Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗвӗ сăмах пирĕн базăра пур.
кӗвӗ (тĕпĕ: кӗвӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Савӑнӑҫлӑрах кала, Махов! — кӑшкӑрчӗ те Солнцев, таҫтан ҫӳлтен барак варрине сиксе кӗвӗ майӗн хӑвӑрттӑн ташлама пуҫларӗ.

— Веселей давай, Махов! — крикнул Солнцев, спрыгнул в круг откуда-то сверху и под учащенный ритм музыки завел такую дробь,

Пӗрремӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Кӗвӗ, — шухӑшланӑ Петр.

«Моль, — думал Пётр.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Сак ҫинче лараканскер, вӑл кӗслине хӑйӗн шӗвӗр чӗркуҫҫийӗсем ҫине хучӗ те, ун хӗлӗхӗсене тымар пек кукӑрӑлса ларнӑ пӳрнисемпе хускаткаласа, суккӑр ыйткалакансем юрланӑ пек, янӑранӑ кӗвӗ майӗпе ташша ячӗ:

Сидя на скамье, положив гусли на острые свои колена, перебирая струны тёмными пальцами, изогнутыми, точно коренья хрена, он запел напевом слепцов-нищих, с нарочитой заунывностью и гнусаво, в нос:

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Хӑнасем сборочный цехран тухрӗҫ, машинӑсем ӗҫленине шавланӑран аран-аран илтӗнекен радиори кӗвӗ шӑпах ҫавӑн чухне сасартӑк чарӑнса ларчӗ те, диктор Хӗрлӗ площадьпе ҫыхӑнтарни ҫинчен ҫирӗп саспа хаваслӑн пӗлтерчӗ.

Гости выходили из сборочной, когда радиомузыка, едва слышная в шуме работы, внезапно оборвалась и диктор сильным голосом торжественно объявил, что включает Красную площадь.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

«Пӗлекен кӗвӗ» — шутларӗ Феня.

«Мотив знакомый» — решила Феня.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Сасартӑк юрӑ ҫумне тепӗр кӗвӗ ҫыхланать.

Вдруг мотив начинает сдавать, переплетается с плясовым веселым.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Власьевна кӗвӗ май алӑ ҫупма тытӑнчӗ, хӗрсем ун ҫумне хушӑнчӗҫ, Чижика ташлама ҫав тери ҫӑмӑл та савӑнӑҫлӑ пулчӗ, урисем хӑйсемех ташланӑ пек туйӑнать!

Тут Власьевна начала в такт подхлопывать, девушки за ней, и стало Чижику так легко, так весело танцевать, будто ноги сами ходят!

Ноябрӗн улттӑмӗшӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Хӗрарӑмсем, стариксем, пакӑлтатакан ачасем хупӑрласа илнӗ обоз, кӗвӗ ҫеммипе укӑлча патнелле шӑвӑнчӗ.

Под звуки музыки, окруженный толпой женщин, стариков и тараторящих ребят, двинулся обоз к околице.

Хӗрлӗ обоз // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Тӳрех ум пичӗ ҫине ӳкнӗ хӗвел пайӑркисем уҫрӗҫ-ши ун куҫӗсене е каннӑ хыҫҫӑн пурӑнӑҫ кӗвӗ пулӗ-ши ӑна, анчах куҫӗсем уҫӑлнӑ та, вӑл тапранкалама пуҫланӑ.

Лучи ли солнца, светившие ему прямо в лицо, вызвали это, а может быть, отдых вернул его к жизни, но глаза открылись, и юноша пошевелился.

ХLII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пӗр тикӗс юхакан кӗвӗ ҫумне аслати кӗрлевӗ тапхӑрӑн-тапхӑрӑн пырса хутшӑнать.

Громовые раскаты вплетаются в стройную мелодию, один сильнее другого.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Акӑ каллех чаплӑ кӗвӗ мӑнаҫлӑн янӑрать.

И опять торжественно звучит мелодия.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пӗр тикӗс юхакан кӗвӗ ҫумне тапхӑрӑн-тапхӑрӑн аслати кӗрлевӗ хутшӑнать, пӗр тапхӑрӗ тепринчен вӑйлӑрах…

Громовые раскаты вплетаются в стройную мелодию, один сильнее другого…

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Лӑпкӑ, ачаш кӗвӗ, такам пӗри тӳлек каҫ шӑнкӑр-шӑнкӑр юхакан шыв хӗрринче юрласа ҫӳрет тейӗн, ҫавӑнтах тата ҫӳллӗ хырсен туртӑнтарнӑ хӗлӗх пек тӳп-тӳрӗ те кӑтрашкарах хупӑллӑ вуллисене ҫил ҫепӗҫҫӗн ҫупӑрланӑн туйӑнса каять.

…Спокойная, ласковая музыка, словно кто-то в тихий вечер поет у немолкнущего ручья, и чудится — ветер осторожно перебирает шероховатые, прямые, как струны, стволы высоких сосен.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӗвел тухсанах кӗтӳре чи ватти салху та вӑйлӑ сасӑпа кичем кӗвӗ пуҫласа ярать.

Как только восходит солнце, самый старый из стаи затягивает мрачным, хорошо поставленным голосом монотонную мелодию.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак тӗллевпе ҫынсен праҫникри кӑмӑлӗпе тӗл килекен пӗр-пӗр ҫӑмӑл кӗвӗ суйлаҫҫӗ.

Для этой цели выбирают легкие вещи, соответствующие настроению за столом.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Лайӑх кӗвӗ кӑмӑла уҫса ярать.

Хорошая застольная музыка подымает настроение.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кӗвӗ пӗтсен, Шура шанчӑклӑн каларӗ:

А когда отзвучал финал, Шура сказал с глубоким убеждением:

Шура // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Анчах пуринчен ытла эпир Анатолий Петрович алла гитара тытса кӗвӗ калама пуҫланине юрататтӑмӑр.

Но больше всего мы любили, когда Анатолий Петрович брал в руки гитару и начинал играть.

Каҫxине // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Паҫҫи, йӗкӗт ҫулне кӑҫал кӑна кӗнӗскер, кӗвӗ май хулпуҫҫине шуххӑн сиктеркелет, шӑхличӗ каланӑ май йӑнкӑл-янкӑл авӑнкалать.

Пасси, совсем еще юноша, играет на свирели тоже увлеченно, в такт мелодии вскидывая плечи и изгибая стан.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ытармалла мар чечен кӗвӗ чӗре патӗнче янӑрать, сӑмахӗсем те хӑйсен тӗллӗнех сыпӑнаҫҫӗ:

В душе зазвучала радостная из радостнейших мелодий, слова так и рвались из него наружу:

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех