Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑхнӑ (тĕпĕ: пӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сасартӑк хӗртсе хӗвел пӑхнӑ маях ҫумӑр пӗрӗхме пуҫларӗ.
Куҫарса пулӑш

8 // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 3–83 с.

— Пӗлетӗп, пӗлетӗп, паҫӑрах пӑхнӑ эпӗ чертежа, — кӑмӑлсӑрланчӗ наладчик.
Куҫарса пулӑш

3 // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 3–83 с.

Вӑл хӑйӗн чӗпписем патӗнчен уйрӑлма та пӗлмерӗ, кашни ҫӗнӗ ҫӑмартана халиччен курман япалана пӑхнӑ пек тинкерчӗ.
Куҫарса пулӑш

XII // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Асту, тепре килсе пӑхнӑ ҫӗре йӗрке пулнӑ пултӑр.
Куҫарса пулӑш

IV // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Чӗпӗсем пӑхнӑ ҫӗрте ӗҫлет Ленӑсен амӑшӗ — Таиҫ аппа.
Куҫарса пулӑш

I // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Лашасене те пӑхнӑ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш арӑм - чун валли // Роза ВЛАСОВА. «Хыпар», 2015, 38-39 (26690-26691)№, 11 с.

Кайран чылай ҫул фермӑра пӑру пӑхнӑ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш арӑм - чун валли // Роза ВЛАСОВА. «Хыпар», 2015, 38-39 (26690-26691)№, 11 с.

Ҫавӑн пекех вӑл апат, автотранспорт, шыв е выльӑха пӑхнӑ чухне усӑ куракан витре-кӗреҫе урлӑ та ерме пултарать.
Куҫарса пулӑш

Ящур — хӑрушӑ // В.АФАНАСЬЕВ. http://елчекен.рф/2023/02/10/%d1%8f%d1%8 ... 83%d1%88a/

Педагог хӑй ӗҫлеме пуҫланӑранпа пуҫласа пӗрремӗш хут арҫын ачан куҫӗсем телейпе ҫиҫнине, юратнӑ учителӗ ҫине амӑшӗ ҫине пӑхнӑ евӗр ӑшшӑн-ӑшшӑн тинкернине асӑрхать.
Куҫарса пулӑш

Вӗрентекен — пӗлӳ хуҫи, телей тӗнчин чӑн-чӑн уҫҫи… // Е.ПЕТРОВА. http://елчекен.рф/2023/02/14/%d0%b2e%d1% ... 3cc%d0%b8/

Цэрнэ, пӗрре танк ҫине, тепре ачасем ҫине тӗлӗнсе пӑхнӑ май, пӗр вырӑнтах хытса тӑчӗ.
Цэрнэ так и застыл на месте, глядя то на танкиста, то на детей.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Тӗкӗр ҫине пӑхнӑ май, вӑл аллипе янаххине, питҫӑмартине, пуҫ тупине сӑтӑрса илчӗ, хӑйне хӑй кӑмӑллӑ пулчӗ.
Продолжая глядеться в зеркальце, он провел рукой но подбородку, по щекам, по макушке и остался очень доволен.

Анишора ҫине пӑхнӑ май старик пӗр самантлӑха чарӑнса тӑчӗ.
Старик остановился на секунду, глядя на Анишору.

Ҫав ҫамрӑк ӑна валли ҫаврака та пысӑк ҫӑкӑр илсе килчӗ, ун ҫине тӑван амӑшӗ ҫине пӑхнӑ пекех кӑмӑллӑн пӑхрӗ.
Он принес ей большой каравай хлеба и глядел на нее так, словно она была ему родной матерью.

Тахҫан ҫемҫен, йӑвашшӑн пӑхнӑ кӑвак куҫӗсенче халӗ хаярлӑх хӗлхемӗсем йӑлтӑртатса илчӗҫ.
В некогда мягком взгляде его голубых глаз вспыхивали стальные искры.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ачасем, тин кӑна килсе кӗнӗ ҫынна пуҫласа курчӗҫ пулин те, ун ҫине тахҫантанпах пӗлекен ҫывӑх юлташ ҫине пӑхнӑ пекех пӑхрӗҫ.
Ребята, несмотря на то что видели этого человека впервые, смотрели на него так, словно знали его давным-давно.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Вӗсем ҫакӑнта ӗҫлеҫҫӗ, — кӑвак ӗнтӗрӗкре хуран курӑнакан станоксен мӗлкисем ҫине хавасланса пӑхнӑ май шухӑшларӗ вӑл хӑйӗн ӑшӗнче: «Ҫакӑнта пролетари класӗн ӑс-тӑнӗ туптанса ҫирӗпленет, ирӗклӗхшӗн нимӗнле хӑрушлӑх умӗнче те пуҫӗсене усмасӑр кӗрешекен паттӑрсем ҫуралаҫҫӗ!
«Здесь они работают, — говорил он про себя, любуясь черными силуэтами выделяющихся в серых сумерках станков. — Здесь кристаллизуется классовое сознание пролетариев, родятся бесстрашные бойцы за свободу!

Стурза, пӗрехмай хыҫалалла, пусма картлашки еннелле пӑхнӑ май, кулнӑ пек турӗ.
Стурза сладко заулыбался, все время оглядываясь назад, на лестницу.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

— Пире, тепӗр майлӑ каласан, Бессараби ҫыннисене ҫав господинсем, — кӑшкӑрчӗ вӑл курӑнман тӑшман ҫине вичкӗн куҫпа пӑхнӑ пек, аллине малалла тӑсса, — путсӗр, ниме ӑнланман ҫынсем тесе ан шухӑшлаччӑр!
— Пусть не думают эти господа, — крикнул он, пылко выбрасывая руку вперед и пронизывая взглядом невидимого противника, пусть не думают, что мы, то-есть бессарабцы, — это какая-то шайка беспутных, несознательных людей!

Анчах секретарь, ҫаплах инҫетре мӗлтлетекен ҫутӑсем ҫине пӑхнӑ май, тарӑннӑн кӑна сывласа илчӗ.
Но секретарь, все еще мечтательно глядя на далекое мерцание окраины, только глубоко вздохнул.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Пушӑ вӑхӑтсенче Виктор яланах рабочисем пурӑнакан вырӑнсенче уткаласа ҫӳренӗ, тӑмран тунӑ мунча пек пӗчӗк те лутра пӳртсем ҫине: «Эх, мӗншӗн эпӗ ҫавӑн пек тайлӑк та начар кил-ҫуртра ҫуралман-ши!..» — тесе ӑмсанса пӑхнӑ.
В свободные минуты он бродил по рабочим окраинам, с завистью глядя на горбатые глиняные лачужки: «Эх, родиться бы мне в такой хибарке!..»

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика