Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аллисемпе (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Занзибар урамӗпе шурӑ ӳтлӗ ҫын пырать е, тӗрӗсрех, аран-аран куҫать; вӑл вӑтӑр ҫулсенче, вӑхӑт-вӑхӑтӑн стенаран аллисемпе тӗршӗнкелет, чулсем ҫине лара-лара вӑй пухать.

По улице Занзибара шел или, вернее, с трудом двигался белый человек лет тридцати, временами опираясь рукой о стену и присаживаясь на камни.

III. Сив чир // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Унтан Гро пуҫне пӗкрӗ те — йывӑр шухӑшӗсене сирсе яма хӑтланнӑн аллисемпе сулкалашать.

Потом Гро сник и повел рукой, как бы отстраняя трудные мысли.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Чухламарӑм, илтрӗм, — терӗ сарлака янах шӑммиллӗ ҫак хӗр (вӑл: «Молли — эпӗ, сире мӗнне пулӑшайӑп?» — тесен тунсӑха пула эпӗ мӗкӗрсе ямах хатӗрччӗ ӗнтӗ); эрешмен картине тытнӑн — аллисемпе хӑйӗн умӗнче хӑлаҫланать.

— Я не угадала, я слышала, — сказала эта скуластая барышня (уже я был готов взреветь от тоски, что она скажет: «Это — я, к вашим услугам»), двигая перед собой руками, как будто ловила паутину.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Дигэ пуҫне усрӗ, куҫӗсенчен аллисемпе перӗнчӗ те — хаш сывласа тӳрленсе тӑчӗ, утса кайрӗ, анчах сулӑнчӗ те — Ганувер ӑна хул пуҫҫинчен тытрӗ, канӑҫсӑррӑн тӗсет.

Дигэ опустила голову, тронула глаза рукой и, вздохнув, выпрямилась, пошла, но пошатнулась, и Ганувер поддержал ее, вглядываясь с тревогой.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӑл пӗр урине теприн ҫине виҫ кӗтеслӗн хуҫлатса, ҫӳлти чӗр куҫҫине шуранка черчен аллисемпе тытса ларать, мана кӑштах мӑшлатса тӗсет.

Он сидел, согнув ногу треугольником на колене другой, придерживая верхнее колено прекрасными матовыми руками и рассматривая меня с легким сопением.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ахӑлтатса кулса янӑ ачасем ҫине пӑхса, Гришка аллисемпе ик пӗҫҫине шарт ҫапса, аптӑранӑ пек, ҫӗтсе кайнӑ ҫын пек каласа хучӗ.

Посмотрев на рассмеявшихся ребят, Гришка хлопнул руками о бедра и воскликнул растерянно:

XV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн Сухарев тек тӑрас ҫӗртенех виҫӗ хутлӑ усал сӑмахсемпе вӑрҫса илчӗ: авӑнчӑк сӑмсаллӑ Галда, вырӑс сӑмахӗсене чехсен сӑмахӗсемпе пӑтраткаласа, аллисемпе сулласа илчӗ, эпӗ тухрӑм.

Тут Сухарев разразился тремя очередями бесприцельной брани; крючконосый Галда, путая русские слова с чешскими, замахал руками, а я вышел.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫӑкӑр-тӑвар енчен тараватлӑ ватӑ хуҫа, аллисемпе сарлакан хӑлаҫланса, хӑй хыҫҫӑн пире чӗнчӗ:

Широким жестом хлебосольного хозяина старичок пригласил нас за собой:

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Ил — тесе юнлӑ аллисемпе вӑл коробкине тӑсрӗ.

— Возьми, — и окровавленными пальцами он осторожно протянул коробок.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Пӑртак тӑрсан, вӑл хӑвӑрт каялла кайма пуҫларӗ, анчах хайхи палламан ҫын, асӑрхаса хунӑ ҫерҫи ҫине кушак аҫи сиксе ӳкнӗ пекех, пӗр самантрах тӗм хыҫӗнчен сиксе тухса хура мӑйӗнчен аллисемпе ҫавӑрса та илчӗ.

Постояв немного, он решительно направился назад, но тут с быстротою кота, бросающегося за выслеженным воробьем, незнакомец метнулся из-за куста и крепко впился руками в гусиную шею.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ун умӗнчен тӑватӑ утӑм анлӑшӗнче ҫухӑракан, нӑйлакан, элес-мелес, киревсӗр кӳлепе силленет, акӑ ҫаврӑнса тӑчӗ, аллисемпе сулкалашать, пӗкӗрӗлчӗ те тӗттӗм муклашкаллӑ курӑк ӑшнелле кӗресшӗн.

Перед ним на расстоянии четырех шагов зашаталась безобразная, воющая и визжащая фигура, перевернулась, взмахивая руками, согнулась и сунулась темным комком в траву.

VI. Тинг Блюма хӑваласа ҫитет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Иккӗшӗ те тата темӗн каласшӑнччӗ, пӗр вӑхӑтрах куҫӗсемпе тӗл пулчӗҫ те — кулӑ юхӑмӗ тепре пырса ҫапнӑран аллисемпе хевтесӗррӗн сулкалашрӗҫ.

Оба хотели сказать что-то еще, встретились одновременно глазами и безнадежно махнули рукой, сраженные новым припадком смеха.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Пума тирӗнчен тунӑ ҫӑлтӑр ӗренкиллӗ капмар кавир урайне пӗтӗмпех хупланӑ; питех те хӑйне евӗрлӗ ҫак капӑркка варринче пуҫне аллисемпе тӗревлесе Ассунта выртать; унӑн вӑрӑм кӑпӑшка ҫӳҫӗ, сапаланчӑкскер тата кӑштах арпашнӑскер, кавир ҫине ӳкнӗ, ҫӳҫ пайӑркисем хумлӑ-хумлӑ чатӑрӗнчен хӗрарӑмӑн кулакан сӑнӗ курӑнать.

Огромный звездообразный ковер из меха пумы скрывал пол; в центре этого оригинального украшения, подпирая руками голову, лежала ничком Ассунта; ее длинные, пушистые волосы, распущенные и немного растрепанные, падали на ковер; из их волнистого маленького шатра выглядывало смеющееся лицо женщины.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Кӳпчем сӑран диван тарӑнӑшӗнчех ирӗклӗн сарӑлса Тинг ларать, чӗр куҫҫисене аллисемпе ҫавӑрса тытнӑ.

В глубине толстого кожаного дивана, развалившись и обхватив колени руками, сидел Тинг.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Блюм чӑмӑрӗсене шӑнӑрлатса аллисемпе сулкалашрӗ, — сутӑнчӑкла шӑплӑха тытса пӑчӑртасса, лапчӑтасса, рехетлӗ, кӑмӑла ҫӑмӑллатакан кисретӳпе пин-пин татӑка ҫапса вакласса шанать тейӗн.

Блюм потрясал руками, стискивая кулаки, как будто надеялся поймать предательскую тишину, смять ее, разбить в тысячи кусков с блаженным, облегчающим грохотом.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Пӗри, кивӗ тум уртса янӑскер, лампа мӗлкинче пӗкӗрӗлсе ларнӑ та — питне аллисемпе хупласа тимлӗн итлет.

Некто в поношенной одежде, сидя в тени лампы, слушал, согнувшись и закрыв руками лицо.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 371–378 с.

Гонасед чӗтресе-туртӑнса кӗпе ҫухавине уҫма хӑтланчӗ, ҫӗкленчӗ те вӗлерӳҫин урисем патне кайса ӳкрӗ, кавире аллисемпе туртса чӑмӑртарӗ.

Он судорожно рванул воротник рубашки, встал и повалился к ногам убийцы, скомкав ползающими руками ковер.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 363–369 с.

Наркӑмӑшланнӑ Гонасед агонине Бевенер тутине пӑчӑртаса тытнӑ, пӗкӗрӗлсе тата хӑй ларакан кресло айккисенчен аллисемпе тӗршӗнсе, куҫне сиктермесӗр, теветкеллӗн сӑнать.

Крепко сжав губы, наклонясь и упираясь руками в валики кресла, на котором сидел, Бевенер следил решительным, недрогнувшим взором агонию отравленного Гонаседа.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 363–369 с.

Элион Стар, вӑтам пӳллӗ, сарӑ ҫӳҫлӗ, хӑйне лайӑх тытать, аллисемпе урисем пӗчӗк, сасси лӑпкӑ; килтен ирхине 11 сехетре пысӑках мар саквояжпа тухнӑ.

Элион Стар, среднего роста, блондин, с хорошими манерами, маленькие руки и ноги, тихий голос; вышел из дома с небольшим ручным саквояжем в 11 ч. утра.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Эли, аллисемпе хевтесӗррӗн сулкалашса, аялалла пӑхма пикенчӗ.

Эли беспомощно развел руками и стал смотреть вниз.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех