Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрман сăмах пирĕн базăра пур.
вӑрман (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӗмсӗр вӑрман ҫак сӑмахсене аванах тӑнларӗ, анчах нимӗн те хушса каламарӗ.

Безответный лес выслушал эти слова и ничего не прибавил к ним.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ку вӑрман хӑйӗн кашни ҫулҫинчех ӑнланусӑр, хӑйне евӗрлӗ тата харсӑр пурнӑҫ вӑйӗпе, витӗмлӗ йыхравпа, ӳпкевпе сывлать; кунта килсе лекнӗ ҫын чӗнмесӗр тӑмаллине туять.

Лес этот в каждом листе своем дышал силой бессознательной, оригинальной и дерзкой жизни, ярким вызовом и упреком; человек, попавший сюда, чувствовал потребность молчать.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Вӑл, — Энниок вӑрман еннелле пуҫӗпе сӗлтрӗ, питне аван мар кулӑ витрӗ.

— Он, — Энниок кивнул головой в сторону леса и нехорошо засмеялся.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫак вӑхӑтра Зурбаган енчен, чӗмсӗрлӗх авӑрӗнчен — вӑрман шӑплӑхӗпе чӑштӑрт-кӑштӑрт сасӑсенчен — фабрикӑсен каҫхи смена гудокӗ янӑраса саланчӗ.

В это время со стороны Зурбагана всплыли из глубины молчания — тишины и шорохов леса — фабричные гудки ночной смены.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Хӳмепе пысӑках мар пушӑ вырӑнтан лерелле — вӑрман; ун ҫумӗнченех Зурбаган пуҫланать.

За забором и небольшим пустырем лежал лес, примыкающий к Зурбагану.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑрман сӗмлӗхӗ, ҫапӑҫу, юн, сутӑнчӑклӑх, тискерлӗх, хӑравпа кӑнттамлӑх Геллин ҫамрӑк чунне ҫӗнӗ мӗлке парнелерӗҫ.

Лесная тьма, борьба, кровь, предательство, жестокость, трусость и грубость подарили новую тень молодой душе Гелли.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫил пӑвать; ӑна хӑрушла тарават шалкам ҫумӑр пулӑшать, ҫавӑнпах вӑрман аслатиллӗ ҫумӑр ҫуратнӑ пӗчӗк шывсен юхӑмӗпе тулса ларчӗ.

Ветер душил их; ему помогал ливень такой чудовищной щедрости, что лес быстро наполнился шумом ручьев, рожденных грозой.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Татӑклӑн та ӑмӑррӑн тапӑнасса пӗлтерсе вӑрман ҫийӗн пӗлӗтсем анаҫҫӗ, юлашкинчен тӳпери сенкер пӗртен пӗр ҫутӑ пайӑркине таптаса хуҫрӗҫ те — таврара тӗттӗмленсех ларчӗ.

Тучи, спустившиеся над лесом с решительной мрачностью нападения, задавили наконец единственный густо-синий просвет неба, и тьма стала полной.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫыран хӗррипе сайра, ҫӳллӗ вӑрман тӑсӑлать.

По берегу тянулся редкий, высокий лес.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Кӗҫех Аллен Скоррей, ҫак вӑхӑтра арӑмӗпе шыв сикки патне кайнӑскер, килсе ҫитрӗ; вӗсем чакӑл ту тӑрринчен вӑрман ҫинелле ал айӗн пӑхса тӑракан хӗҫ-пӑшаллӑ юлан утҫа асӑрханӑ.

Аллен Скоррей, бывший в это время с женой у водопада, пришел немного спустя; они видели на скале вооруженного всадника, смотревшего из-под руки в сторону леса.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Ҫӳлте йывӑҫсене лекмесӗр куҫа-куҫа, ӗлкине улӑштара-улӑштара пысӑк хура япала чарланран та хӑвӑртрах вӗҫсе иртрӗ; вӑрман вӗҫӗнче ҫаврӑнчӗ те аялалла чӑмса ҫухалчӗ.

Вверху, огибая дерево, летел с быстротой чайки огромный темный предмет, меняющий очертания; сделав поворот у леса, он нырнул вниз и скрылся.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Кӑвак Тӑвансен пӗрлӗхӗ — самаях пысӑк ял, ҫӗрпе вӑрман лаптӑкӗ ҫителӗклех.

Община Голубых Братьев была довольно большой деревней, с порядочным количеством земли и леса.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Пер аллинче унӑн салтак пӑшалӗ, — ӑна тарнӑ чухне конвойран туртса илнӗччӗ, тепринпе патакран ҫыхнӑ вӑрман сыснине сӗтӗрсе пырать.

В одной руке он держал солдатское ружье, отнятое у конвоя в момент побега, другой тащил привязанную к палке небольшую дикую свинью.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Вӑрман пӗве патӗнченех пуҫланать, шыв хӑрӑк-туратпа, ҫулҫӑсемпе, чечек ҫуначӗсемпе вараланнӑ.

Лес тесно подступил к самой воде, засорив воду у берегов валежником, листьями и лепестками цветов.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Упа вӑрман тӑрӑх шӑршласа пынӑ: мӗн те пулин ҫимелли ҫук-ши? тенӗ вӑл.

Идёт медведь по лесу и разнюхивает: нельзя ли чем съестным поживиться?

Упапа пӗрене // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 24–25 с.

Шкула каймарӑр, нимӗн те вӗренмерӗр, вӑрман тӑрӑх кӑна чупса ҫӳрерӗр, ҫитменнине тата ыттисене ӗҫлеме кансӗрлерӗр, луччӑ, шкула кайӑр-ха хӑвӑртрах.

В школу не пошли, ничего не выучили, бегаете по роще да еще мешаете другим дело делать.

Вӑрманти ачасем // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 7–11 с.

Вӑрман витӗр, чулсем ҫийӗн шӑнкӑртаттарса шыв юхать.

Журча по камням, пробегал ручей через рощу.

Вӑрманти ачасем // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 7–11 с.

Вӗсен питех те илемлӗ сулхӑн вӑрман ҫумӗпе иртсе каймалла пулнӑ.

Они должны были проходить мимо прекрасной, тенистой рощи.

Вӑрманти ачасем // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 7–11 с.

Такам — тен, вӑл, — чӗр куҫҫи таран шывра, ура лапписене ҫемҫе юшкӑн ҫӑтать… вӑрман шавӗ, йӗпе хӑйӑр, халсӑрлӑх…

Кто-то — быть може, он — двигался по колена в воде, мягкий ил засасывал ступни… шум леса, мокрый песок, бессилие…

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Манӑн пуҫӑмра халӗ — вӑрман тӗмӗ евӗр темӗн…

У меня в голове теперь что-то вроде лесного кустарника.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех