Шырав

Шырав ĕçĕ:

сунса (тĕпĕ: сун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫырӑва «Салампа…» «Ӗҫре ырӑ сунса…» т. ыт. те сӑмахсемпе вӗҫлемелле.
Письмо заканчивают приветственными словами типа: «С сердечным приветом» и т. д.

10. Ҫырусем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кун пек уявра чи малтан ачана, унтан ашшӗпе-амӑшне сывлӑх сунса черкке ҫӗклеҫҫӗ.
За праздничным столом произносят речи и поднимают бокалы прежде всего за здоровье ребенка, затем — матери и отца.

Ача ҫурални // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Тав туса е сунса каланӑ сӑмах пит кӗске пулма пултарать, анчах ӑна чӗререн калани туйӑнтӑр.
Благодарственная речь может быть совсем короткой, главное в ней — сердечность.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫӗнӗ ҫынсене ырӑ пурнӑҫ сунса ӗҫнӗ хыҫҫӑн ҫураҫнӑ хӗр ашшӗпе кӗрӳ-каччӑ ашшӗ сӑмах илеҫҫӗ.
На свадьбе после тоста за новобрачных слово берут отец невесты и отец жениха.

Сӑмахран, пӗр-пӗр туйра пуринчен малтан чи хисеплӗ хӑна ҫӗнӗ ҫынсене ырӑ сунса сӑмах калать.
Приведем конкретный пример: за свадебным столом берет слово наиболее уважаемый гость.

Мӑшӑрланакансене, юбиляра, ҫуралнӑ ачана сывлӑх сунса тӗппи ӗҫеҫҫӗ.
Когда чокаются, поздравляя новобрачных, юбиляра, новорожденного и т. д., обычно пьют до дна.

Ӗҫмеллисем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Праҫник сӗтелӗ хушшинче сывлӑх сунса сӑмах каласси йӑлана кӗчӗ.
Произносить здравицы за праздничным столом стало традицией.

Страшникпе вӑрман теҫетникӗ килнӗ тесен, вӑл ҫиес апатне татса, урамалла йӑпӑрт тухса тӑчӗ, пуҫлӑхсене сывлӑх сунса саламларӗ, усӑнса аннӑ ҫӳҫне шӑлкаласа якатрӗ.
При виде стражника и десятника он немедленно прервал трапезу и, выйдя ко двору, с поклоном поприветствовал начальство, то и дело поправляя спадающие на лоб волосы.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хирӗҫ пулакансем Тухтара ырӑ кӑмӑлтан сывлӑх сунса иртеҫҫӗ, вӑл хӑй те вӗсене сума суса саламлать.
Встречные сельчане тепло приветствуют Тухтара, он отвечает им тем же.

XIII. Кӗтмен хирӗҫӳ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӗре сывлӑх сунса, аллине ӑшшӑн чӑмӑртарӗ.
Взял руку девушки, крепко пожал.

XII. Ятлӑ йыхравҫӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тимрук халиччен хӑй умӗнче ҫакӑн майлӑ ҫурма тумлӑннӑ хӗр тӑнине пӗрре те курманччӗ-ха, ҫавӑнпа пӑл яр-уҫҫӑн куҫ уҫса пӑхма та, хӗре сывлӑх сунса сӑмах калама та именсе тӑчӗ.
Тимруку до сего дня не доводилось видеть вот так, прямо перед собой, полуодетую женщину, и он не смел поднять на нее глаз, не то чтобы пожелать доброго утра.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Кӑмӑлтан ыр сунса сӑмахлакан ҫынпа мӗншӗн калаҫас мар? — хӑюлана пуҫларӗ Тимрук.
— Отчего ж с добрым человеком и не поговорить? — Тимрук совсем оживился.

Чӑххисем хама ырӑ сунса килеҫҫӗ-ҫке, илӗртсе хӑтланмастӑп, ами.
А куры как ходили, так и ходят, хотя я их ничем и не приманиваю.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ырӑ шыв туйӗ туса таврӑнма пире пурсӑмӑра та телей сунса, ӑнас ҫулӑмӑра ҫут кӗмӗлӗрпе мар, ыр кӑмӑлӑрпа уҫсамӑр…
А теперь пожелайте нам удачи в пути и доброго возвращения со свадьбы, да не серебром, а щедростью ваших сердец…

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ме, Тухтар шӑллӑм, ырӑ сунса панӑ чух аврипе тӗртмеҫҫӗ.
И все же выпей со мной, Тухтар; когда предлагают от души, ручкой ковша в спину не тычут.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑхӑтра ырӑ сунса каланӑ сӑмах та чуна ӑшӑтать, ҫыннӑн кӑмӑлне йӑпатать, пурӑнас хӑвата хӗтӗртет — ҫавӑ та сиплӗх кӗртнӗн туйӑнать.
А ведь доброе слово, к тому же вовремя сказанное, иногда лечит лучше всяких лекарств, согревает душу, придает силы.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Такам пӗри ӑна хирӗҫ пулчӗ, темле сӑмах каларӗ, те сывлӑх сунса иртрӗ, те мӗнпе те пулин хута кӗресшӗн пулчӗ.
Кто-то повстречался ему, кто-то что-то сказал.

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑнисем ахаллӗн ҫеҫ килмен иккен, вӗсен кучченеҫ те пур, акӑ, сывлӑх сунса алӑ паракан Алиме ӑна пысӑк хырӑмлӑ тулли кӑкшӑмпа пӗр ҫыхӑ тыттарчӗ.
А гости пришли не с пустыми руками: поздоровавшись, Алиме вручила хозяйке гостинцы — большой полный кувшин и узелок.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтар иртсе каякансене, ырӑ сунса, тем каларӗ, анчах ӑна хирӗҫ Тимрук ҫеҫ пуҫне ҫӑмӑллӑн сӗлтсе илчӗ.
Тухтар поздоровался с проезжающими, что-то сказал, но в ответ получил лишь легкий кивок от Тимрука.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ырӑ сунса кӗтӗм.
— Я к тебе с добрыми вестями.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика