Шырав
Шырав ĕçĕ:
N командира калӑпӑр, Тамбовра пӗлмеҫҫӗ ӗнтӗ, кунта вӗт флот итлет, начальниксем итлеҫҫӗ.Кто-то, конечно, не знает командира Н., предположим, в Тамбове, а ведь флот слушает, начальство.
Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.
Лелюков кукленсе ларать, ҫапӑҫу шавне итлет, Устин Анисимовича тата тухтӑра пулӑшакан Камелине те васкатать: Камелин тӑнлавӗ ҫинчи юн тымарӗ хыттӑн тапать тата тӑнлавӗнчен мӑйӗ ҫинелле вӗтӗ тар пӗрчисем юхса анаҫҫӗ.
Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.
Ҫавӑнпа та Яша ҫамкине хуткупӑс пекех пӗркелентерсе питӗ тимлӗн итлет.Поэтому Яша внимательно слушал, по своему обыкновению собирая на лбу морщинки гармошкой.
Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.
Вӑл ҫӗнӗ машина пӗр пек ӗҫленине, амӑшӗ ачи пӗрремӗш хут кӑшкӑрнине итленӗ пек итлет.Он прислушивается к ровному гудению новой машины, как мать к первому крику ребёнка.
Николай Харитонов сапёр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 270–280 с.
Вӑл хушӑран нимӗҫсен калаҫӑвне, темле юрӑсен уйрӑм сыпӑкӗсене, ятлаҫнисене итлет.
Пӗр тӑвансем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 219–229 с.
Час-часах пӳлӗнекен калаҫӑва Наумов шарламасӑр итлет.
Пӗр тӑвансем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 219–229 с.
Амӑшӗ каласа панине кулкаласа итлет, ачипе вылять.С улыбкой прислушивалась к рассказу матери, играла ручонками малыша.
Клава анне // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 188–197 с.
Илья ман ҫине шӑтарас пек тинкерсе пӑхса сахал калаҫать, ытларах итлет.Илья мало говорил, больше слушал, внимательно вглядываясь в меня.
Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.
Курпун сӑмсаллӑ молдаванин ӑна тӑнласа итлет.
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.
Тен, вӑл, лешӗ, йывӑҫ хыҫӗнчен перекенни, халӗ те вӑрмансенче сулланса ҫӳрет пулӗ, ылтӑн хуласем патнелле вӑрттӑн йӑпшӑнса пырать пулӗ, халӑхсен савӑнӑҫлӑ сассине кураймасӑр итлет пулӗ?
XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Ягодка тимлӗн итлет.
VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Хӗвел епле анни ҫине пӑхакан каччӑ шухӑша кайса итлет.Парень мечтательно слушал, вглядываясь в высокое море пылающего заката.
I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Анчах вӑл офицерсене тимлӗн итлет.
XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Шура ҫак хавхалануллӑ ӗҫӗн хӑрушӑ кӗввине итлет, — итлесе те тӑранаймасть.Шура слушала эту грозную музыку вдохновенного труда и не могла наслушаться.
II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Серёжа куҫне ерипен мӑчлаттарса итлет.
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
Серёжа итлет те, ун куҫӗ умне Оаху утравӗ ҫинчи Гонолулу хули тухса тӑрать, унта пальмӑсем ӳсеҫҫӗ, куҫа шартарса хӗвел пӑхать.
Ваҫкӑпа унӑн пиччӗшӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
Серёжа вара рак хуранне хӑлхи патне хурать те куҫне пӗр мӑчлаттармасӑр, сывлама чарӑнсах шӑпланма пӗлмен сасса итлет, ҫав сасӑ рак хуранӗ ӑшӗнчен тухать.
Ваҫкӑпа унӑн пиччӗшӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
Вӑл каялла килнӗ чухне Женька калаҫатчӗ, Ваҫка питӗ тимлӗн, ӗҫлӗ ҫын пек итлет.Когда он вернулся, говорил Женька, а Васька слушал со вниманием и деловито.
Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
Паша инке е ачасем ӑна мӗн те пулин тума хушсан, вӑл хавасах итлет.Тетя Паша его о чем-нибудь попросит или ребята — он с удовольствием делает.
Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
«Пралуксем янрамашкӑн пуҫларӗҫ! Кун пеккине эпир хальччен курманччӗ?» — текен юрӑ пӗтӗм урама илтӗнмелле хаваслӑн кӗрлерӗ, анчах Серёжа итлет те итлемест те, — вӑл хӑй хуйхи ҫинчен кӑна шухӑшлать, пуҫне шанчӑксӑррӑн суллать.
Велосипед туянаҫҫӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.