Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрать (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Питӗ лайӑх! — кӑшкӑрать хӑлхасӑрри, — унӑн сывлӑх паракан аллине турӑ татах та ҫирӗплеттӗр!

— Отлично! — воскликнул глухой, — да укрепит господь целительную силу рук его!

Купцапа унӑн хӑлхасӑр тусӗ ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

— Мӗншӗн тесен, патшамӑр, — кӑшкӑрать шӳтлекен, — эсир ют ҫӗршыври купцана нимле залогсӑр-мӗнсӗрех ҫӗр пин рупий укҫа парса ятӑр.

— Потому, государь, — воскликнул шут, — что вы изволили отдать тому иноземному купцу сто тысяч рупий без всякого залога.

Бадшахпа унӑн шӳтлевҫи ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

«Каҫ пулас умӗн, кӑшт тӗттӗмленсенех, пур шакалсем те пӗрле сунара тухаҫҫӗ, малтан пӗри кӑшкӑрать: «Ман атте султан пулнӑ!»

«Под вечер, как только стемнеет, все шакалы охотятся вместе, и один кричит: «Мой отец был султаном!»

Автанпа шакалсем ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

— Ун пек сӑмаха мана ан кала эсӗ! — кӑшкӑрать вӑл.

— Не говори мне таких слов!

Арӑмӗ упӑшкине юратни ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

— Ав мӗнле! — кӑшкӑрать тилӗ.

— Вон что! — воскликнула лиса.

Автанпа тилӗ ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

— Мӗнле эсӗ мана, тискер кайӑксен патшине, сирӗн шӑтӑкра шӑршӑ килет тесе калама хӑятӑн! — кӑшкӑрать тарӑхса арӑслан.

Услышал лев этот ответ, разгневался и прорычал: — Как ты посмел сказать мне, бадшаху зверей, такую дерзость — будто в нашей пещере воняет! —

Арӑсланпа ӑна пӑхакансем ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Халӑх кӗрлет: пӗри малалла иртме хӑтланать, тепри темскер кӑшкӑрать.

В толпе забурлило: кто-то пытался пробиться вперед, чей-то голос что-то кричал.

X сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Тахҫантанпах хырман хӗрлӗ сухаллӑ янахне каҫӑртса, вӑл тем пек кӑшкӑрать:

Он кричал, задрав вверх рыжим волосом проросший, не бритый давно подбородок:

X сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Михальчук ҫухӑрмаллах ҫухӑрать, чӑхӑ ҫунаттипе хӑйӗн чӗпписене сыхлама тӑнӑ пек, аллисене чармакласа кӑшкӑрать:

Михальчук визгом визжал, растопырив руки, как наседка крылья над цыплячьим выводком:

IX сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Вӑл юрне силле-силле кӑшкӑрать, ун хыҫҫӑн пыраканни вара, — вырӑссен хаяр сиввине кура мар ҫӳхе драп пальто тӑхӑннӑскер, ҫемҫе шлепкеллӗ, пуҫне «ӑнлантӑм» тенӗ пек уха-уха илет, ҫил витӗр пулсан та унӑн сӑмахӗсене илтрӗм, теесшӗн вӑл.

Он кричал, отряхиваясь, и шедший за ним человек — в тонком, не по русской злой зиме, драповом пальто, в мягкой, не русской шляпе — кивал обмерзшим, исколотым вьюгой лицом, в удостоверенье того, что слова — сквозь ветер — дошли.

1 сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Ҫапла вӑл пӗр вӗҫӗмсӗрех кӑшкӑрать.

Так он повторял без конца.

XXXII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Вӑл пӗр чарӑнмасӑр кӑшкӑрать, юлашкинчен пурте ун патне чупса пычӗҫ.

Он кричал не переставая, и все побежали к нему.

XXXI сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

— Ҫук, аҫа-ҫиҫӗмпе тупа тӑватӑп! — тесе кӑшкӑрать.

— Нет, клянусь громом! — кричал он.

XXX сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Малалла та ҫаплипех, пӗрре пӑрса лартнӑ сехет пек, сывласа илмесӗр, сассисене улӑштармасӑр кӑшкӑрать.

И так дальше, без передышки, без всякого изменения голоса, как заведенные часы.

XXVII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Пӳртрен перӗр! — тесе кӑшкӑрать доктор.

Стреляйте из дома! — кричал доктор.

XXI сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

— Пире такам кӑшкӑрать, — терӗ хуралра тӑракан Гэнтер.

— Нас кто-то окликает, — сказал Хантер, стоявший на часах.

XVIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Ҫак хӗрачана, унӑн хӗрне, темле пысӑк хуйхӑ пырса ҫапнӑ тейӗн, — пӗтӗмпех анӑраса кайрӗ пулмалла вӑл, тӑван амӑшӗ ҫине сиксе ларма хатӗр, урамра илтӗнмелле кӑшкӑрать:

Большая ли неприятность свалялась на эту девочку, ее дочь, и уже, потеряв голову, та готова наброситься на родную мать, кричит так, что на улице слышно:

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Мӗнле ӑнланмастӑн эс: вӑл каялла Рыжова патне каясшӑн! — кӑшкӑрать Милочка, ӑнсӑртран персе янӑ хушамат иккӗшне те хӑратса ярать.

Как ты не понимаешь, он уходит к Рыжовой! — кричит в это время Милочка, и эта названная, вернее, так неожиданно вылетевшая фамилия отрезвляет их обеих.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

— Мила! — сӗтел патӗнчен кӑшкӑрать Людмила Ильинична.

— Милка! — кричит Людмила Ильинична от стола в соседнюю комнату.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Мӗнле те пулин приказани парсан, ӑна пурнӑҫлама чӑн малтан Джон хӑйӗн йывӑҫ урипе сиксе ӳкет, савӑнӑҫлӑн кӑшкӑрать:

Если отдавалось какое-нибудь приказание, Джон первый бросался на своей деревяшке исполнять его, весело крича:

XIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех