Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хохолпа Анисья лавкаран тавар ҫӗклесе тухса ӑна ҫырманалла ывӑтаҫҫӗ, ҫав вӑхӑтрах урам варринче кӑвак ҫӳҫлӗ хура карчӑк тӑрса, чышкипе юнаса хыттӑн, таҫта ҫитиех илтӗнмелле кӑшкӑрать:

Хохол и Аксинья выносят из лавки товар, спуская его в овраг, а среди улицы стоит чёрная, седая старуха и, грозя кулаком, кричит пронзительно:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Эпӗ сӑрт ҫинче тӑрса хура тӗслӗ е уйӑх кӗмӗллентернӗ ҫутӑ сӑнлӑ Атӑл ҫинче кимӗ ясмӑк пек вӗлтлетнине, тата вӑл кимӗ ҫинчен пароход капитанне пӑхтарма сулкалакан фонарь ҫутти ҫине пӑхаттӑм та — хама ҫав тери чаплӑ вӑрттӑн ӗҫе хутшӑннӑ пек туяттӑм.

Я смотрел с горы, как на чёрной — или посеребрённой луною — реке мелькает чечевица лодки, летает над нею огонёк фонаря, привлекая внимание капитана парохода, — смотрел и чувствовал себя участником великого, тайного дела.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Эпӗ Хохол хыҫӗнче тӑрса халӑх ҫине пӑхрӑм та, паҫӑр алла пуртӑ тытнӑ мужик хӑравҫӑллӑн каласа панине илтрӗм:

Я стоял сзади Хохла, смотрел на толпу и слышал, как мужик с топором пугливо рассказывает:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Аллине пуленкке тытса тӑрса, Ромаҫ унтан: — Эс ӑҫта кӗретӗн? — тесе ыйтрӗ.

Держа в руке полено, Ромась спросил его: — Куда ты?

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Улмуҫҫисем ҫурӑлнӑ, сала ҫурчӗсем кӗренрех юр куписем пек курӑнакан чечек айне пулнӑ, вӗсенчен кӑшт йӳҫӗрех шӑршӑ тухса тӑрса тикӗтпе тислӗк шӑршине аяла тӑвать.

Яблони цветут, село окутано розоватыми сугробами и горьким запахом, он проникает всюду, заглушая запахи дёгтя и навоза.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӑл ҫенӗкре хывӑнса, аллипе йӗпе сухалне типӗтсе тӑрса лаша пек тулхӑрчӗ.

Он стоял в сенях, раздеваясь, отжимая рукой мокрую бороду, и фыркал, как лошадь.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Кайран, пӳлӗмре, чӗлӗм чӗртсе, сарлака ҫурӑмӗпе кӑмака ҫумне тайӑнса тата куҫӗсене хӗссе, тӗтӗме ҫинҫен кӑна хӑйӗн сухалӗ ӑшнелле ярса тӑрса, сӑмахсенчен вӑраххӑн кӑна уҫӑ та ӑнланмалла пуплевсем туса, вӑя эпӗ ҫамрӑклӑхри ҫулсене мӗн тери усӑсӑр сая янине тахҫанах асӑрхани ҫинчен каларӗ.

Потом, в комнате, закурив трубку, прислонясь широкой спиною к печке и прищурив глаза, он пускал струйки дыма в бороду себе и, медленно составляя слова в простую, ясную речь, говорил, что давно уже заметил, как бесполезно трачу я годы юности.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Пӳрт алӑкӗнчен пӗтӗмпех хура тум тӑхӑннӑ карчӑк тухрӗ те, хапха еннелле ҫаврӑнса тӑрса ҫирӗппӗн: — Вилсе выртасчӗ сирӗн! — терӗ.

Из ворот избы вышла старуха, вся в чёрном, и, оборотясь к воротам, сказала крепко: — Издохнуть бы вам!

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Кукушкинпа пӗрле эпӗ досчанике пушатма тытӑнсан, Ромаҫ мана борт ҫинчен михӗсем парса тӑрса: — Вӑй пур иккен сирӗн! — терӗ.

Когда, вместе с Кукушкиным, я начал разгружать дощаник, Ромась, подавая мне с борта мешки, сказал: — Однако — сила у вас есть!

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӑл ҫакна лӑпкӑнах йышӑнчӗ, пӗр минут хушши ним чӗнмесӗр, куҫӗсене чарса пӑрахса ларчӗ, унтан ура ҫине тӑрса: — Эх, йытӑ эсӗ! — терӗ.

Он отнёсся к этому спокойно, посидел минуту молча, вытаращив на меня глаза, а потом встал, говоря: — Эх ты, собака!

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Толстовец ура ҫине сиксе тӑрса, аллипе Флавие пӗтерсе хумаллах каснӑ пек сарлакан сулса, пӗчӗк пупа хирӗҫ ҫапла кӑшкӑрса ячӗ:

Вскочив на ноги и подсекая Флавия широким, уничтожающим жестом, толстовец закричал:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн пӗчӗк пуп тӑрса ряса ҫаннисене тирпейлӗн тавӑрса хучӗ те, ҫемҫен, мӑшкӑллӑ йӑвашлӑхпа, хӗрхеннӗ пекрех вӑрттӑн кулӑпа калаҫма тытӑнчӗ:

Встал попик, аккуратно откинул рукава рясы и заговорил плавно, с ядовитой вежливостью и снисходительной усмешкой:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӑл сиксе тӑрса кӑмака умне пычӗ те, самовар патне пӗшкӗнсе чашкӑрма тытӑнчӗ:

Вскочила, подошла к печи и, наклонясь над самоваром, зашипела:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ҫав чахоткӑллӑ Яков, гитарист, Библие питӗ лайӑх пӗлекенскер, ӑна турӑ ҫукки ҫинчен ҫав тери хӗрӳллӗн, ҫине тӑрса калаҫнипе тӗлӗнтерчӗ.

Чахоточный Яков, гитарист, знаток библии поразил его яростным отрицанием бога.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Унта, кӗтесре, темле ҫутӑ йӗс ҫаврашки тӗксӗммӗн ҫутӑлса тӑрса Римри салтакӑн шлемне аса илтерет.

Там в темноте загадочно и тускло блестит какая-то медь, напоминая о шлёме римского воина.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ҫурт алӑкӗ умӗнче чарӑнса тӑрса таччӑн хупса лартнӑ чӳрече хуппинчен хуллен шаккатпӑр, — чӳречене темле сухаллӑ ҫын уҫать, ун хыҫӗнче эпӗ сӗм тӗттӗм тӑнине ҫеҫ куратӑп, — пӗр сасӑ та илтместӗп.

Остановясь у стены дома, тихо стучим в ставень наглухо закрытого окна, — окно открывает кто-то бородатый, за ним я вижу тьму и не слышу ни звука.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Темиҫе кунран эпӗ ҫак ҫын хуть те мӗн чухлӗ тата хуть те епле майпа та, кӗреҫе ҫине тайӑнса тӑрса та ҫывӑрма пултарнине асӑрхарӑм.

Через несколько дней я заметил, что человек этот может спать сколько угодно и в любом положении, даже стоя, опершись на лопату.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Унта, ҫурӑмпа кӑмака ҫумне тайӑнса тӑрса, вӑл тепӗр хут каларӗ:

Там, прислонясь спиной к печке, он повторил:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Лампӑна сӗтел ҫине лартрӗ те, пӳлӗм варринче шухӑша кайса тӑрса, ман ҫине пӑхмасӑрах калаҫма тытӑнчӗ:

Поставил лампу на стол, задумчиво остановился среди комнаты и заговорил, не глядя на меня:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Жорж мана тӗксе ярса тӑрса ларчӗ те васкавлӑн ответ пачӗ:

Жорж оттолкнул меня, быстро сел и торопливо сказал:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.