Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ашшӗ сăмах пирĕн базăра пур.

Ашшӗ (тĕпĕ: ашшӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Чимӗр-ха, ачасем, эсир хӑҫан вӗренетӗр-ха? — тесе ыйтрӗ Карло ашшӗ.
— Постойте, ребята, а учиться когда же? — спросил папа Карло.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карло ашшӗ, Мальвина, Пьеро тӗлӗнсех кайрӗҫ.
Папа Карло, Мальвина, Пьеро не могли опомниться от восхищения.

Никам та, Карло ашшӗ те кун пек илемлӗ декорацие нихҫан та курман.
Никто, даже папа Карло, никогда не видывал такой красивой декорации.

Вара Карло ашшӗ ҫапла каларӗ:
Тогда папа Карло проговорил:

Карло ашшӗ тытса пыракан ҫурта ҫутти сарӑлса кайрӗ.
Огонёк свечи, которую держал папа Карло, стал жёлтым.

Карабас Барабас урса кайнӑ пек йӑваланнӑ вӑхӑтра малтан Буратино, ун хыҫӗнчен Мальвина, Пьеро, Артемон тата хыҫалтан Карло ашшӗ чӑнкӑ чул пусма тӑрӑх ҫӗр тӗпӗнчи шӑтӑкалла анчӗҫ.
Пока Карабас Барабас катался, как бешеный, и рвал на себе бороду, Буратино впереди, а за ним Мальвина, Пьеро, Артемон и — последним — папа Карло спускались по крутой каменной лестнице в подземелье.

Алӑк ҫинчен тусана шӑлса тасатсан, Мальвина, Пьеро, Карло ашшӗ тата выҫӑ Артемон та пӗр сасӑпа кӑшкӑрса ячӗҫ:
Когда с него смахнули пыль, Мальвина, Пьеро, папа Карло, даже голодный Артемон воскликнули в один голос:

Буратино Карло ашшӗпе, Мальвинӑпа, Пьеропа тата Артемонпа пӗрле килне тавӑрӑнать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино Карло ашшӗ ҫинчен, хӑй ӑҫта пулнисем ҫинчен калама пикенчӗ.
Буратино пытался рассказать про папу Карло, про свои приключения…

Полицейскисем Буратинона ярса илеҫҫӗ те, ӑна тӳрре тухас майпа сӑмах та уҫтармаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратинон ырӑ ашшӗ аллисем ҫине пуҫне чиксе ларчӗ.
Буратино уткнулся носом в добрые руки папы Карло.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Акӑ мӗн пулса тӑчӗ ӗнтӗ ашкӑннӑ пирки, — терӗ мӑкӑртатса Карло ашшӗ, Буратинона урайӗнчен илсе.
— Вот до чего доводит баловство! — проворчал папа Карло, поднимая с пола Буратино.

Алӑк ярр уҫӑлса кайрӗ те Карло ашшӗ пӳлӗме кӗрсе тӑчӗ.
Дверь распахнулась, вошёл папа Карло.

Буратино та хӑйӗн ҫаврака куҫӗсемпе, шӑши пек, Карло ятлӑ ашшӗ ҫинелле пӑхса тӑрать.
И Буратино круглыми глазами, как мышь, глядел на папу Карло.

Карло йывӑҫ пукане тӑвать те ӑна Буратино ят парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Эпӗ пӗр ҫемьери ҫынсене пӗлеттӗм, — вӗсем пурте Буратино ятлӑччӗ: ашшӗ — Буратино, амӑшӗ — Буратино, ачисем те — Буратино…
Я знал одно семейство — всех их звали Буратино: отец — Буратино, мать — Буратино, дети — тоже Буратино…

— Ашшӗ, ывӑлӗ!
Куҫарса пулӑш