Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хунӑ (тĕпĕ: хур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӗрӗсене йӗмсем ҫумне, туфли тӗпӗсене ҫӗлесе хунӑ, ура пӳрнисене тӑхӑннӑ.

Кольца оказывались зашитыми в штаны, под подошвы туфель, надеты на пальцы ног.

VII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тетрадь ҫине ҫапла ҫырса хунӑ:

В тетради было написано:

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл куҫлӑхне хывсах тӑванӗн ӳкӗтлесе калакан сӑмахӗсене итленӗ, унтан ассӑн сывласа: — Тӑхтар-ха… курӑпӑр… — тесе хунӑ.

Он снял очки, невозмутимо выслушал захлебывавшегося от возмущения родственника и горестно вздохнул: — Подождем… посмотрим…

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ан та тархаслӑр! — татса хунӑ Лю Гуй-лань.

И не просите! — отрезала Лю Гуй-лань.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Чжан Цзинь-жуй алӑк ҫине «Ӗҫсӗр кӗме юрамасть» тесе ҫырса хунӑ хӑмана хӑйпӑтса илчӗ.

Чжан Цзинь-жуй снял с двери надпись «Без дела не входи».

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Юаньмаотунь ялӗнче хӗрарӑмсен союзӗ йӗркелесен, Ли Гуй-юн пулӑшнипе, Шатра Тӗпренчӗке унӑн председателӗ туса хунӑ.

После организации в деревне Юаньмаотунь женского союза Ли Гуй-юн подстроил так, что Рябую Крошку выдвинули в председательницы.

I // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл пӗр Ли Гуй-юн ятлӑ ҫынна хӑйӗн ҫывӑх тусӗ туса хунӑ, лешӗ ыррӑн калаҫса е хӑратса хӑй тӑванӗсемпе пӗлӗшӗсене пурне те Чжан енне ҫавӑрнӑ.

Он нашел себе преданного друга в лице некоего Ли Гуй-юна, который уговорами и угрозами привлек на его сторону своих родных и знакомых.

I // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Ҫапла… — сӑмах майӗн каласа хунӑ пек персе ячӗ те, хӑвӑрттӑн ҫӗлӗкне пусса лартса, председатель алӑк патнелле васкарӗ.

— Да… — как бы мимоходом буркнул председатель и, торопливо нахлобучив шапку, направился к двери.

I // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хыпӑнса ӳкет вара янахӗ айне вут хунӑ Иван Гаврилович, хытӑ та кӑраскер, тарӑхӑвне пӗчӗклетсе-кӗҫӗнлетсех, хӗрӗ патне ӳкӗнӗҫленме таплаттарса килет.

Куҫарса пулӑш

10 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Сивӗнмерӗн-и мӑшӑр тума картса хунӑ Хреҫҫийӳнтен?

Куҫарса пулӑш

9 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫав ҫулхи ҫав уйӑхӑн ҫав числинче ҫуралнӑ, ҫав ҫулхи ҫав уйӑхӑн ҫав числинче вилнӗ, тесе ҫырса хунӑ унта.

Куҫарса пулӑш

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Унтан йӗрӗнчӗклӗн: — Российӑра кокоткӑсем те тӳрккес… — тесе хушса хунӑ.

И с презрением добавил: — В России даже кокотки грубы…

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах Саша вӗсем ҫине ҫаврӑнса та пӑхман, вӑл, Фомана влаҫлӑн ыталаса: — Вот халь ӗнтӗ, юрланӑ ятпа, мӗн те пулин парнеле мана… — тесе хунӑ.

Но Саша не обращала на них внимания, и, властно обнимая Фому, говорила: — Вот ты мне и подари что-нибудь за песню…

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Йӑмӑкӗ, пуҫне тата та ҫӳлерех сӗлтсе, юрра вӗҫлесе хунӑ:

Сестра, еще выше вскинув голову, закончила песню:

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Саша, куҫӗсемпе аппӑшӗ ҫинелле йӑлтӑртаттарса, аялти нотӑсемпе каласа хунӑ:

Сверкая глазами на сестру, Саша низкими нотами сказала:

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Брюнетка, пысӑк та типӗ куҫӗсене хӗсӗнтерсе, юрлакан ҫине пӑхмасӑр-тумасӑр: — Сан юррусӑрах кичем кунта… — тесе хунӑ.

Брюнетка, презрительно прищурив свои большие строгие глаза, сказала, не глядя на нее: — Нам и без этого скучно…

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫав вӑхӑтрах, Фоман пытарусӑрлӑхӗ Ухтищева, темӗнле, тӗксӗм вӑйпала лапчӑтса хунӑ, вӑл унӑн капламӗ айӗнче алчӑраса кайнӑ, унӑн, хӑй ҫамрӑкне пӑхмасӑрах, пурнӑҫри кирек мӗнле самантшӑн та хатӗр тӑракан сӑмахсем пулнӑ пулсан та, вӑл ҫав сӑмахсене часах тупайман.

Откровенность эта смяла его своей темной силой, он растерялся под ее напором, и хотя у него, несмотря на молодость, уже были готовые слова на все случаи жизни, — он не скоро нашел их.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Вӑл хӑй те ҫавнах калать ҫав, — салхуллӑн хушса хунӑ Фома.

— Вот и она говорила то же, — угрюмо вставил Фома.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Апла пулсан, тавтапуҫ турра! — кӑмӑллӑн каласа хунӑ Фома.

— Вот и слава богу! — с удовольствием выговорил Фома.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ухтищев Фома сассинче пысӑк пӑлхану илтӗннине туйнӑ, вӑл ун ҫине пӑхса илнӗ те, шухӑшлӑн: — Калас пулать, питӗ те тӗлӗнмелле ҫын эсир… — тесе хунӑ.

Ухтищев услыхал в голосе Фомы большое волнение, взглянул на него и задумчиво сказал: — Любопытный вы человек, надо сознаться…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех