Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аттене (тĕпĕ: атте) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Тӑхта акӑ, киле таврӑнса аттене каласа парам, — ку арман хуҫи тӗрмере ларать акӑ», — тесе шухӑшларӑм хам ӑшӑмра.

«Погоди, придем домой, расскажу отцу, — и сядет хозяин этой мельницы в тюрьму», — думал я про себя.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Аннепе аттене никама шанса хӑварма ҫук вӗт.

— Не могу я мамку с батей оставить.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Манӑн аттене унта чӑн асли тунӑ.

Моего отца выбрали главным.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ман аттене рабочисем таҫта пытарнӑ, анчах Митя тетене рабочисем темле сыхланӑ пулин те, полици ӑна пурпӗр тытнӑ.

Отца моего рабочие куда-то спрятали, а дядю Митяя, как ни оберегали его рабочие, полиция схватила.

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Васька ҫапах та ман аттене тупрӗ-тупрех.

Все-таки Васька нашел моего отца.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Васька мана аттене шырама кайма туртрӗ.

А Васька тянул меня искать отца.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Йывӑҫ тураттисем мана аттене курма кансӗрлерӗҫ, анчах эпӗ ҫак сӑмахсене вӑл каланине пӗлсех тӑтӑм.

Кусты мешали мне увидеть отца, но я знал, что это был он.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Халӑх хушшинче эпӗ аттене асӑрхарӑм.

В толпе я заметил отца.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пристав, сӗтел хушшине ларса, аттене допрос турӗ:

Пристав, сев за стол, стал допрашивать отца:

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Завод хуҫи атте ятне темле «хура кӗнеке» ҫине ҫырса хунӑран вара аттене ниҫта та ӗҫе илмен.

С тех пор как отцу на заводе выдали «волчий билет», отца нигде не принимали.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Васька сӑнӗ тӗксӗмленчӗ; турӑ Иоанн аттене мӗншӗн шурӑ ҫӑнӑх куклипе наказани парассине эпӗ тавҫӑрса илейменшӗн ҫиленнӗ пек пулса, вӑл пӗр хушӑ чӗнмерӗ, — мӗншӗн тесен… —

— Васька нахмурился и замолк, точно был недоволен тем, что я сам не догадываюсь, почему накажет отца белыми пирогами, — потому что…

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Халӑх хушшипе малалла хӗсӗнсе тухсан, малти ретре эпӗ хамӑн аттене куртӑм.

Протиснувшись сквозь толпу, я увидел в переднем ряду отца.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Анчах ку ҫеҫ те мар-ха — аттене темле «хура кӗнеке» ҫине ҫырса хунӑ, ҫавӑн пирки ӑна тек ниҫта та ӗҫе илмеҫҫӗ иккен.

И теперь никуда не возьмут на работу, потому что ему выдали какой-то «волчий билет».

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Анне макӑрчӗ, вӑл аттене тӗрмене хупнӑ пулӗ, тесе шутларӗ.

Мы с матерью боялись, как бы его не посадили в тюрьму.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Урам кӗтессинче эпир аттене тӗл пултӑмӑр.

На углу улицы мы столкнулись с отцом.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ытти тимӗрҫӗсем хушшинче эпӗ аттене аран палласа илтӗм.

Я с трудом узнал отца среди кузнецов.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Сасартӑк, патша манӑн аттене илсе кайса унӑн урисене татса яма пултарни ҫинчен шухӑшласа илсе, эпӗ хӑраса кайрӑм.

Что, если он заберет на войну моего отца и оторвет ему ноги? Я так испугался.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫурӑмӗ хыҫӗнче темскер пытарса, аттене: — Пӗлетӗн-и мӗн илсе килтӗм эпӗ сана валли, Анисим? — терӗ.

Что-то пряча за спиной, отец улыбался: — А я тебе что принес, Анисим…

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Ай-хай пирӗн анненӗн Ҫылӑхӗсем пысӑк мар, — Вӑл никама юратман, Пӗр аттене анчах ҫав…

А у нашей маменьки И грехи-то маленьки, Она не любя никого, Только тятю одного…

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пурнӑҫра хама кӳрентерсе асаплантарнӑ мӗнпур йывӑр минутсене пӗрин хыҫҫӑн тепӗрне аса илтӗм; хам инкеке лекнӗшӗн кама та пулин айӑплама тӑрӑшрӑм: ҫакна кам та пулин юриех турӗ ӗнтӗ, тесе шутларӑм, хама хирӗҫ тунӑ тӗрлӗ каварсем шухӑшла-шухӑшла тупрӑм, профессорсене, юлташсене, Володьӑна, Дмитрие тата университета вӗренме янӑшӑн аттене ӳпкелерӗм; мана ҫакнашкал намӑс тӳсмелле пуличчен пурӑнмалла тунӑшӑн ҫӳлти турра ӳпкелерӗм.

Все тяжелые, мучительные для самолюбия минуты в жизни одна за другой приходили мне в голову; я старался обвинить кого-нибудь в своем несчастии: думал, что кто-нибудь все это сделал нарочно, придумывал против себя целую интригу, роптал на профессоров, на товарищей, на Володю, на Дмитрия, на папа, за то, что он меня отдал в университет; роптал на провидение, за то, что оно допустило меня дожить до такого позора.

XLV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех