Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ашшӗ сăмах пирĕн базăра пур.
Ашшӗ (тĕпĕ: ашшӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн умне ашшӗ калавӗсем сӑнлана-сӑнлана тухнӑ.

Пред ним претворялись в образы и картины рассказы отца.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эпӗ ҫитетӗпех! — шанчӑклӑн каланӑ ача, ашшӗ ҫине мӑнкӑмӑллӑн пӑхса.

— Я доплыву! — сказал мальчик, уверенно и гордо глядя на отца.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Вырсарникун Смолин хӑй чӗнет-ха мана, — пӗлтернӗ Фома, ашшӗ ҫине ыйтуллӑн пӑхса.

— В воскресенье-то Смолин меня к себе зовет, — объявил Фома, вопросительно взглянув на отца.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Килте Фомана хаваслӑн кӗтсе илнӗ: ашшӗ ачана мыскараллӑ вензелле сулмаклӑ кӗмӗл кашӑк парнеленӗ, аппӑшӗ — хӑй аллипе ҫыхнӑ шарф панӑ.

Дома Фому встретили торжественно: отец подарил мальчику тяжелую серебряную ложку с затейливым вензелем, а тетка — шарф своего вязанья.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӑхтав вӑхӑтӗнче вӑл Ежовран ҫакна пӗлнӗ: Смолин та, Фома пекех, пуян ачи иккен, ун ашшӗ сӑран завочӗн хуҫи.

Во время перемены Фома узнал от Ежова, что Смолин — тоже богатый, сын кожевенного заводчика.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗншӗн ӑна вӗсем тӗке-тӗке ячӗҫ? — тӗпченӗ ачи, ашшӗ ҫумне хытӑрах лӑпчӑнса.

— Зачем они толкали его? — допрашивал мальчик, крепко прижавшись к отцу.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, урлӑ-пирлӗ пускаласа, йӗри-тавра пӑхкаласа, чӳрече патӗнчен вырӑнӗ ҫине ҫитиччен ашшӗ калла таврӑннӑ та.

Он возвратился скоро, раньше, чем Фома, качаясь на ногах и оглядываясь вокруг себя, добрался от окна до отцовской постели.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ашшӗ ура ҫине сиксе тӑнӑ та часрах ун патне пынӑ.

Отец вскочил на ноги и бросился к нему.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗчӗк чӗрере темӗскер, вӑйлӑскер, вӗрискер, тапа пуҫланӑ, ҫав вӑй ашшӗ патне туртнӑ.

В маленьком сердце забилось что-то сильное и горячее, и его потянуло к отцу.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ача ун сӑмахӗсене итленӗ, ашшӗне куҫран пӑхнӑ, ашшӗ хӑйӗн патне ҫывхарсах пынине туйнӑ.

Мальчик слушал его речь, смотрел на него и чувствовал, что отец как будто всё ближе подвигается к нему.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗн эс салху? — ачашшӑн ыйтнӑ ашшӗ.

— Ты что хмуришься? — ласково спросил его отец.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Апат ҫинӗ чух ача темӗскер шухӑшлӑ пулнӑ, вӑл ашшӗ ҫине шикленӳллӗн пӑха-пӑха илнӗ.

Обедая с отцом, он был задумчив и посматривал на Игната с боязнью в глазах.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ача ку ятлаҫу ашшӗ пирки пынине пӗлнӗ.

Мальчик слушал эту воркотню и знал, что дело касается его отца.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вара унӑн матроссем ҫинелле мӗскер те пулин кӑшкӑрас килнӗ, — хаяр та хуҫалла, — вӗсем ҫине ашшӗ кӑшкӑрса пӑрахнӑ пек калас килнӗ.

Тогда ему захотелось что-нибудь крикнуть матросам — что-нибудь грозное и хозяйское, так, как отец кричит на них.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Вӗсенчен аяккарах пул, — аса илнӗ вӑл ашшӗ сӑмахне: — эсӗ вӗсен хуҫи…»

«Держись от них подальше, — вспомнил он слова отца, — ты им хозяин…»

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл, ашшӗ ҫине пӑхса кулкаласа илнӗ те, часрах палуба ҫине анса, пӗр матрос патне пырса тӑнӑ.

Он улыбнулся отцу и, сойдя вниз на палубу, подошел к одному матросу.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӑрахут ҫинчи ҫынсене ашшӗ ҫавӑн пек часах улӑштарма пултарни Фоман кӑмӑлне кайнӑ.

Фоме понравилось то, что отец его может так скоро переменять людей на пароходе.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ашшӗ ыйтӑвне хирӗҫ, вӑл лоцманпа машинистӑн сӑмахӗсене пӗтӗмпех каласа кӑтартнӑ.

На вопросы отца он передал ему разговор лоцмана с машинистом.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ача хӑйӗн ашшӗ пирки ҫынсем ятлаҫса калаҫнине час-часах итлекеленӗ, анчах ӑна-кӑна хӑлхине чикмен, ашшӗне те нихҫан та элеклесе кӑтартман.

Мальчик часто слышал, как поругивали его отца, но не обращал на это внимания и никогда не передавал отцу того, что слышал о нем.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӗсем ун валли пулӑ тытмалли хатӗрсем ӑсталанӑ, йывӑҫ хуйӑрӗсенчен кимӗсем туса панӑ, унпа ашкӑннӑ, вылянӑ, тӑрӑмсенче, ашшӗ ӗҫпеле хулана кайсан, Атӑл тӑрӑх кимӗпе ярӑнтарнӑ.

Они мастерили ему рыболовные снасти, делали лодки из древесной коры, возились с ним, катали его по реке во время стоянок, когда Игнат уходил в город по делам.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех