Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

капитан сăмах пирĕн базăра пур.
капитан (тĕпĕ: капитан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗнех, ҫулӑмӑр ӑнӑҫлӑ килтӗр, капитан, — терӗ Битт-Бой тӑруках уҫӑ та ҫирӗп, тӑн-тӑн сасӑпа.

— Так в добрый час, капитан! — сказал вдруг Битт-Бой ясным и бодрым голосом.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Анчах та калаҫма тытӑниччен капитан каллӗ-маллӗ уткаларӗ, шухӑшӗсене пуҫтарчӗ.

Однако, прежде чем заговорить, капитан прошел взад-вперед, чтобы сосредоточиться.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Каласамӑр ҫакна, капитан.

Скажите мне это, капитан.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Капитан, эпӗ — Битт-Бой, — пуҫларӗ лоцман, — ман пирки эсир, тен, илтнӗ те.

— Капитан, я — Битт-Бой, — начал лоцман, — может быть, вы слышали обо мне.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Капитан ҫамрӑках мар, ӗшенчӗк сӑнлӑ ҫын, кӑштах пӗкӗрӗлчӗк, пичӗ чирлӗрех, анчах кӑмӑллӑ та уҫӑ.

Капитан был пожилой, утомленного вида человек, слегка сутулый, с лицом болезненным, но приятным и открытым.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Капитан каюти хушӑкӗнче ҫутӑ йӑлкӑшать.

В щели капитанской каюты блестел свет.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Капитан ҫывӑрать-и?

Спит капитан?

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Капитан кам?

Кто капитан?

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Виҫӗ капитан хӑйсен сивлек кулянӑвне путрӗ.

Три капитана мрачно погрузились в свое огорчение.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫак самантра тӑватӑ капитан пӗр-пӗрин ҫине тирӗнчӗ, вӗсен куҫӗсем пӗрлешнӗ ҫӗрте, витӗрех ҫунса хытман пулсан, шуйттан хӑй те — вут-ҫулӑмпа инкек-синкек ашшӗ — чӑтса ларма хал ҫитерейместчӗ-тӗр.

Тут четыре капитана наших обменялись взглядами, на точке скрещения которых не усидел бы, не будучи прожженным насквозь, даже сам дьявол, папа огня и мук.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

— Ниме тӑман вак-тӗвек, капитан.

— Сущие пустяки, капитан.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

— Иртӗр кунтарах, — Гнора чӗнчӗ капитан.

— Идите сюда, — сказал капитан Гнору.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вара тин хӑй умне тӳррӗн пӑхса капитан палламан ҫын сӑнне курчӗ.

Тогда, посмотрев прямо перед собой, капитан увидел лицо незнакомого человека.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Мӗн вӗсем? — ыйтрӗ капитан.

— Чего они? — спросил капитан.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Пассажирсене ҫинҫе ураллӑ, батист сӑмса тутриллӗ капӑрчӑксем турттарччӑр; «Тинӗс шӑрчӑкӗ» ҫинче эпӗ капитан чухне вӗсем валли пушӑ вырӑн тупӑнмасть.

— Пусть возят пассажиров тонконогие франты с батистовыми платочками; пока я на «Морском Кузнечике» капитан, у меня этого балласта не будет.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Мард капитан сулахай куҫне пачах хупрӗ, ҫавна пула сылтӑмми тӳсмелле мар йӗрӗнсе пӑхать.

Капитан Мард совершенно закрыл левый глаз, отчего правый стал невыносимо презрительным.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Роз, — терӗ чӑннипех хуйхӑракан капитан, — карап журналӗ ку, тӗрлӗ авкаланчӑк-хуҫкаланчӑк валли мар.

» — Роз, — сказал капитан, испытывая неподдельное страдание, — это корабельный журнал, и в нем не место различным выкрутасам.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Тупа тӑватӑп, капитан, вӗсем ӑна ҫӑласшӑн!

Клянусь, капитан, они спасают ее!

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

— Хатер, — Стерс сӗтеле тапса сирпӗтрӗ, кӗтеселле ыткӑнчӗ; унта, шкап хыҫӗнче, ешчӗксен хушшинче хаҫат хучӗпе чӗркенӗ темӗскер выртать; капитан вӑрттӑн япалана ҫатӑрласа тытрӗ, палуба ҫине ыткӑнса та кӑшкӑрса хӑпарчӗ:

— Готово, — Стерс отшвырнул стол, бросился к углу, где за шкафом, среди ящиков, находилось нечто, окутанное газетной бумагой, и, схватив таинственный предмет, устремился на палубу, говоря:

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Енчен те вун пилӗк минутран сакӑр пӑшала сулахай енчен, иллюминатор тӗлӗнчен, бортран пӑрахмасан — шыва миҫе ӳкни мана курӑнмалла пултӑр тата шутлама май килтӗр, — енчен те ҫакӑн хыҫҫӑн эсир шлюпкӑна пӗр ҫын юлмиччен ларса ҫыран патнелле акулӑлла хӑвӑрт ишсе ҫухалмасан — ҫыран, сӑмах май, горизонтра лайӑх курӑнать, — эпӗ, Стерс капитан, хамӑн сӑмаха нихӑҫан та улӑштарманскер, шӑп та лӑп иккӗ иртни ҫирӗм пилӗк минутра тара пульӑпа хаплаттаратӑп, хамӑра та, сире те шыв тӗпне ӑсататӑп.

Если через пятнадцать минут все восемь ружей не будут брошены за борт с левой стороны против иллюминатора, чтобы я мог видеть и считать, сколько их упало в воду, если затем все вы до единого не сядете в шлюпку и не отчалите восвояси к берегу, который, кстати сказать, хорошо виден на горизонте, — я, Стерс, капитан, никогда не изменявший своему слову, ровно двадцать пять минут третьего всаживаю в порох пулю и пускаю нас всех ко дну.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех