Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хамӑн (тĕпĕ: хам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ну-с, — йӑл кулса илчӗ кӑмӑлӗ хумханнӑ Вячеслав Александрович, — халӗ ӗнтӗ эпӗ хамӑн тӳрӗ тивӗҫӗме пурнӑҫлама тытӑнатӑп.

— Ну-с, — улыбнулся растроганный Вячеслав Александрович, — теперь я приступлю к исполнению своих прямых обязанностей.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Эпӗ хамӑн пӳлӗме кайса канам, эсир кунта хӑвӑрӑн ӗҫӗрсене тӑвӑр.

— Я пойду к себе, отдохну, вы занимайтесь своими делами.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫакӑн пирки те хамӑн ҫирӗп шухӑша каламасӑр тӑма пултараймастӑп: манӑн ачасене пирӗн ҫемье ҫине сӑлтавсӑрах шанмасӑр пӑхнӑ пирки кӑна арестлерӗҫ, виҫӗ ҫул каялла та Мускавра ҫапла тунӑччӗ, ун чухне хулари йӗркесӗрлӗхсем вӑхӑтӗнче манӑн ҫемьери ҫынсене илсе тухса кайрӗҫ, кайран вӗсене ӗҫрен кӑларчӗҫ.

Не могу не высказать глубокого убеждения своего, что дети мои были арестованы единственно вследствие предубежденного взгляда на семью нашу, как это было три года назад, в Москве, когда во время беспорядков в городе забрали семейных моих, а потом отчислили их от дела.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Эпӗ сире хамӑн пиччепе паллаштаратӑп.

— Я познакомлю вас со своим братом.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Эпӗ хамӑн кинпе курса паллашма тивӗҫлӗ-и? — терӗ малалла Мария Александровна, унӑн куҫӗсем тавра пӗркеленчӗксем пайӑркаланчӗҫ.

Я должна познакомиться со своей невесткой, — продолжала Мария Александровна, и лучики-морщинки разбежались вокруг глаз.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Каяр-ха, эпӗ сана хамӑн пӳлӗме кӑтартам.

— Пойдем, я покажу тебе твою комнату.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хамӑн куҫа хамӑн ӗненес килмерӗ.

Я просто глазам своим не поверил.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Кӑмӑл туличчен уҫӑлса ҫӳрерӗмӗр, кашниех пӗрер пысӑк ҫыхӑ чечек пухса таврӑнтӑмӑр, хамӑн чечек ҫыххине питӗ сана парса хӑварас килетчӗ, анчах питӗ шел, кунта чечек йышӑнмаҫҫӗ.

Нагулялись досыта, набрали по большому букету полевых цветов; хотелось мне очень отвезти свой тебе, но, к сожалению, там не берут цветов…

Камерӑри чечексем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Эпӗ ӑна хамӑн ачасене лайӑх кӗнекесем ҫеҫ вулаттарма тӑрӑшӑп тесе сӑмах патӑм.

И я обещала ему позаботиться о том, чтобы мои дети читали только прекрасные книги.

Питӗ лайӑх кӗнекесем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Юрӗ, господин директор, эпӗ хамӑрӑн библиотекӑна пӑхса тухӑп, хамӑн ачасене чӑнах та чи лайӑх кӗнекесем ҫеҫ вулаттарма тӑрӑшӑп, — терӗ Мария Александровна, вырӑнтан хускалса.

— Хорошо, господин директор, я просмотрю нашу библиотеку и позабочусь о том, чтобы мои дети читали действительно прекрасные книги, — сказала Мария Александровна.

Питӗ лайӑх кӗнекесем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Эпӗ эгоистка, хамӑн телей ҫинчен кӑна шухӑшлатӑп.

Я эгоистка, думаю только о своем счастье.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Эпӗ хамӑн шухӑш ӑнланӑвне хытӑ ӗненсе хӳтӗлетӗп…

— Я защищаю свои убеждения…

Суд // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Эпӗ хӳтӗлекен тытмарӑм, манӑн хӳтӗленме права пурри хамӑн ӑс-тӑн аталанӑвӗ ҫак «преступление» тума епле хистени ҫинчен каламашкӑн мана ирӗк парать.

— Я отказался от защитника, и мое право защиты сводится к праву рассказать о том умственном процессе, который привел меня к необходимости совершить это «преступление».

Суд // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Эпӗ унӑн император величестви ури умне ӳксе пуҫҫапатӑп, хамӑн пурнӑҫа сыхласа хӑварма ыйтатӑп.

— Я припадаю к стопам его императорского величества и всеподданнейше прошу даровать мне жизнь.

Суд // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӑвах ӑнланатӑн, эпӗ пӗр япала ҫинчен — Анголӑпа мӗнле таврӑнасси, ҫӗнӗрен хамӑн суту-илӗве пуҫӑнасси ҫинчен ҫеҫ шутларӑм.

Сам понимаешь, там я думал только об одном: как бы вернуться в Анголу и снова взяться за свою торговлю.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Чӑн калатӑп, эпӗ хамӑн пӗтӗм тавҫӑрулӑха мӑкатрӑм.

Честное слово, я истощил всю свою изобретательность.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ман хамӑн та вӑл ҫамрӑкпа татӑлмалла-ха.

 — У меня самого счеты с этим юнцом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хамӑн ҫамрӑк тусӑм ман кӑкӑра пӗр тулли заряд тӑхлан тултарса лартма хатӗррине куҫӗнчен пӗрре пӑхсах ӑнлантӑм; сӑмах май, эпӗ фунта вуникӗ пӗрчӗ кӗрекен слива вӑррисене пач та тӳсме пултараймастӑп.

По глазам моего юного друга я понял, что он готов послать мне полный заряд свинца прямо в грудь, а надо тебе сказать, я совершенно не перевариваю сливовых косточек по двенадцати штук на фунт.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

(«Тӗлӗнмелле, — шухӑшларӗ вӑл, — эпӗ хамӑн сылтӑм алла ытларах лекнӗ тесе тупа тума пултараттӑм»).

(«Странно, — думал он, — я бы мог поклясться, что больше досталось правой руке».)

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

«Ун ҫинчен манӑн ӑна хамӑн аса илтермеллеччӗ», — шухӑшларӗ Бен, акулӑсене илӗртмелли лаша какайне ҫӗклесе шыв айнелле аннӑ май.

«Надо было мне ему об этом напомнить», — подумал Бен, погружаясь в воду вместе с приманкой из конины.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех