Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Шӑпа сăмах пирĕн базăра пур.
Шӑпа (тĕпĕ: шӑпа) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пире шӑпа таткала-таткала тӑпӑлтарӗ, анчах эпир унӑн виле ӳчӗ урлӑ каҫса каятпӑрах.

Нас будет рвать на куски судьба, но мы перешагнем через ее труп.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Тӑвӑл йывӑҫа хур тунӑ пек, Аслати чула тӗпретнӗн Ҫӗтеретпӗр шӑпа пӳрнине Сӑн-сӑпатӑра ӗретӗн.

Куҫарса пулӑш

Ялти ӗҫчен хӗрарӑмсене халалласа // Лидия Ковалюк. Ковалюк Л.А. Юрату ҫӑлкуҫӗ. Сӑвӑсем. Шупашкар: «Калем» кӗнеке издательстви, 2002. — 72 с. — 15–16 с.

Ҫак матросах шкипер пулӑшуҫине Вольта пӗр сӗнӳпе пӗрре ҫеҫ мар аптӑратрӗ: темиҫе литр юншӑн командӑри пӗрне шӑпа ярса вӗлермелле имӗш.

Этот матрос неоднократно приставал уже к помощнику шкипера Вольту, чтобы тот объявил жребий на смерть одного из команды ради нескольких литров крови.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Вӑл ҫавӑнпах «шӑпа» яма ыйтрӗ, вӑхӑта тӑсса унӑн урӑх, канӑҫсӑр витерӳсене, саланкӑрлӑхсене, моряксен тӗркӗшӗвне тата вӗсен ӗҫне май килнӗ таран ытларах пуҫтарас килет.

Он затем и затеял «жребий», чтобы, протянув время, набраться как можно глубже посторонних, суетливых влияний, рассеяний, моряцкой толкотни и ее дел.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Итлесемӗр: пӗрле килӗшсе шӑпа ярӑр.

Слушайте: бросьте условный жребий.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Шӑпа! — кӑшкӑрса ячӗ сӗтел.

Жребий! — закричал стол.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Шӑпа!

— Жребий!

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Шӑпа ярӑпӑр, — терӗ Эстамп.

— Жребий, — сказал Эстамп.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Шӑпа кулли: эпӗ — йӗтрепе, тарпа!

Ирония судьбы: я — с картечью и порохом!

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Унта яшлӑх; таса юратӑвӑн чуна ҫутатакан ҫепӗҫ сассисем; пуҫа илӗртӳллӗн ҫавӑракан сехре хӑппилӗх янӑракан пурнӑҫран туллирех те савӑнӑҫлӑрах; хуйхӑ-асапӑн тӗттӗм тамӑкӗ — чун хавалне сакӑр ҫул кисретни, ухмаха ернӗ пек — сакӑр ҫул ҫунни-ӗмӗтленни, куҫҫуль тӑкни, ылханни, питех те киревсӗр шӑпа; вӑхӑт юхан-ҫӑпанлӑхӗ; пепке ҫине ӳкнӗ сӑрт; хӗвел, хӑйӑр, шӑплӑх.

Там была юность; нежные, озаряющие душу голоса ясной любви; заманчиво кружащая голову жуткость все полнее и радостнее звучащей жизни; темный ад горя, — восемь лет потрясения, исступленной жажды, слез и проклятий, чудовищный, безобразный жребий; проказа времени; гора, обрушенная на ребенка; солнце, песок, безмолвие.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Шӑпа ярӑпӑр.

— Бросим жребий.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Мана илес тӗк — пурнӑҫра мӗн пулса иртни, манӑн шухӑшӑмпа, шӑпа пӳрни.

 — Что касается меня, я совершенный фаталист во всем.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Аллен арҫынсен хушшинче шӑпа яртарчӗ: чи кӗске патак таткине туртса кӑлараканӑн чӗрӗ юлмалла та ыттисене пытармалла.

Аллен приготовил жребья по числу мужчин: вытащивший самую короткую палочку должен был остаться в живых, чтобы похоронить остальных.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Ку — шӑпа пире иртнӗ пурнӑҫшӑн тӳлени.

Это выкуп от судьбы прошлому.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Шӑпа яратпӑр.

Бросим жребий.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.

— Шуйттанпа тупа тӑватӑп: сире шӑпа яртарса палӑртма, килӗшменнисенчен малтанхиннех вара пуҫне персе аркатма пултаратпӑр.

— Клянусь чертом, вы стоите того, чтобы вызывать вас по жребию и первому отказавшемуся размозжить голову.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пӳлӗхҫӗ, каҫар мана ҫак сӑмахсемшӗн, анчах ман валли йӑнӑш шӑпа туртса кӑларнӑ эсӗ, ҫавӑнпа ҫылӑхсӑр эпӗ сан умӑнта!

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Анчах шӑпа пӑрать те пӑрать ӑна ҫӗрӗҫӗнчен айккинелле.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Куратӑр ӗнтӗ, — терӗ ӑнлантарӑвне вӗҫленӗ май, — кӑмӑл ҫирӗплӗхӗпе тӗллевсен пӗр евӗрлӗхӗ тата шӑпа кунта ҫав тери тачӑ тӗвӗленнӗ; эпӗ мана кӗтекен, мана ҫеҫ кӗтме пултаракан хӗр патне каятӑп, мана унсӑр пуҫне урӑх никам та кирлӗ мар.

Закончил объяснение так: — Вы видите, как тесно сплетены здесь судьба, воля и свойство характеров; я прихожу к той, которая ждет и может ждать только меня, я же не хочу никого другого, кроме нее.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Унӑн ҫак юратӑвӗ — вӗрентсе ӳстернипе тата шӑпа пӳрнипе — чунӗнче ҫирӗпленсе ларнӑ туртӑмӗсене чӗрӗлӗх кӳрекен пӗртен пӗр вӑй темелле: туртӑмӗсем вара пурӑнмаҫҫӗ ӗнтӗ, кӑмӑлне нимӗн тума та хистеме пӗлмесӗр аран-аран ҫеҫ куҫкалаҫҫӗ.

Эта любовь была, надо полагать, единственным клапаном тех ее склонностей, захлороформированных воспитанием и судьбой, которые уже не живут, но смутно бродят, оставляя волю бездейственной.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех