекий Брянскому, имеет право на ее любовь.

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Эпӗ ун чухне шӑпах ырӑ кӑмӑллӑччӗ, Гринава хыҫҫӑн манӑн чӗрене темӗнле лирика пырса кӗчӗ…

Как раз был в таком настроении, такая лирика нашла на меня после Гринавы…

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайдӑн халӗ шӑпах ҫавӑн пек туйӑм.

По крайней мере, такое ощущение было сейчас у Сагайды.

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӗсен партизанӗсем шӑпах тусем хушшинчен тухаҫҫӗ.

Их партизаны как раз из гор выходят…

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Юлашкинчен эпир Ваня Пахомов патне кайрӑмӑр, Ваньӑн ашшӗ-амӑшӗсем патӗнче шӑпах хӑнасем пурччӗ.

Наконец мы отправились к Ване Пахомову, а у Ваниных родителей как раз были гости.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Шӑпах ҫав вӑхӑтра пирӗн пата Надя аппапа Серёжа пичче килчӗҫ.

Как раз в это время к нам пришли тетя Надя и дядя Сережа.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ман урлӑ ҫил-тӑвӑл кӗрлесе иртрӗ тейӗн, халь шӑпах тата лӑпкӑ.

Как будто буря надо мной пронеслась, а теперь все тихо, спокойно.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Шӑпах ҫав самантрах амӑшӗ ӗҫрен таврӑнчӗ.

Как раз в это время вернулась с работы мать.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Анчах йытӑ вӗрме пуҫларӗ те шӑпах виҫӗ хут вӗрсе илчӗ.

Но собака стала лаять и пролаяла ровно три раза.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Вӑт вара амӑшӗ шӑпах Костьӑран вӑл мӗншӗн шкула каймасӑр юлнине пӗлсе ҫилленсе кайнӑ самантра Лобзик чӑлантан йӑраланса тухнӑ та тӳрех пӳлӗме пырса кӗнӗ.

И вот, как раз когда Костя признался и мама рассердилась, Лобзик вылез из чулана и пришел прямо в комнату.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ку шӑпах Костя киле Лобзика илсе килнӗ кун пулса иртнӗ.

Это случилось как раз в тот день, когда Шишкин привел домой Лобзика.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ҫав кун шӑпах арифметикӑпа задача шутлама парса янӑччӗ.

Как раз в этот день была задана задача по арифметике.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Эпӗ шӑпах тата нимӗн те туман, мӗншӗн тесен хама тӗрӗслессине аса та илмен.

А у меня как раз ничего не сделано, потому что я уже отвык, чтоб меня проверяли.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Атте каланӑ тӑрӑх, пирӗн ҫӗршывра кашни ҫынах, кӑмӑлӗ пулсан тата лайӑх вӗренсен, хӑй мӗн тӑвас тенине тума пултаратех, мӗншӗн тесен чылай ҫул каялла шӑпах ҫак кун, ноябрӗн ҫиччӗмӗшӗнче, халӑха пусмӑрласа пурӑннӑ мул хуҫисене хуса ятӑмӑр, халь мӗнпур япаласем халӑх аллинче тӑраҫҫӗ.

Папа говорит, что в нашей стране каждый человек всего добьется, если только захочет и станет как следует учиться, потому что уже много лет назад как раз в этот день, седьмого ноября, мы прогнали капиталистов, которые угнетали народ, и теперь у нас все принадлежит народу.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех