Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳт сăмах пирĕн базăра пур.
ӳт (тĕпĕ: ӳт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпир виле ӳт выртакан тӗттӗм те пушӑ пӳлӗмре йывӑррӑн сывласа тӑтӑмӑр.

Тяжело дыша, мы стояли в темноте, одни в пустом доме, где лежало мертвое тело.

IV сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Е, тата, ҫӗлен тирӗ пек яка та ӳт ҫумне ҫӑт выртакан кӗпе пулсан?

Или другое, натянутое, словно шкурка змеи?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Маякинӑн ӳт пӗркеленчӗкӗсем, чӗтренсе кайса, аялалла усӑннӑ, ҫакна пула, унӑн пичӗ йӗнӗ пек, ыратнӑ чухнехи евӗр пулса кайнӑ.

Морщины Маякина дрогнули и опустились книзу, отчего лицо его приняло болезненное, плачущее выражение.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Веҫех уҫса пӑрахнӑ ҫуха айӗнчен ӳт ҫумне тачӑ ҫыпӑҫса тӑракан хӗрлӗ кӗпе курӑнать.

Из-под широко открытого ворота выступала туго облегающая тело красная рубашка.

XV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Смолин пичӗ — ҫаврашка та сартутлӑскер, ӳт ҫӑвӗпе тӑртанса тӑракан кӑвак куҫлӑскер, — Фома кӑмӑлне кайман.

Фоме не понравилось лицо Смолина — круглое, пёстрое от веснушек, с голубыми глазами, заплывшими жиром.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫылӑхлӑ ӳт анчах пулсан, епле-ха сӑваплӑ пулма пултаратӑп эпӗ? — тет.

— Как, говорит, могу быть праведным, ежели я — плоть?

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унта, пуринчен малтан, ун куҫӗ тӗлне пӗчӗкҫеҫҫӗ хӗрлӗ ӳт кӗмӗркки лекнӗ.

Там прежде всего бросилось в глаза ему маленькое красное тельце.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пурте шӑпланасса кӗтмелле, ытарайми каҫсенче картишӗнчи хурал картиш тепӗр енне каясса ҫеҫ кӗтмелле; унтан ватӑ мӑйӑр йывӑҫҫисен хушшипе машинӑн ӑшӑ ҫитти айне шӑппӑн кӑна кӗрсе каймалла, яп-яка хура ӳт евӗрлӗ борт ҫумне лӑпчӑнса ирчченех ҫывӑрмалла.

Надо только подкараулить, когда все стихнет и сторож, шагающий по двору, отойдет в другой конец двора, затем неслышно мелькнуть в тени старых ореховых деревьев и юркнуть в мягкую попону, прижаться к борту, гладкому, как черная кожа, и заснуть до рассвета.

Этемпе машина // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Кашни ӳт патне амӑшӗ чупса пырса ӳкет.

К каждому телу бросалась мать.

Ҫитрӗҫ! // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Атте мана хам кӗпепех шӑлкаласа типӗтрӗ, йӗпе ӳт ҫинех йӗм тӑхӑнтартрӗ те, эпир ҫав ҫулпах тула тухрӑмӑр.

Отец кое-как вытер меня рубахой, натянул на мокрое тело штаны, прежней дорогой мы выбрались наверх.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Анчах ӳт ҫинчи кӗсен-ҫӑпана пытарнӑ пек, эсӗ хӑвӑн ҫарӑн ҫитменлӗхӗсене пытарса, тӑшманӑн ҫӗнтерӳ шанчӑкне иккӗлентерме ҫеҫ пултарӑн.

Но ты добьешься лишь того, что скроешь недостатки твоего войска, как скрывают язвы на теле, чтобы поколебать у противника надежду на победу.

IX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вара, Суллӑн виллине курсан, ӗсӗкличчен йӗме пуҫларӗ, сывламан ӳт ҫумне ларса, унӑн питне чуптурӗ.

Увидев окоченевший труп, он разразился еще более горестными рыданиями и, опустившись на пол близ бездыханного тела, стал покрывать поцелуями лицо Суллы:

VII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Юлашки кунсенче Сулла хӑйне чӑтмалла мар кӗҫтекен ӳт чирӗпе ӗлӗкхинчен те ытларах асапланнӑ.

В эти дни Сулла страдал от кожной болезни сильнее, чем обычно, она вызвала у него нестерпимый зуд.

VII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Чӗрӗ ҫулӑм ӳт тӑрӑх юн тымарӗсемпе шӑм-шакра юхать.

Жидкий огонь пошёл по телу, по жилам, по костям.

Пулма пултараймилӗх // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ар ҫыхӑнӑвне кӗрсе курман яш Ӑслӑх-тӑнлӑха пайӑрлать, хӗрарӑм — Вӗлерекен ӳт хапхине, ҫӗлен — Эроса.

Девственный юноша представлял Разум, женщина — врата смертной плоти, змей — Эроса.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита, пурӑнакан мӗн пурри, — салӑпа, ӳт аскӑнлӑхӗпе тулсах ларнӑскер, — чӑннипех те пӗтмеллине лӑпкӑн пӑхса-тӗмсӗлсе сӑнани ҫеҫ, санӑн чӗмӳ, пулса-ҫӗкленсе ҫитнӗскер, пурнӑҫӑн мӗскӗн сӑнавлӑхӗнче урӑх пулма килӗшменскер, ӑнунтан-ӑсунтан тухса ирӗкленни кӑна — пӗтет те…

Аэлита, только спокойное созерцание неизбежной гибели всего живущего, — этого пропитанного салом и похотью тела, только ожидание, когда твой дух, уже совершенный, не нуждающийся более в жалком опыте жизни, уйдёт за пределы сознания, перестанет быть.

Аэлита ирӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Виле ӳт ҫиенихсем — самӑрланнӑран — сывлӑша ҫӗкленеймеҫҫӗ.

Пожиратели трупов — ихи — разжирели и не могли летать.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Гусев ҫаврӑнчӗ те аялтанах — ҫӗр ҫумӗнченех — вирхӗнсе чупакан чӗр чун еннелле шаплаттарчӗ; сайра йӑрӑмлӑ хӑмӑр ӳт, тӑватӑ ура кӗтесленсе ҫӗкленнӗ.

— Гусев повернулся и выстрелил ещё раз в низко — по земле — стремительно бегущее животное: — углами подняты восемь ног, бурое, редкополосое, жирное тело.

Марс // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Чӗре тапни, сехет ҫӳревӗн хӑвӑртлӑхӗ, ӳт клеткисенчи пӗчӗк-пӗчӗк пӗрчӗсен чӗтренӗвӗ — пӗр-пӗрин тӗлӗшпе улшӑнман, мӗншӗн тесен сывлӑшсӑр уҫлӑхра вӗҫнӗ чухне эпир аппаратпа пӗрлӗхре тытӑмланнӑ, унпа пӗрле пурте пӗр ритмпа куҫнӑ.

Биение сердца, скорость хода часов, колебание частиц в клеточках тела — не изменились по отношению друг друга, покуда мы летели в безвоздушном пространстве: — мы составляли одно целое с аппаратом, всё двигалось в одном с ним ритме.

Марс // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Чӗрӗ ӳт ҫинчи пукра!

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех