Шырав

Шырав ĕçĕ:

Куҫӗсем (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ывӑннӑскерӗн, тутлӑ апат ҫинӗ хыҫҫӑн, куҫӗсем хупӑнсах лараҫҫӗ.
Глаза у него слипаются от усталости и сытой пищи.

55 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Унӑн питҫамартийӗсем путса кӗнӗ, сенкер куҫӗсем сивчир тытнӑ чухнехи пек выҫҫӑн йӑлтӑртатаҫҫӗ.
У него темные, запавшие щеки и синие глаза с лихорадочным, голодным блеском.

54 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ачасен хырӑм тӑранман: вӗсен пичӗсем саралса кайнӑ, куҫӗсем путса кӗнӗ, тутисем йӗри-тавра тарӑн пӗркеленчӗксем палӑрма пуҫланӑ.
Голод начинает одолевать ребят: щеки у них пожелтели, глаза ввалились, около губ обозначились глубокие складки.

53 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пурин те питҫӑмартисем хӗрелсе кайрӗҫ, куҫӗсем ялкӑшса илчӗҫ, вӗсене ыйхӑ пуса пуҫларӗ.
Щеки зарумянились, глаза заблестели, клонило ко сну.

51 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ун тулли пит-куҫӗ начарланнӑ, куҫӗсем айӗнче тӗттӗм йӗрсем курӑнаҫҫӗ.
Пухлые щеки товарища опали, под глазами легли глубокие тени.

Куҫӗсем темле симӗссӗн кӑтартаҫҫӗ, чӗркуҫҫийӗсем чӗтреҫҫӗ.
В глазах было зелено, колени дрожали.

Ачасен куҫӗсем ялкӑшса илчӗҫ.
Глаза у ребят жадно заблестели.

Савӑннӑ пирки куҫӗсем ҫиҫсе кӑна тӑраҫҫӗ.
От радости у них глаза так и сверкали.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Нӳрлӗ куҫӗсем унӑн мӗскӗн те салхуллӑн пӑхаҫҫӗ, шултра куҫҫулӗсем юха-юха анаҫҫӗ.
Глаза у него были мутные, страдальческие, из них текли крупные слезы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Анчах ҫурӑмӗ кӑшт курпун, куҫӗсем шывлӑ.
Только спина заметно горбилась и слезились глаза.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Каштан ачашшӑн йынӑшкаласа чупкаласа ҫӳрет, хуп-хура ҫӑмӗ шӑрт пек тӑрать, куҫӗсем ялкӑшса ҫунаҫҫӗ…
Каштан метался вокруг и тихо взвизгивал, черная шерсть у него дыбилась, глаза горели…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫав самантрах ҫӳлтен хӑмӑр тӗслӗ чӑрӑш йӗкеллисем шатӑртатса анчӗҫ, турат хушшинчен вара пакша хӳрипе унӑн хура та чее куҫӗсем курӑнса кайрӗҫ.
И сразу же сверху, с елок, с треском посыпались коричневые шишки, и среди сучьев мелькнули рыжеватый хвост и черные любопытные глаза маленькой белки.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Уҫах мар сасси тата хӗрелнӗ куҫӗсем айӗнчи хура мӗлкесем кӑна вӑл иртнӗ каҫ куҫ хупмасӑр ирттернине кӑтартса тӑраҫҫӗ.
Только голос, звучавший глухо, и глубокие тени под сухими, воспаленными глазами показывали, что он провел бессонную ночь.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сашӑна Наташа ӳпкелесе мӑкӑртатрӗ пулин те, куҫӗсем хӑйӗн пурпӗрех кӑмӑллӑн ялкӑшаҫҫӗ, тӗксӗмрех хура питҫӑмартисене хӗрлӗ сӑн ҫапрӗ.
Хотя она упрекала Сашу ворчливым тоном, он понял, что Наташа рада его приходу; глаза у нее улыбались, а оттененные легким пушком щеки заметно румянились.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Йыттӑн ӑслӑ та ҫивӗч куҫӗсем Павел Николаевич ҫине, хӑйӗн хуҫи мӗн шухӑшланине пӗлес тенӗ пек, ҫивӗччӗн сӑнаса пӑхаҫҫӗ.
Умные, серьезные глаза собаки смотрели на Павла Николаевича пристально, испытующе, словно она хотела понять, чем так озабочен хозяин.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Маска хушӑкӗсем витӗр Наташӑн хура куҫӗсем курӑнаҫҫӗ.
Из прорезей маски глядели Наташины глаза.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Мӑйракисем ҫивӗч, куҫӗсем хӗлхем сирпӗтеҫҫӗ…
Рога крутые, взгляд огневой…

Наташӑн ҫӗмӗрт пек хура куҫӗсем ҫиҫсе кӑна тӑраҫҫӗ, ҫӳҫӗсем ҫилпе варкӑшаҫҫӗ.
Черные глаза Наташи трели, волосы трепетали на ветру, когда он мчался под уклон к реке.

Старикӗн пӗчӗкҫӗ пуҫӗ ҫинчи шӑрт пек хытӑ ҫӳҫӗ шап-шурӑ, ҫивӗч куҫӗсем пурне те асӑрхаҫҫӗ.
Обладал он способностью сразу все на лету подмечать и в глаза выговаривать своему собеседнику.

Саша куҫӗсем умӗнче ҫак вӑхӑтра «Варяг» крейсер тӑшмана хирӗҫ куҫкӗретӗн ҫапӑҫнӑ пек туйӑнчӗ…
В котором, как наяву, перед глазами Саши сражался с врагами «Варяг».

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика