Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чжан (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чжан Пэй-цзюнӗн пӗрре кӑна мар ун умӗнчех Китай медицинине шанмасӑр калаҫма лекнӗ.

И не раз был свидетелем нападок Пэй-цзюня на нее,

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Ҫак самантра Чжан Пэй-цзюнь ниҫта кайса кӗре пӗлмесӗр тӑчӗ.

Пэй-цзюнь не мог ни сидеть спокойно, ни стоять на месте, так он волновался.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Ҫак шухӑш Чжан Пэй-цзюне тата ытларах пӑшӑрхантарчӗ.

От этой мысли ему стало не по себе.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Чжан Пэй-цзюнь тӗшмӗшлӗхрен кулаканччӗ, халӗ вара Цзинь-пу сӑн-сӑпачӗ, калаҫӑвӗ те вӑл темле, аван мар туйӑм ҫывхарнине палӑртнӑн туйӑнаҫҫӗ.

Любивший обычно подтрунивать над теми, кто верит приметам, Пэй-цзюнь вдруг почувствовал, что сам говорит совсем не то и что брат наверняка об этом догадывается.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Шӑнса пӑсӑлнӑ, — сӑмахсене тата-тата хуравларӗ Чжан Пэй-цзюнь.

Простуда, наверно, — выдавил он из себя через силу.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Хӑрушах мар теҫҫӗ, тӗрӗсех-ши? — ыйтрӗ Чжан Цзинь-пу, куҫӗ-пуҫӗ канӑҫсӑр, хӑй темле, урӑх туйӑмлӑ чухнехи пек пӑхать.

Как ты думаешь, это не серьезно? — спросил Цзинь-пу, по его тоскливому взгляду Пэй-цзюнь понял, что брату действительно плохо.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Чжан Пэй-цзюнь аллине тӑсса ун пуҫне хыпаласа пӑхрӗ: пуҫӗ ҫав тери вӗри иккен, алла пӗҫертсе ярас пекех.

Он дотронулся до его лба и тотчас отдернул руку, словно обжегся.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Шӑллӗ выртакан пӳлӗме кӗнӗ чух Чжан Пэй-цзюнь чӗри кӑртлатса тапнине туйрӗ.

Войдя в спальню брата, Пэй-цзюнь схватился за сердце.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Пӗр патвар рикшӑна курчӗ те, паллах, ыттисенчен хытӑрах чупма кирлӗ вӑл, Чжан Пэй-цзюнь хакне ыйтнӑ-ыйтманах кӳме ҫине кӗрсе ларчӗ.

Первого, на которого можно было положиться, что тот не подведет, он лишь спросил о цене и тут же сел в коляску.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Чжан Пэй-цзюнӗ ӑна илтмерӗ те, хапхаран чупса тухса кайрӗ.

Но тот, кажется, уже не слышал этого, с такой поспешностью он бежал к выходу.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Пӗлтерӗр, килте чирлӗ ҫын врача кӗтсе выртать… — аптраса ӳксе каларӗ Чжан Пэй-цзюнь.

Скажите, что я вызвал врача к больному, — растерянно проговорил Пэй-цзюнь.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Посыльнӑй телефон трубкине хурсан, Чжан Пэй-цзюнь кантура чупса кӗчӗ те ҫӗлӗкне ярса тытрӗ.

Убедившись, что посыльный ничего не забыл сказать, он влетел в канцелярию и схватил свою шляпу.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Ван Юэ-шэн ӑна хирӗҫ пӳлӗмрен тухнӑ вӑхӑтра кичем сӑн-сӑпатлӑ Чжан Пэй-цзюнь посыльнӑй телефонпа калаҫнине итлесе тӑрать имӗш.

Выглянув в коридор, он увидел Пэй-цзюня, бледного, как полотно, возле телефона: посыльный уже передавал его просьбу.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Чи хаклӑ врачах чӗнтерет пулсан, Чжан Пэй-цзюнь хытах пӑшӑрханса ӳкнӗ ӗнтӗ, тесе ӑнланчӗ Ван Юэ-шэн.

Юэ-шэн понял, что коллега встревожен не на шутку:

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Тытӑнчӑклӑ калаҫать, сасси чӗтрет хӑйӗн — посыльнӑя вӑл Петерсон тухтӑр патне телефонпа шӑнкӑравлама, «Сопроцветание» текен общежитине чирлӗ Чжан Пэй-цзюнь патне епле пулсан та килмешкӗн ыйтма хушрӗ.

Заикаясь, дрожащим голосом, он просил посыльного позвонить доктору Путису, чтобы тот сейчас же приехал к нему, Чжан Пэй-цзюню, в пансион «Тун син» и осмотрел больного.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Чжан Пэй-цзюнь пуҫӗ ҫине йывӑр хуйхӑ персе аннӑ теме те пулать.

Словно на Чжан Пэй-цзюня навалилось большое горе.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Кӗҫех ҫак шӑплӑха Чжан Пэй-цзюнь ури сасси пӑсрӗ.

Тишина была нарушена торопливыми шагами Пэй-цзюня,

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

— Чӑн та, кунашкал пӗртӑвансем сахал, — Чжан Пэй-цзюне пӑхса ӑсатнӑ май, ассӑн сывласа каларӗ Ван Юэ-шэн Цинь И-тане.

— Да, таких встречаешь редко, — провожая его восхищенным взглядом, сказал Юэ-шэн Цинь И-тану.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Чжан Пэй-цзюнь пысӑк утӑмсемпе вулав пӳлӗмне хаҫат илме васкарӗ.

Пэй-цзюнь опрометью бросился в читальный зал.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

— Мӗнле эпидеми? — васкаса ыйтрӗ Чжан Пэй-цзюнь, хӑраса ӳкрӗ пулмалла хӑй.

— Эпидемия? — быстро переспросил Пэй-цзюнь, испугавшись.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех