Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗвӗ сăмах пирĕн базăра пур.
кӗвӗ (тĕпĕ: кӗвӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Апат ҫисе эрех ӗҫнӗ хыҫҫӑн илемлӗ кӗвӗ итлени сывлӑхшӑн усӑллӑ.

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Вӑл малтан пӗр кӗвӗ калама тытӑннӑ, анчах ӑна вӗҫне ҫитермесӗрех пӑрахнӑ та, теприне тытӑннӑ.

Он начинал один мотив, бросал его, не закончив, переходил на другой.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Пур допросра та яланах пӗр кӗвӗ ҫеҫ: «Пурне те пӗлетпӗр», тени кӑна.

— Всегда на всех допросах все тот же вальс: «Все известно».

XXIX сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Анчах вӗҫкӗнленсе савӑнӑҫлӑ юрланӑ кӗвӗ, ҫынна пытарнӑ чухне юрланӑ пек илтӗнчӗ, ҫӳлелле таврӑнса каҫӑрӑлса тӑракан йӑлтӑр-йӑлтӑр ботинка сӑмси кукаленӗ пек вӗттӗн-вӗттӗн чӗтренет.

Но легкомысленный и веселый мотив звучал заупокойно, и предательски дрожал мелкой и зябкой дрожью лакированный носок взнесенного вверх беззаботным покачиванием ботинка.

XXI сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Факир юханшыв хӗррине ҫитсе тӑрать те ун шӑхличӗ тата хытӑрах та савӑнӑҫлӑрах кӗвӗ шӑрантарма тытӑнать.

Подошел факир к реке, остановился на берегу, и свирель его запела еще звонче и веселей.

Князь хӗрӗпе хума ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Трактирте-мӗнте, «машина» салхуллӑ кӗвӗ каласа ярсан, вӑл тӳссе ларайман, кӗҫех ун кӑкӑрӗнче темӗскер пӑшӑрхантаруллӑн йӑкӑртатма пуҫланӑ, вара вӑл музыкӑна чарма хушнӑ, е, ҫак куҫҫуллӗ ӳпкелешӳпе тулнӑ сӑмахсӑр калаҫӑва итлеме пултарас ҫуккине пӗлсе, пӑрӑнса канма тӑрӑшнӑ.

Даже когда «машина» в трактире начинала играть что-нибудь заунывное, он ощущал в груди тоскливое томление и просил остановить «машину» или уходил от нее подальше, чувствуя, что не может спокойно слушать этих речей без слов, но полных слез и жалоб.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тинӗс евӗр хӑмӑр гаолян уйӗсемпе каҫхи хӗвел ҫутинче тӗкӗр пек ялтӑракан ҫырма ҫийӗн, ҫынсем йынӑшнипе кӑшкӑрса йӗнине хупласа, чаплӑн та мухтавлӑн хурлӑхлӑ кӗвӗ сарӑлчӗ.

Под вечерним солнцем над зыбким морем бурых колосьев гаоляна и сверкающим зеркалом реки торжественно плыла скорбная мелодия, поглощая стоны, заглушая рыдания.

XX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Трубасем хурлӑхлӑ кӗвӗ пуҫларӗҫ.

Трубы начали печальный мотив, сопровождаемый величаво-торжественным звучанием гонга и приглушенной дробью барабанов.

XX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Эпӗ хурлӑхлӑран та хурлӑхлӑ кӗвӗ выляма пуҫларӑм.

Я начинаю играть грустный-прегрустный мотив.

Каштанка, Бишка, Запятайка // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Тӗкӗр-куполран, — сӗтел ҫийӗн, — апат вӑхӑтӗнчи яланхи пекех тӳлек кӗвӗ юхма пуҫларӗ.

С зеркального купола, — над столом, — раздалась, как обычно во время обеда, слабая музыка.

Лось пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫакна илтсен кӗтӳҫ улла — йывӑҫ шӑхлич (ун айӗнчи виҫ кӗтеслӗхре темиҫе хӗлӗх карнӑ) — илет те вӗчӗхекенсен, тарӑхакансен, аптӑракансен хушшине кӗрсе ларать, кӗвӗ калама, юрлама пуҫлать.

Слыша это, пастух брал уллу, деревянную дудку, в низу которой на треугольнике были натянуты струны, садился среди сердитых, раздражённых и недоумевающих, и начинал играть и петь.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Эллио утара гео, — пӑшӑлтатса тенӗ пек кӗвӗ евӗр черчен, ҫӑмӑл саспа чӗнчӗ те вӑл — пуҫне ҫав тери аяла тайнӑран унӑн ӗнси курӑнать.

— Эллио утара гео, — лёгким, как музыка, нежным голосом, почти шопотом, проговорила она, и наклонила голову так низко, что стал виден её затылок.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӑштахран Лось хӑлхисенче илтӗни-илтӗнми, ҫав тери ҫинҫе, калама ҫук хурлӑхлӑ кӗвӗ янӑрама пуҫларӗ.

Понемногу в ушах Лося начала наигрывать, едва уловимая, тончайшая, пронзительно печальная музыка.

Пӑрахса хӑварнӑ пӳрт // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Каҫ енне сулӑнма тытӑннӑ кун та ҫав кӗвӗ тыткӑнӗнче.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Уҫлӑх анлӑшӗнче куҫа шӑнӑҫакан тем тӑршшӗ хир те, ун ытамӗнче ытлӑхлӑн тӗлӗрекен унчченрех лӑпчӑннӑ хумлӑ-хумлӑ юр та, халь-халь сӑмах хушса калаҫма пикенес шӑплӑх та — пурте, пурте вӗсем ҫак кӗвӗ асамлӑхӗпе витӗннӗ, пурте вӗсем ҫак чипертен те чипер ҫӗнӗлӗхе ӳпӗннӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫав кӗвӗ, тин ҫеҫ сӗткен янӑ калчалла, ҫӗнӗ-ҫӗнӗ те шутсӑр ҫамрӑк.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Вӗсен лӑпкӑ-лӑпкӑ та чӗлтӗр-чӗлтӗр вӗҫевӗнче чӗрене темӗнле ҫывӑх та ырӑ-ырӑ ӗнернӗ кӗвӗ пур.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Мучи пӗр чарӑнмасӑр хӑрах аллипе шарманкине ҫавӑрать, ӑна чӗтренекен, ӳсӗрекен кӗвӗ калаттарать, тепӗр аллипе ача патнелле тӗрлӗ япаласем пӑрахать, ача вӗсене вӗҫсе пынӑ хушӑрах питӗ майлӑн яра-яра тытать.

Дедушка одной рукой непрерывно вертел ручку шарманки, извлекая из нее дребезжащий, кашляющий мотив, а другой бросал мальчику разные предметы, которые тот искусно подхватывал на лету.

III // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

«Эсӗ партизансем пурӑнакан вырӑна мӗншӗн килтӗн?» тесе тӗпчеме пуҫласан, вӑл ҫапла каланӑ: «Ахалех, хам шӑхличпе юрласа кӑтартас тесе ҫеҫ килтӗм. Темле кӗвӗ те калама пултаратӑп: «Камаринскине» те, «Верховина, тӑван кӗтес» текеннине те, «Ҫыран хӗррине Катюша тухрӗ» текеннине те, «Кам пӗлет ӑна, мӗншӗн куҫне хӗсет вӑл», текеннине те, «Каховкӑна» та, ҫавӑн пекех «Интернационала» та, — тенӗ.

Когда у него стали допытываться, зачем он пробрался в расположение партизан, он сказал: «А так, чтобы вы послушали мою дудку. Всё могу: и «Камаринскую», и «Верховино, свитку ты наш», и «Выходила на берег Катюша», и «Кто ж его знает, чего он моргает», и «Каховку», и даже… «Интернационал»…»

15 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Тарӑн шухӑша яракан, чун-чӗрене тивекен кӑшт кичемрех кӗвӗ пӗр сӑмахсӑрах пурин ҫинчен те каласа парать.

Никакие слова не могли бы сказать ему больше мелодии, полной глубокого раздумья, чуть-чуть горькой и бесконечно задушевной.

11 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех