Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

апат сăмах пирĕн базăра пур.
апат (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Нимӗнле апат кирлӗ мар…»

Согласился бы оставаться и вовсе без обеда…

10 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Анне апат хатӗрлесе тултарнӑ…

Мама сейчас нас накормит вкусным обедом.

10 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Юрӗ, кайса апат хатӗрлем.

 — Ну, пойду ужин сочинять.

9 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Валя вара, апат хатӗрлеме тытӑнас вырӑнне, мана хирӗҫ пырса ларчӗ те, эпӗ килсе ҫитнӗ чухнехи пекех, сӗтел ҫиттине аллипе якаткаласа, ҫапла каларӗ:

А Валя, вместо того чтобы заняться ужином, села напротив меня и, так же как в первый день, разглаживая рукой скатерть на столе, сказала:

9 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Кил тӗрӗш пуҫтарса пурӑнакан тӳлек, сӑмахсӑр Маша каҫхи апат килсе пачӗ.

Тихая бессловесная домработница Маша принесла ужин.

6 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Каҫхи апат, Мариночка, — каларӑм эп — сире Маша хатӗрлесе ҫитерӗ.

Ужином, Мариночка, — я сказала Маше, — она вас накормит.

6 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Тутлӑ та тулӑх апат хыҫҫӑн кӑмӑл пурин те палӑрмаллах ҫӗкленнӗччӗ.

Настроение у нас после сытного обеда резко поднялось.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Кӑлӑхах мар мухтарӗ вӑл: тин аса илтӗмӗр пурсӑмӑр та, пуйӑсра ирхи апат тунӑранпа эпир кун каҫиччен пӗр нимӗн те ӑша яманччӗ.

Расщедрилась она неспроста: мы только сейчас вспомнили, что, с тех пор как позавтракали в поезде, ничего за день не ели.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Пӗр эрне хушши ыйхӑ та килмерӗ, апат та анми пулчӗ.

Целую неделю уснуть не мог, и еда с трудом лезла в горло.

Купӑста // Сергей Мерчен. Ялав, 1955, 9(117)№, 3 стр.

Аслашшӗ ӑна ура ҫине тӑратрӗ, кӗсре тӑлланса ларнине салтса ячӗ, унтан вара апат парса пӳрте кӗчӗ.

Дед поднял его на ноги, распутал кобылу, заложил корму и пошел в избу.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Карчӑкӗ апат хатӗрлеме пуҫласа ҫисе тӑраниччен те пӗр сӑмах та чӗнмерӗ.

Старуха молча набрала на стол и потом убрала.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Карчӑкки тӑрса упӑшки валли каҫхи апат хатӗрлерӗ: Дутлов Илюш арӑмне сӗтел патӗнчен хӑваласа ячӗ.

Старуха встала и собрала ужинать мужу, Дутлов прогнал Илюшкину бабу от стола.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ҫурта пуррисем ҫуртисене ҫутрӗҫ, кӗтесре пӗччен юлнисем кӳршӗсем патне ҫын пур ҫӗре ҫӗр каҫма кайрӗҫ, выльӑхсене апат пама тухакан та пулмарӗ.

что у кого были свечи, те зажгли их перед образом; кто был один в угле, пошел к соседям проситься ночевать, где полюднее, а кому нужно было выйти в закуты, не пошел и не пожалел оставить скотину без корму на эту ночь.

XII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

«Кӑнтӑрлахи апат тӗлне ҫитме кирлӗччӗ», — терӗ вӑл.

«Надо бы к обеду приехать», — сказал он значительно.

X // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Улпут майри кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн, вӑл килни-килменни ҫинчен темиҫе те ыйтрӗ.

Барыня спрашивала несколько раз после обеда.

X // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Мӗнле эрех пултӑр ҫак вӑхӑтра? — терӗ староста, чашкӑран сыпнӑ май: — куран, ҫынсем пурте апат ҫисе ҫывӑрма выртрӗҫ; эсӗ мӗскер чӑркашатӑн?

— Какое теперь вино? — отвечал староста, хлебая из чашки: — видишь, люди поели, да и легли; а ты что буянишь?

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Каҫхи апат ҫинӗ хыҫҫӑн, вӑл Барабана шӑварса сӗлӗ пачӗ те кӑмака ҫине улӑхса ларса конверта туртса кӑларчӗ, ӑна вӑл нумайччен пӑхрӗ, юлашкинчен вара хутла пӗлекен дворнике адреспе ун ҫине «пин те ултҫӗр вунҫичӗ тенкӗ ассигнаци чикнӗ» тесе ҫырнине вулаттарчӗ.

Поужинав, напоив Барабана и задав ему овса, он взлез на печку, вынул конверт, долго осматривал его и попросил грамотного дворника прочесть адрес и слова: «Со вложением тысячи шестисот семнадцати рублей ассигнациями».

VII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ҫак сӗтел ҫинче апат та хатӗрленӗ, кӗпине те ҫунӑ, килти пур апӑр-тапӑра та хунӑ, Поликей та ҫав сӗтел ҫинчех ӗҫленӗ (вӑл кӑнавал пулнӑ), катки-ҫарми, кӗпе-йӗмӗ, чӑххисем, пӑрушӗ тата хӑйсем ҫиччӗнскерсем, кӗтес лӑках тулнӑ, кӑмака пулман пулсан, тата крыльцана тухма май пулман пулсан, ҫавӑрӑнмалӑх та вырӑн пулас ҫук.

На котором стряпалось, мылось, клалось все домашнее и работал сам Поликей (он был коновал), кадушки, платья, куры, теленок и сами семеро наполняли весь угол и не могли бы пошевелиться.

II // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Терраса ҫинче каҫхи апат туса ларнӑ чухне, Яша сӗтел хушшинчен тухса, тепӗр пӳлӗмрен йӑлтӑртатса тӑракан гитара илсе тухрӗ.

Когда мы сидели на террасе за ужином, Яша встал из-за стола, ушел в комнату и принес гитару с перламутровой инкрустацией.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл чахохбили пӗҫернӗ кастрюль ӑшне пӑхать, ҫӗнӗ апат ҫиессине туйса, кӑмӑллӑн кулать, унтан Катеринӑна, ҫунат айне хупланӑ пек; хулӗнчен ярса тытать те Лелюков патне каять.

Кожанов смотрит в кастрюлю с чахохбили, блаженно улыбается в предвкушении новой еды, заглядывает в ведро с вином и, подхватив под руку, как под крыло, Катерину, идет к Лелюкову.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех