Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пытанса (тĕпĕ: пытан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Арӑмӗпе ачи тӗлӗшпе юрату кӑшт ытларах пулнӑ тӑк вӑл вӗсемпех пурӑнма юлатчӗ-тӗр, анчах ӳсӗр пурнӑҫа, тӗттӗм суд практикине тата чухӑнлӑха пула вӑл вӗсене иленни ҫилӗллӗ сӗме куҫрӗ; ҫав иленӳре манӑҫу сис-чӗвӗ пытанса тӑратчӗ ӗнтӗ.

Немного больше любви к жене и ребенку — и он остался бы жить с ними, но его привязанность к ним благодаря нетрезвой жизни, темной судейской практике и бедности приобрела злобный оттенок; в этой привязанности таилось уже предчувствие забвения.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унӑн инкекӗ, ӑна ыйхӑсӑрлӑхпа тата ҫӗрлехи йывӑр куҫҫульпе тертлентернӗскер, халӗ тинех, атмосферӑн пытанса ларнӑ чарусӑрлӑхӗнче, тапса тухма май тупрӗ тейӗн.

Его горе, мучившее его бессонницей и тяжелыми ночными слезами, казалось, нашло себе выход в притаившемся неистовстве атмосферы.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Каҫхине, транспорт кантурӗн (Трумов унта ӗҫлет) служащийӗсем килӗсене кайма пуҫтарӑннӑ чухне, вӑл кантурӑн пӗр пӳлӗмне пытанса юлчӗ, ҫӗрле укҫа шкапне ҫӗмӗрчӗ.

Вечером, когда служащие транспортной конторы (где служил Трумов) собрались уходить, он спрятался в помещении конторы и ночью взломал денежный шкаф.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Вӑл тӗттӗм шкапа пытанса ларма юрататчӗ, пӳртре ҫав тери вӑйлӑ пӑлхавӑр пуҫлансан, тарҫӑсем ӑна шыраса халран ӳксен тин унтан сиксе тухатчӗ.

любил прятаться в темный шкап и выскакивал оттуда, лишь когда тревога в доме достигала крайних пределов, когда слуги сбивались с ног, разыскивая его.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Ашшӗ телӗшпе ӑна яланах пулӑшма тимлени, — ку, паллах, иккӗленӳсӗр, — халӗ ҫирӗп те тӗреклӗ, пӗр ҫӗрелле ӑнтӑлнӑ; ку — туйӑмсен тӗттӗмлӗхӗнче пытанса усраннӑ усӑллӑ шухӑш-тӗллев, ҫакӑн кашни хусканӑвӗ чан ҫапнилле янӑрать.

Мысль об отце, ранее заботливая и ясная, была теперь жестка и упорна, устремлена в одну точку, полезную замыслу, таившемуся в тьме чувств, каждое движение которых гудело, как колокол.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Тӗллевӗ: кунтан тухакан пӗр-пӗр пӑрахут ҫинчи кӑмрӑк ешчӗкне пытанса выртасси.

Дабы спрятаться в угольном ящике одного из пароходов, готовых к отплытию.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Пытанса тӑнӑ сӑнавҫӑсем вӑл будка тӗлӗнчен аяккалла каяс туртӑмпа тӑвакан малтанхи утӑмах сисессӗн туйӑнать.

Ему казалось, что первый же его шаг прочь от будки обнаружит притаившихся наблюдателей.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Ҫук, — тет вӗсене улмуҫҫи, — эсир ытла ир вӗҫсе килтӗр; манӑн чечекӗмсем папкасенче пытанса лараҫҫӗ-ха.

— Нет, — говорит им яблонька: — Вы прилетели слишком рано: мои цветы еще спрятаны в почках.

Вӗлле хурчӗсем пыл шырама тухни // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 16–18 с.

Пӗр вӑрри кӑна тӑпра ӑшне тепле пытанса юлнӑ.

Одно только зернышко спряталось в землю и осталось.

I // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 12–15 с.

Ванькка, унӑн хусканӑвӗсене сӑнасах тӑраканскер, хулӑн хӑмаран тунӑ сӗтел хыҫне ыткӑнчӗ, пытанса ӗлкӗреймерӗ, сылтӑм хулпуҫҫине тем пӗҫертсе илнине туйрӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫапла, ҫулран пӑрӑнса, Сӑпанипе Крапивин утарҫӑ пӳрчӗ патне ҫырма енчен чиперех ҫитрӗҫ, ытти милиционерсем утара хупӑрласа иличчен пытанса выртрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тен, Ванькка хӑй те килӗнчех, пытанса пурӑнать?

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Телегин вара — Совет влаҫӗ умӗнче тахҫанах айӑпа кӗнӗ ҫын, ку таранччен чип-чипер пытанса пурӑнма пултарнӑ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Халӗ вара хӑйсем пытанса выртса тапӑннӑ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хӑйне те фронтран тарнӑ салтак тесе, Ванькка вӗсемпе явӑҫса кайнӑ пек турӗ, вӑрманта ӑҫта пытанса пурӑннине пӗлчӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тавралӑх сӑнӗ тӑруках улшӑнчӗ, пытанса чӗмсӗрленчӗ, — хӑранипе шӑпланнӑ ҫын ушкӑнӗ пек.

Все вдруг изменило окраску, притаилось и замерло, как молчаливая, испуганная толпа.

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Чи пӗчӗккисем мӑклӑ сулхӑнран ҫутӑ вӗҫӗсем ҫине тухса ларнӑ та — чӗрӗ хаклӑ чулсем пек вӗлтӗртетеҫҫӗ, ҫулҫӑсен хыҫне пытанса сӳнеҫҫӗ.

Самые маленькие, вылетая из мшистой тени на острие света, порхали, как живые драгоценные камни, и гасли, скрываясь за листьями.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

— Манӑн «тӳттӳрӳтре» мӗн пытанса пурӑнать-ши? — ыйтрӗ ҫитсе тӑнӑ флейтист — таканни пек кӑвак куҫлӑ, ҫутӑ сарӑ сухаллӑ чӑсланкӑ мӑнттай.

— А что скрывается в моем «тур-лю-рлю»? — спросил подошедший флейтист, рослый детина с бараньими голубыми глазами и белокурой бородой.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Сулахай аллипе сылтӑммине, ҫӗрӗллине ярса тытнӑскер — хӗр йӗри-таврана тӗлӗнсе тӗсерӗ, тинӗспе ешӗл чӑтлӑхалла вичкӗннӗн тинкерчӗ; анчах тӗм хыҫӗнче никам та хускалмасть, никам пытанса тӑни те курӑнмасть, аякра ҫуталса выртакан сенкер тинӗсре те нимӗнле паллӑ та ҫук, вара Ассоль хӗрелсе кайрӗ, чун-чӗрин сасси ӑрӑмҫӑлла «ҫапла» терӗ.

Схватив левой рукой правую, на которой было кольцо, с изумлением осматривалась она, пытая взглядом море и зеленые заросли; но никто не шевелился, никто не притаился в кустах, и в синем, далеко озаренном море не было никакого знака, и румянец покрыл Ассоль, а голоса сердца сказали вещее «да».

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Хӑвалакансем пурте кӗтнӗ вырӑнта пытанса ларнӑ тата инҫетрен пӑхсан пӗри те курӑнман хыҫҫӑн тин Шурӑ Кашкӑр Синопӑна: — Часах эсӗ аслаҫуна курӑн. Вӑл тӳрӗ вырӑна тухса ун хыҫӗнчи кӗтӳ ҫӳрекен сӑртсем еннелле кайӗ. Лайӑх асӑрха, — тенӗ.

Когда все загонщики притаились за каменными грядами и издали не было видно ни одного человека, Белый Волк посадил Синопу за грудой камней и сказал ему: — Скоро ты увидишь деда. Он выедет на равнину и направится к холмам, за которыми пасется стадо. Смотри внимательно.

Бизонсене тӑмалли вырӑн // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех