Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

арӑмӗ (тĕпĕ: арӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Хӑраканнисем вӗсем эсир, хӗрарӑмсем, арҫын тени вӑл — ҫирӗп халӑх, — ассӑн сывласа илчӗ Степан Ильич, арӑмӗ ҫине куҫ айӗн пӑхса илсе.

— Ну-ну, то вы, бабы, пугаетесь, а мужики — народ крепкий, — вздохнул Степан Ильич, исподлобья глядя на жену.

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ульяна тутине тутрипе тытса йӗрсе ячӗ, Мирон Дмитриевич алли ҫинче ачине сиктерчӗ, типӗ тутисемпе ун ҫамки ҫинчи ҫемҫе ҫӳҫне сӗртӗнчӗ, арӑмӗ ҫумне пырса ларчӗ.

Ульяна заплакала, прижимая к губам платок, Мирон Дмитриевич покачал на руках ребенка, коснулся сухими губами мягких волос на его лбу, подсел к жене.

15 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мирон Дмитриевич, куҫхаршийӗсене пӗркелентерсе, арӑмӗ ҫине пӑхрӗ.

Мирон Дмитриевич хмурился и глядел на жену.

15 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Степан Ильич, купӑсне хӑй ҫумне пӑчӑртаса тытса, арӑмӗ еннелле пуҫне сулчӗ:

Степан Ильич, крепко прижимая к себе гармонь, кивнул головой жене:

3 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Татьяна, председатель арӑмӗ, алшӑлли ярса тытать те ҫара уранах нӳхрепе тухса чупать.

Татьяна, председателева жена, хватает полотенце и бежит в погреб.

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хуҫа арӑмӗ алӑка уҫма тухрӗ.

Хозяйка пошла открывать.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Французсем еннелле ҫавӑрӑнса староста арӑмӗ ҫапла каланӑ:

Старостиха, обращаясь к французам, говорила:

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Паттӑр староста арӑмӗ ҫинчен халӑх хушшине часах хисеплӗ чап сарӑлнӑ.

Слава о храброй старостихе пошла гулять по народу.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Староста арӑмӗ вӗсене лӑплантарма тӑрӑшнӑ: — Хӗрарӑмсем, тӑхтӑр-ха кӑштах, тен вӗсем каҫару ыйтӗҫ, — тенӗ вӑл.

Старостиха успокаивала: — Бабоньки, погодите маленько. Может, пощады спросят.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Авӑн тӑрринче ҫунакан вутпуҫҫи тытса ларакан тимӗрҫӗ арӑмӗ Агафья хӑранипе староста арӑмне чӗнсе илсе ҫапла каланӑ:

Сидевшая на крыше с горящей головней жена кузнеца Агафья в испуге закричала старостихе:

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

— Шӑппӑнрах, — тенӗ шӑппӑн староста арӑмӗ.

— Тише, — шептала старостиха.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Тен, вӗсен хуралҫисем ҫывӑраҫҫӗ пулӗ, — тесе ӳкӗтленӗ староста арӑмӗ хӗрарӑмсене.

Может, спят они, ихние сторожа, — уговаривала старостиха.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Староста арӑмӗ тыткӑнрисене тачӑрах пыма хушса кӑшкӑрнӑ, анчах вӗсем ӑна итлемен.

Старостиха кричала пленным, чтоб плотнее сомкнули ряды, но они заупрямились.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Староста арӑмӗ ертсе пыракан, ҫавасемпе тата чукмарсемпе хӗҫпӑшалланнӑ хӗрарӑмсен гвардийӗ нӳхрепе ҫавӑрса илнӗ.

Старостихина гвардия, вооруженная косами и дрекольем, окружила погреб.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Ҫак йывӑр самантра ӑна староста арӑмӗ пулӑшнӑ.

Но тут его выручила старостиха.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

— Пуҫтаратӑп, — тенӗ староста арӑмӗ, партизансемпе пӗрле кайнӑ упӑшкине аса илсе.

— Соберу, — ответила старостиха, думая об ушедшем с партизанами муже.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Бурмистр чӗлӗм туртнӑ май ҫӳллӗ те яштака тата илемлӗ староста арӑмӗ ҫине чалӑшшӑн пӑхкаласа илнӗ.

Бурмистр курил трубку, искоса разглядывая высокую, статную старостиху.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Староста арӑмӗ ӑна керсенех пуҫ тайса алӑк патӗнче чарӑнса тӑнӑ.

Старостиха вошла, низко ему поклонившись, остановилась у порога.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Арӑмӗ кӑмака ҫине хӑпарнӑ, унтан сарса хуна чаппанпа ҫӗлӗк илсе аннӑ.

Баба полезла на печь, стащила с лежанки армяк и шапку, подала ему.

Иван Сусанин // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 20–36 с.

Унтан вӑл арӑмӗ еннелле ҫавӑрӑнса: — Домна! Пар-ха чаппан! — тесе кӑшкӑрса янӑ.

И, повернувшись к жене, крикнул: — Домна! Армяк давай!

Иван Сусанин // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 20–36 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех