Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хайхискер (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сӗчӗ-и, хӑйми-и, ашӗ-и, шӑрттанӗ-и е ҫавӑн йышши тата техӗмлӗ тем-тем-и — пӗтӗрет те пӗтӗрет, явать те явать леш хайхискер.
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хайхискер ял патнелле чупса пырать, анчах кунта тата сарлакарах: пӑртан ҫыран патне пӗр ҫирӗм метр.
Подбегает обратно к селу, а тут еще шире, от льдин до берега — метров двадцать.

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Эпӗ шухӑшлатӑп хайхискер.
Вот я и думаю.

Вӗри ҫӑл // Хӗветӗр Уяр. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 8–15 с.

Кӗтетӗп хайхискер.
Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӗр пилӗксенчеччӗ-ши, улттӑсенчеччӗ-ши вӑл ун чухне, амӑшӗ аш татӑкӗ илме нӳхрепе аннӑччӗ те, ҫав хушӑра (пулӑшам терӗ пулмалла ҫав ӗнтӗ) шуратса хунӑ пуҫлӑ сулана пуҫларӗ пӗли-пӗлми турама хайхискер.
Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хайхискер ҫынсем ҫакна, хӑй эшкерӗнчен татӑлса юлнӑ кашкӑра, пырса тапӑннӑ йытӑсем пекех, усаллӑн турткалама, таткалама, хӗнеме тапратрӗҫ, ӳлешеҫҫӗ, ҫухӑрашаҫҫӗ, ҫыхланса ӳксе, хура купа евӗр, ҫӗр ҫинче йӑшаланаҫҫӗ, ҫав вӑхӑтрах вӗсем ҫине ҫӑра юр ҫупкӑмӗсем лӑпӑстатса ҫуса тӑраҫҫӗ, пӗтӗм хулана вӑрӑм та кичем хӗлӗн шурӑ чаршавӗпе витӗнтереҫҫӗ.
Они начали злобно дёргать, рвать, бить его, точно псы отсталого волка, выли, кричали, катались по земле тёмною кучею, а на них густо падали хлопья снега, покрывая весь город белым покровом долгой и скучной зимы.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

— Православнӑй халӑх! — тесе кӑшкӑрса ячӗ ҫакӑ хайхискер, аллисемпе ҫӳлелле кармашса тата хӑраса кайнӑ ҫынсем хушшинче пӗтӗркӗҫ майлах пӗтӗрӗнсе.
— Православный народ! — кричал он, воздевая руки кверху и волчком вертясь среди напуганных людей.

Ларатӑп, хайхискер, эпӗ, мӗнпур ҫынна хам мӗн калас тенӗ ҫавна калатӑп, вӗсем ӑҫта-ха?
Я сижу и всем говорю, что хочу, а они где?

Ҫапӑҫма юратакан йӗкӗт, хайхискер, ҫакна хулпуҫҫинчен тытрӗ те ӳпкелесе каларӗ:
А боец взял его за плечи, с упрёком говоря:

— Ну-ка, лар-ха! — сӗнет хайхискер.
— Ну-ка, сядь! — предлагал он.

Ҫапла вара Сима хайхискер Жуков умне ҫитсе тӑчӗ; инспектор, диван ҫинче выртнӑ ҫӗртех туллин йӑл кулса, хӑйӑлтатакан сассипе ҫакнашкал калаҫрӗ:
И вот Сима очутился перед лицом Жукова; инспектор, лёжа на диване, хрипло говорил ему, улыбаясь во всё лицо своё:

Юлашкинчен, темскерле пӗр мыскара пулса иртрӗ, ҫакӑ вара хула ҫыннисене унтан сивӗтсех пӑрахрӗ: пӗррехинче, куланай инспекторӗ Жуков, Симӑран инҫех те мар вӑлтапа пулӑ тытса ларнӑ пулнӑ, ҫавӑ, хайхискер, кӗтмен-туман ҫӗртенех Симӑна ҫапла хушнӑ:
Наконец случилось нечто, оттолкнувшее от него горожан: однажды податной инспектор Жуков удил рыбу неподалеку от Симы и вдруг обратился к нему с приказанием:

Симӑна хулари ытти вӗреннӗ ҫынсем те чӗнкелеҫҫӗ; вара вӑл, хӑюсӑррӑн та васкавлӑн, сӑмах сыпӑкӗсене е уйрӑм сӑмахӗсене те ҫӑта-ҫӑтах, ӑшталанса сӑввисене вуласа парать, хайхискер, ҫирӗм пуслӑхсем тата вунӑ пуслӑхсем туянса тухса каять.
Приглашали Симу и другие образованные люди города; он торопливо и робко говорил стихи, глотая слога и целые слова, и уходил, одаренный двугривенными и гривенниками.

Пӗррехинче, ҫивӗч хӗрарӑм-пахчаҫӑна, Фимка Пушкаревӑна, хӑйӗн ӑнсӑртран туслашнӑ темлескер чӗре ҫунтармӑшӗ хытӑ хӗнесе тӑкнӑ пулнӑ та, хайхискер, тарса пытанас тесе, Тиунов патне чупса пынӑ, ӗсӗкле-ӗсӗкле ҫакӑ хӗрарӑмӑн асаплӑ мӗскӗн шӑпине ылханма тытӑннӑ, — ҫавӑн чухне хӑрах куҫ вӑл хӗрарӑма ачашшӑн та витӗмлӗн ҫапла каланӑ:
Когда бойкая огородница Фимка Пушкарева, больно побитая каким-то случайным другом сердца, прибежала к Тиунову прятаться и, рыдая, стала проклинать горькую бабью долю, — кривой сказал ей ласково и внушительно:

Владимир Ильич сунар йытти туяннӑ та, хайхискер, ҫамрӑкскер, Женька ятлӑскер, хаваслӑн вӗре-вӗре Проминский еннелле ыткӑнать, сунара илсе кайма килчӗ, тет пулмалла вӑл ӑна.
Владимир Ильич завёл охотничью собаку, совсем ещё молоденькую и резвую, назвал Женькой. Женька с весёлым лаем кинулась навстречу Проминскому, думает, пришёл звать на охоту.

Мӗн пулнӑ май уявӗнче // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Хайхискер, тӗттӗм пулчӗ те эпӗ ӑна шалашран чӗнсе тухрӑм, вара калаҫа-калаҫах кукуруза ани ҫине кӗтӗмӗр.
А когда стемнело, вызвал я ее из шатра, и пошли мы с разговором к кукурузе.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ну, хайхискер, наушниксене тӑхӑнчӗ, ачасем вара мӑйӗсене хурсем пек тӑсса, ӑна хупӑрласа илчӗҫ.
Ну, надел он наушники, а ребята стали вокруг и шеи, как гуси, вытянули.

«Правда» номерӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 39–45 с.

Акӑ тинех хайхискер май та килнӗ.
Но вот подвернулся и случай.

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

Тытӑннӑ, тет, хайхискер хӑма савалама.
И начал он доску строгать.

4 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хайхискер ҫӗҫӗ илет те, хур пуҫне касса илсе, улпута тыттарать: «Эсӗ кил пуҫӗ, ак сана пуҫ», — тет; унтан, ӑйхине касса илсе, улпут арӑмне парать: «Санӑн, килте ларса, кил тирпейне кӳрсе пурӑнмалла, акӑ сана ӑйхи, — тет; урисене касса, ывӑлӗсене парать: — Акӑ сире урисем, аҫӑр ҫулӗпе ҫӳремелле пултӑр», — тет.
Взял ножик, отрезал голову и говорит барину: «Ты всему дому голова, тебе голову»; потом отрезал задок, подает барыне: «Тебе, говорит, дома сидеть, за домом смотреть, тебе задок»; потом отрезал лапки и подает сыновьям: «Вам, говорит, ножки — топтать отцовские дорожки».

Пӗр ҫын хур уйӑрни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика