Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хырӑм сăмах пирĕн базăра пур.
хырӑм (тĕпĕ: хырӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кольӑпа Павлуш ку йӑлана хырӑм питӗ выҫӑ чух манкаланӑ, ҫавӑнпа ашшӗн йывӑҫ кашӑкӗ вӗсен ҫамкине час-часах пыра-пыра тивнӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Анчах йӑпатнипех хырӑм тӑранмасть-ҫке-ха?

Куҫарса пулӑш

5 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Аслӑ ҫулпа пӗр хура сухаллӑ лавҫӑ, лашине хӗрхенмесӗр, чӑпӑрккапа хырӑм айӗнчен ҫапа-ҫапа, шакӑртаттарса килет.

Куҫарса пулӑш

5 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Асламӑшӗ те Соньӑна: дворян таса юнне пӑсмалла мар, ҫылӑх пулать тесе хӑратать, хырӑм пӑрахма ӳкӗтлет.

Куҫарса пулӑш

Элкей килйышӗ // Ипполит Иванов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 5–14 с.

— Апла тӑк малтан апат ҫиетпӗр, — терӗ Джесси, — манӑн та калаҫас килет, анчах манӑн хырӑм выҫӑ.

— Тогда поедим сначала, — сказала Джесси, — мне тоже хочется говорить, но я хочу также есть.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Хырӑм выҫҫине ирттерсе ярсан тинех асӑрхарӑм: апатланмӑша хирӗҫ пӑрахут чарӑннӑ, кӑкарӑнать; унӑн пассажирӗсем траппа анма тытӑнсан тӗркӗшӗве пуҫӗпех путса сӑнама пикентӗм: ҫынсем килӗсене е хӑна ҫуртне хӑвӑртрах ҫитмешкӗн ӑшталанаҫҫӗ.

Лишь утолив голод, я заметил, что против харчевни швартуется пароход, и, обождав, когда пассажиры его начали сходить по трапу, я погрузился в созерцание сутолоки, вызванной желанием скорее очутиться дома или в гостинице.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Анчах, — ку мана кӑштах килентерет, — эпӗ хырӑм выҫҫине туйма пуҫларӑм; ҫӗр хӑлаҫ пек кайсан ҫулташӑмсем типӗ вырӑнта — тӑпра купи тӗлӗнче — чарӑнчӗҫ те вӑхӑта сая ямасӑр кӑвайт чӗртмешкӗн вут-шанкӑ пуҫтарма пикенчӗҫ, эпӗ те вӗсене мӗн май килнӗ таран пулӑшатӑп.

Но, — что служило для меня развлечением, — я начинал чувствовать голод; когда, пройдя сажен сто, спутники мои остановились на сухом месте — груде земли — и стали, не теряя времени, собирать дерево для костра, я принялся им помогать со всем возможным усердием.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ҫак менюпа танлаштарсан хырӑм тутӑ чухнехи капӑр апат — эмел ӗҫнилле.

Изысканный обед на сытый желудок в сравнении с таким меню казался приемом лекарства.

III. Сив чир // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑл хӑвӑрттӑн та йӑпӑр-япӑр апатланнине курсан, сӗтел ҫитти ҫинче шупка хӗрлӗ йӑлтӑрккасемпе вӗттӗн-вӗттӗн чӗтрекен графинран хӑйне тата мана ярса парсан эпӗ хӑвӑртлӑха чакартӑм — минутсерен е ҫӗҫҫе, е вилкӑна ӳкеретӗп; пӗр вӑхӑт именӳ мана тертлентерсех ҫитерчӗ, анчах хырӑм выҫҫи ҫиеле тухрӗ те апатпа питӗ хӑвӑрт майлаштартӑм, мӗншӗн тесен чееленетӗп — эпӗ Дюрокран та ытларах васкатӑп имӗш…

Видя, как он быстро и ловко ест, наливая себе и мне из трепещущего по скатерти розовыми зайчиками графина, я сбился в темпе, стал ежеминутно ронять то нож, то вилку; одно время стеснение едва не замучило меня, но аппетит превозмог, и я управился с едой очень быстро, применив ту уловку, что я будто бы тороплюсь больше Дюрока.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Мучи, — терӗ вӑл старик еннелле ҫавӑрӑнса пӑхса, — ман лашана кунта хырӑм таран, тата нумай каймалла-и?

Папаша, — обратился он к старику, — лошади у меня под брюхо. Долго еще?

ХIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпӗ ывӑнтӑм, хырӑм та выҫрӗ, туратсем те чӗркелесе пӗтернӗ.

Я устал, был голоден и исцарапан.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Унсӑр пуҫне хӗрарӑмсем хырӑм пӑрахнин шучӗ сахалланать.

Кроме того, сокращается количество абортов.

Чӑваш Республикин Пуҫлӑхӗ Чӑваш Республикин Патшалӑх Канашне янӑ Ҫыру (2017) // Михаил Игнатьев. http://gov.cap.ru/SiteMap.aspx?id=238588 ... &gov_id=49

Шухӑшӑма улӑштартӑм, мӗншӗн тесен васкавлӑ хыпарсене пула хырӑм выҫҫи иртрӗ.

Я раздумал, так как лишился аппетита из-за чрезвычайных новостей.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Эпӗ хырӑм выҫнипе ҫапла хӑтлантӑм!

Я чудил от голода!

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

«Паян Рим пултӑр», — терӗ Хоггей арӑмне; эпӗ ҫав вӑхӑтра кӗл чечексемпе капӑрлатнӑ мрамор колоннӑсене тӗсерӗм, пысӑк сӗтелсене сӑнанӑ май ҫапларах пӗтӗмлетрӗм: авалхи шампасен ӑссӑрлӑхне евӗрлесе тепӗр хут кӑтартакан апат-ҫимӗҫ ытлӑх-ҫитлӗхӗ умӗнче паянхи хырӑм ниме тӑман япала кӑна иккен.

«Пусть будет сегодня Рим», — сказал жене Хоггей, когда я рассматривал мраморные колонны, увитые розами, и, бросая взгляд на огромные столы, чувствовал все ничтожество современного желудка перед изобилием, точно повторяющим безумие древних обжор.

Гладиаторсем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 93–97 с.

Чӗрӗ курпуна куҫӑр умне кӑларсамӑр; пӑркаланакан-ҫаврӑнакан, ӳсӗр урасем, путсах кӗнӗ хырӑм, каҫӑр хул пуҫҫисем, путӑклӑ, йӳҫек куҫсем тата кӗрепле алӑсем — курпун ҫинче.

Представьте одушевленный гроб; гроб на длинных, как бы перекрученных, испитых ногах, с впавшим животом, вздернутыми плечами, впалыми, кислыми глазами и руками-граблями.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Кӑмӑл пӑлханӑвӗ тамалчӗ, хырӑм выҫҫине ҫухалнӑ ҫӑкӑр кӑтӑкласа тӑрмалать.

Когда возбуждение улеглось, Нок вспомнил о потерянном хлебе.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

«Бильбоа сунарҫӑ мар, — шухӑшларӗ Фуль, — темӗн… ҫимелли тупса килеймест-тӗр вӑл, анчах хырӑм хӑрушла выҫӑ, лӗклентеричченех.

«Бильбоа не охотник, — думал Фуль, — едва ли он принесет еду, но есть хочется ужасно, до тошноты.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Халӗ пурин те хырӑм ҫурӑмпа пӗрлешнӗ, анчах, хамӑрӑн путнӑ караппа тупа тӑватӑп, эсӗ халӗ хӑвӑн ӑсталӑхупа питех те мӗскӗн, эпӗ хам та вӗрен ҫыхас маҫтӑрлӑхпа ҫавӑн пекех хевтесӗр.

Теперь у всех подвело животы, но, клянусь нашим погибшим судном, — жалок ты со своим искусством теперь так же, как жалок я с моим умением плести маты.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.

Вахтӑра манӑн хырӑм хӑрушла выҫса кайрӗ, эпӗ кубрике йӑпшӑнса кӗтӗм, сыр татки шыраса тупрӑм, унтан вара — туятӑп: нӳрлӗ ҫанталӑкра чӗтресе тӑни аванах мар.

На вахте мне захотелось жрать, я полез в кубрик, разыскал кусок сыра, а потом вспомнил, что дрогнуть в сырую погоду нехорошо.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех