Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ашшӗ сăмах пирĕн базăра пур.
Ашшӗ (тĕпĕ: ашшӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Фома, ашшӗ ҫине сӑнарах пӑхнӑ та, чухласа илнӗ.

Фома посмотрел на отца и — догадался.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ку шухӑш ӑна кӑмӑллӑ пулнӑ, унра ашшӗ пирки ырӑ та вӗри туйӑм ҫӗкленнӗ.

Эта мысль была приятна ему и возбуждала в нем доброе, горячее чувство к отцу.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ашшӗ те ыркӑмӑллӑ кулӑпа ответленӗ.

И отец ответил ему добродушной улыбкой.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, ашшӗ ҫине пӑхса илнӗ те, анлӑн кулса янӑ.

Фома посмотрел на отца и широко улыбнулся.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ну, ку пырать! — ырланӑ ӑна ашшӗ.

— Ну это — ничего! — одобрил его отец.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома хӗрарӑм енне чӗмсӗррӗн пуҫ тайса илнӗ, вӑл Маякин мӗнле ответ туяннине те, ашшӗ хӑйне мӗн каланине те итлемен.

Фома молча поклонился ей, не слушая ни ее ответа Маякину, ни того, что говорил ему отец.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ашшӗ килтех пулнӑ: унӑн янӑравлӑ, анчах пӑртак хӑйӑлтатарах каякан кулли уҫса янӑ чӳречесенчен урамалла ян кайнӑ.

Отец был дома: в открытые окна из комнат на улицу несся его громкий, немного сиплый хохот.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома ҫинче ҫакӑн пек ӗҫ выртнӑ: тырра часрах пушатса пӗтермелле те, тӳлевсене илсе, Перӗме тухса каймалла, — унта ӑна ашшӗ ярмӑркӑна тӑратма йышӑнса хуна тимӗр тавар кӗтнӗ.

На Фоме лежала обязанность как можно скорее дать хлеб и, получив платежи, отправиться в Пермь, где ждал его груз железа, принятый отцом к доставке на ярмарку.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Халь ӗнтӗ вӗсене ӑнланса та илес ҫук — кам кама хуҫа, — ашшӗ ӑна-и, вӑл ашшӗне-и?

Даже понять трудно, кто кому теперь у них голова — он отцу или отец ему?

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ашшӗ ӑна суту-илӳ ӗҫӗсен ҫаврӑмне чӑтӑмлӑн, асӑрхануллӑн кӗртсе пынӑ, хӑйпеле пӗрле биржӑна илсе ҫӳренӗ, хӑй йышши путретсем, поставкӑсем ҫинчен ӑнлантарнӑ, хӑй ӗҫӗн юлташӗсем ҫинчен каласа панӑ, вӗсем мӗнле «ҫын ӑшне кӗни» ҫинчен, камӑн мӗн чухлӗ пурлӑх, камӑн мӗнле характер — ҫавсем ҫинчен ывӑлне майӗпен паллаштарнӑ.

Отец терпеливо и осторожно вводил его в круг торговых дел, брал с собой на биржу, рассказывал о взятых поставках и подрядах, о своих сотоварищах, описывал ему, как они «вышли в люди», какие имеют состояния теперь, каковы их характеры.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ача, ашшӗ ҫумне ларса, пӗр кун хушшинчи курӑм-туйӑма тӗплӗн каласа панӑ.

Мальчик сел рядом с отцом и подробно рассказал ему впечатления дня.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мм… — ӗнӗрлесе илнӗ ашшӗ.

— Мм… — промычал его отец.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗнле, Чумаков… мӗскерле… ҫапмарӗ-и сана? — сӑмахӗсене уйӑра-уйӑра ыйтнӑ ашшӗ.

Что, Чумаков-то… не того… не ударил тебя? — с расстановкой спросил Игнат сына.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Чӗрене пырать-им? — ыйтнӑ ашшӗ кулкаласа.

— За сердце берет? — спросил отец, усмехаясь.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, пукан ҫинче ларакан ашшӗ патне пырса, икӗ чӗркуҫҫи хушшине тӑнӑ.

Фома подошел к отцу, сидевшему на стуле, и стал между колен у него.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Квак! — виртлесе илнӗ ашшӗ.

— Квак! — передразнил отец.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома нимӗн те шарламан, вӑл, куҫне ашшӗ ҫинчен илсе, ҫӗрелле пӑха пуҫланӑ.

Фома опустил глаза и молчал, стоя против отца.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эс Чумаков пахчине кӗтӗн-им? — тесе ыйтнӑ ашшӗ.

Ты к Чумакову в сад лазил? — спросил отец.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унтан вӑл ачана, ӑс паракан ашшӗ пек, ятлама пикеннӗ:

И отечески вразумительно он сказал мальчику:

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Полицине лекес-тӑвасси ӑна темӗскер пек туйӑннӑ, — ун пек кун пеке ашшӗ нихҫан та каҫарас ҫук.

Путешествие в полицию показалось чем-то таким, чего отец никогда не простит ему.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех