Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тарҫӑ сăмах пирĕн базăра пур.
тарҫӑ (тĕпĕ: тарҫӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тарҫӑ аппарата майлаштарса лартрӗ, йӗппине вырнаҫтарчӗ; Бевенер хӑй, пластинкӑсенче чакаланса, Мефистофель арийӗ ҫинче чарӑнса тӑчӗ.

Слуга привел аппарат в порядок, вставил иглу, и Бевенер сам, порывшись в пластинках, остановился на арии Мефистофеля.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 363–369 с.

Каҫхи апат вӗҫленсе пынӑ чухне апатланмӑша тарҫӑ кӗрсе тӑчӗ, Лоуден ятарласа янӑ ҫын килнине хыпарларӗ.

Приближался конец ужина, когда в столовую вошел слуга, докладывая, что явились от Лоудена.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 363–369 с.

Ҫакскерӗн тарҫӑ хӗрарӑмӗ кӑмака хутмашкӑн кивӗ хутпа селӗм тесе хуҫин ҫирӗм ҫулхи ӗҫне ҫунтарса янӑ.

Прислуга его, думая, что старая бумага хороша для растопки, сожгла двадцатилетний труд своего хозяина.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

— Килӗре кайсамӑр, господин! — сӗтел хушшинчех ҫывӑракан Ара тӗрткелесе кӑшкӑрчӗ тарҫӑ.

— Идите домой, господин! — крикнул слуга, толкая заснувшего за столом Ара.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 314–319 с.

Ҫакна курсан Пулӑ сиксе тӑчӗ, тарҫӑ патне пӗшкӗннӗ Линзӑна васкатать:

Увидав это, Рыба вскочила, торопя наклонившегося над телом Линзу:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 305–313 с.

— Пӗр михӗ утӑ тупрӑм, — терӗ тарҫӑ, — ӑҫта кӑна чупса ҫаврӑнмарӑм-ши!

— Нашел мешок сена, — сказал слуга, — но выбегал множество дворов.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 305–313 с.

— Эпӗ — ӳнерҫӗ, Матиа вара — манӑн тарҫӑ.

— Я художник, а Матиа — мой слуга.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 305–313 с.

— Е — чӗрӗ пруссаксем, — пӑшӑрханарах чӗнчӗ тарҫӑ чул куписенче мӗлкесем мӗлтлетнине асӑрхасан.

— Или живые пруссаки, — озабоченно заметил слуга, смотря на мелькание теней в грудах камней.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 305–313 с.

— Эсир хӑвӑра ҫапла тытнин сӑлтавне пӗличчен акӑ мӗн ӑнлантарасшӑн сире: манӑн арӑмӑн тарҫӑ хӗрарӑмла ҫухалма юрамасть… экипажсӑр, маскарад сӑн-сӑпачӗллӗ…

 — Прежде чем я узнаю причину вашего поведения, я должен объяснить вам, что моя жена не должна исчезать, как горничная, без экипажа, маскарадным приемом.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Кассӑна шутласан Давенант тарҫӑ хӗрарӑма чӳречесен шалти хупписене питӗрме хушрӗ те ҫӳле улӑхрӗ; Ван-Конетран хыпар ҫитессе усӑсӑр кӗтсе ирттернӗ сивлек кун пирки уйланать.

Сосчитав кассу, Давенант приказал служанке закрыть внутренние оконные ставни и отправился наверх, раздумывая о мрачном дне, проведенном в тщетном ожидании известий от Ван-Конета.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Апла тӑк сирӗншӗн тарҫӑ пулма пӑрахакана.

— Тогда на той, которая перестанет быть для вас служанкой.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Сахал тарҫӑ килӗшет-и мана… — ютшӑнчӑклӑн хуравларӗ Фирс лашине тӑварнӑ май, — пурне те качча илсе пӗтерейместӗп.

— Мало ли нравится мне служанок, — замкнуто ответил Фирс, распрягая лошадь, на всех не женишься.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Фирс, сире манӑн тарҫӑ килӗшет пулмалла?

— Кажется, вам нравится моя служанка, Фирс?

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ван-Конета илес тӗк — унӑн пуҫне юн капланса тулчӗ, чӗри сиксе тухасла тапать, куҫӗсем вичкӗннӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ, вара вӑл хыпалансах каҫару ыйтрӗ те тарҫӑ хыҫҫӑн — шалти пусмапа — пӳрте кӗнӗ ҫӗрте ларакан телефон патне чупсах кайрӗ.

Что касается Ван-Конета, то кровь кинулась ему в голову, сердце забилось, глаза живо блеснули, и, торопливо извиняясь, взбежал он вслед за служанкой по внутренней лестнице дома к телефону проходной комнаты.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл тӑрасшӑнччӗ, пуҫ тайса сыв пуллашасшӑнччӗ ӗнтӗ, — ҫак самантра тарҫӑ ҫитсе кӗчӗ те хӑнана телефон патне Сногден чӗннине евитлерӗ.

Ван-Конет хотел встать и раскланяться, как появилась служанка, сообщившая о вызове гостя к телефону Сногденом.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Манӑн саппаслӑх яланах пӗтӗмпех пур, — Сногден Ван-Конета бланк кӑларса пачӗ, тарҫӑ чернил йӑтса кӗрсен Ван-Конет мӗн ҫырнине чалӑшшӑн сӑнама пикенчӗ.

— У меня есть про запас решительно все, — Сногден передал Ван-Конету бланк и, когда слуга принес чернила, стал искоса наблюдать, что пишет Ван-Конет.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Баркет, унӑн хӗрӗ, тарҫӑ хӗрарӑм тата Гравелот хӑй, — питех те ӗнентермелле ӑнлантарма пуҫларӗ Сногден; ҫавӑнпа та Ван-Конет кӑштах аван марланчӗ.

Баркет, его дочь, служанка и сам Гравелот, — объяснил Сногден так серьезно, что Ван-Конет покоробился.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Сногден, эпӗ пӗтрӗм! — тарҫӑ тухсан кӑшкӑрсах ячӗ Ван-Конет.

— Сногден, я пропал! — воскликнул Ван-Конет, когда слуга удалился.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хуҫи паллӑ парсан чӗтрекен тарҫӑ укҫана илчӗ:

На знак хозяина трепещущая служанка взяла деньги, сказав:

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Давенант тарҫӑ килсе хунӑ укҫана ҫӗклесе уҫӑмлӑн каларӗ:

Давенант взял монету, которую принесла служанка, и внятно сказал:

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех