Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫывӑхне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ Володя ҫывӑхне куҫса тӑтӑм та хама хам ирӗксӗрлесе тата сасса шӳтленӗ евӗрлӗ кӑларма тӑрӑшса: «Ну, мӗнле, Володя, халтан каймарӑн-и?» — тесе ыйтрӑм.

Я пододвинулся к Володе и сказал через силу, стараясь дать тоже шутливый тон голосу: «Ну что, Володя, умаялся?»

XXXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл мана ӑшӑ кӑмӑлпа тӑванла йышӑнчӗ, хӑй ҫывӑхне лартрӗ те пирӗн пӗтӗм ҫемье ҫинчен интересленсе ыйта-ыйта пӗлчӗ.

Она очень дружески-родственно приняла меня, усадила подле себя и с участием расспрашивала меня о всем нашем семействе.

XX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл мана аллине акӑлчансем евӗрлӗ тӑсса пачӗ, кунашкалли те ун чухне шӑнкӑрав пекех сайра тӗл пулатчӗ, ман алла хыттӑнах чӑмӑртарӗ те хӑй ҫывӑхне диван ҫине лартрӗ.

Она подала мне руку по английскому обычаю, который был тогда такая же редкость, как и колокольчик, пожала откровенно мою руку и усадила подле себя на диване.

XVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл чавсаланса ларнӑ та кӗнеке вулать, шурала пуҫланӑ тӑрмаланчӑк ҫӳҫ-пӗрчисем пӳрнисем витӗр тӑраткаланса тухнӑ; вӑл ман ҫине йӑлтӑркка куҫӗсене пӗр самантлӑха кӑна ыр суннӑ пекех мар пӑхса илсе, сӑнне тӗксӗмлетрӗ те, мана хӑй ҫывӑхне куҫса ларма май парас мар тесе, ман еннелле якалса кайнӑ чавсине кӑларса хучӗ.

Он, облокотившись на обе руки, сквозь пальцы которых торчали всклокоченные полуседые волосы, читал в книге и, только на мгновенье взглянув на меня не совсем доброжелательно своими блестящими глазами, мрачно нахмурился и еще выставил в мою сторону глянцевитый локоть, чтоб я не мог подвинуться к нему ближе.

X сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Володя ӑна тетрадь пачӗ те билетне ерипен ун ҫывӑхне хучӗ.

Володя подал ему тетрадь и осторожно положил билетик подле нее.

XI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗҫ ҫакӑнса тӑракан стена ҫывӑхне пырсан, эпӗ ӑна ярса тытрӑм та каларӑм:

Когда я подошел к стенке, где висела моя шпага, я вдруг схватил ее и сказал:

X сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Яков пӗр вӑхӑт чӗнмесӗр тӑчӗ; унтан сасартӑк пӳрнисем питӗ хӑвӑрттӑн хускалма пуҫларӗҫ, улпут хушнисене итленӗ чух сӑнӗнче палӑрнӑ тӑмсайла пӑхӑнма хатӗрлӗхе уншӑн уйрӑмлӑх пулса тӑракан чеелӗхпе улӑштарса, вӑл шута хӑй ҫывӑхне туртса илчӗ те калаҫма пуҫларӗ:

Яков помолчал несколько секунд; потом вдруг пальцы его завертелись с усиленной быстротой, и он, переменив выражение послушного тупоумия, с которым слушал господские приказания, на свойственное ему выражение плутоватой сметливости, подвинул к себе счеты и начал говорить:

III сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Акӑ вӗсем аула ҫитсе кӗчӗҫ те пӗр кибитка ҫывӑхне чарӑнса ҫӗр выртма яма ыйтрӗҫ.

Вот они вошли в аул и попросились возле одной кибитки на ночь пустить.

Xӳре // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 27–32 с.

Кайӑка чул ту хӳттинче тӑрса сыхларӑмӑр, тӗтре вӑхӑтӗнче ун ҫывӑхне пыма тӑрӑшрӑмӑр, анчах кашнинчех ӑнӑҫсӑр пулчӗ.

Караулили ее за Птичьим камнем, пытались подойти во время тумана, но всегда безуспешно…

«Саго-мару» пӗтни // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 16–42 с.

Пӗшкӗрт-ха, эппин, пуҫна, калам, — хӗр каччӑ хӑлхи ҫывӑхне туртӑнчӗ те пӗр вӑхӑт ҫав тӗлте тем хӗрӳн-хӗрӳн пӑшӑлтатрӗ.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хӗр ӳленине илтсен, кӗҫӗн алӑкран Четыхерӑн тӑрлавсӑр пысӑк пуҫӗ курӑнса каять, Паша ӳпкелешнине Четыхер нумайччен, нимӗн шарламасӑрах итлесе тӑрать, юлашкинчен, хӗр айкашнисем ӑна йӑлӑхтарса ҫитереҫҫӗ пулмалла — вара хапха хуралҫи ҫакна кӑмӑл ҫывӑхне илмесӗр, хайхискере хытарса калать:

На её рёв с улицы в калитку высовывалась огромная голова Четыхера, он долго слушал жалобы Паши молча, наконец они ему, видимо, надоедали — тогда привратник пренебрежительно убеждал её:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Мигель вӗсен ҫывӑхне пынӑ та пӗр вунпилӗк ҫулхи цыганкӑна курнӑ.

Мигель подошёл и увидел цыганку лет пятнадцати.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Ӑна Мускав шывӗ хӗрринчи Нескучнӑй сад ҫывӑхне вырнаҫтарнӑ.

Выставку сделали на берегу Москвы-реки, у Нескучного сада.

Пин те тӑхарҫӗр ҫирӗм виҫҫӗмӗш ҫулхи кӗр кунӗсем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Смольнӑй ҫывӑхне ҫывхарайман та пулӗччӗ, ӑна: «Тасал кунтан, ял хӑлти, хура пит!» — тенӗ пулӗччӗҫ.

Его и близко-то не подпустили бы к Смольному: «Ступай прочь, деревенщина, неумытое рыло!»

Колоннӑллӑ шурӑ зал // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Хӳшӗ ҫывӑхне йӳплӗ патаксем тӑрӑнтарса лартнӑ, вӗсем ҫине урлашка хунӑ, ун ҫине котелок ҫакса янӑ.

Возле шалаша врыты колышки в землю, подвешен на колышках котелок.

Вӑрманти кабинет // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Владимир Ильич алӑк ҫывӑхне вырнаҫать, ҫухавине тӑратать те шпикран епле хӑтӑласси ҫинчен шухӑшлама пикенет.

Владимир Ильич сел у самого выхода, поднял воротник и стал думать, как уйти от шпика.

Нева заставин леш енче // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Туратлӑ пысӑк туя ҫине уртӑнса амӑшӗ ҫывӑхне вырнаҫать те е ним чӗнмесӗр ларать, е Ульяновсен малалла епле пурӑнмалли ҫинчен, ӑҫта пурӑнмалли ҫинчен сӳте-сӳте яваҫҫӗ.

Сядет возле мамы, опершись на толстенную сучковатую палку, и молчит. Или обсуждает с мамой, как жить Ульяновым дальше. Где жить?

Сывӑ пул, Чӗмпӗр! // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫуран, хамӑр постсен айккинчен иртсе, эпир малти лини ҫывӑхне кайрӑмӑр.

Пешком, минуя наши посты, мы пошли ближе к передовой.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Лелюков картта ҫывӑхне кукленсе ларчӗ, аллине гимнастерка кӗсйине юлхавлӑн чикрӗ, кӗсйинчен кӑвак каранташ, сумкинчен тӑшман чаҫӗсем чакса кайнине ӳкернӗ схемӑна кӑларчӗ, пире хӑйӗн патнерех куҫса ларма чӗнчӗ те, майӗпен сулкаланса тата чӗркуҫҫийӗ ҫинче пружина ҫинчи пек сиккелесе, темиҫе минут хушши чӗнмесӗр ларчӗ.

Лелюков присел на корточки возле карты, потянулся ленивым движением к кармашку гимнастерки, вынул оттуда синий карандаш, а из полевой сумки схему отхода неприятельских частей, пригласил нас ближе к себе и несколько минут сидел молча, раскачиваясь и пружиня в коленях.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӑккине кӑларчӗ, манӑн пит ҫывӑхне пульверизатор тытса хӑйӗн хӗрлӗ питне хӑпартса одеколон сирпӗтме тытӑнчӗ.

Скрипнула пробка, и Василь, приблизив к моему лицу пульверизатор, начал брызгать на меня одеколоном, надувая свои полные, озовые щеки.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех