Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Киле (тĕпĕ: кил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вара киле телеграмма паратпӑр: «Каҫарӑр, эпир аташса кайрӑмӑр. Маруся, Галя, Вера», тесе.

И дадим домой телеграмму: «Простите, мы заблудились. Маруся, Галя, Вера».

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

 — Ҫапах та киле каяр.

 — Но только всё-таки идём домой.

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Атьӑр, хӗрачасем, киле каятпӑр, — тет Вера.

— Пойдёмте, девочки, домой, — говорит Вера.

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Шӑнкӑрав шӑнкӑртатмасӑр киле ан кайтӑр.

Чтоб домой не уходила, пока звонок не зазвонит.

Каникул пӗтрӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Марусьӑн хӑнисем пурте килни, вӗсенчен пӗри те киле ларса юлманни курӑнса тӑрать.

Сразу видно, что все Марусины гости пришли, никто не отказался.

Акӑ Ҫӗнӗ Ҫулти каникул та ҫитрӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Ма тесессӗн, ӑна киле хӑварма май ҫук.

— Потому что дома нельзя её оставлять.

Маруся пӗрремӗш хут дежурнӑй пулни // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Вожатӑй киле кайнӑ, ӑна кичем пулса ҫитнӗ.

Вожатый домой ушёл, скучно ему стало.

Акӑ ӗнтӗ, кун хыҫҫӑн кун иртет… // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Киле каятӑп, — ӑнлантарать Оля лӑпкӑн: — манӑн аннене курас килекен пулчӗ.

— Я домой, — объясняет Оля спокойно, — мне к маме захотелось.

Акӑ ӗнтӗ, кун хыҫҫӑн кун иртет… // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Кирлӗ маррисене эпӗ киле илсе каятӑп.

А какие не нужно, я отнесу домой.

Маруся пӗрремӗш хут шкула пырать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Киле ҫитсен эпир мачча ҫине пытарнӑ генерал хӗҫне туртса кӑлартӑмӑр та ӑна хӑвӑртрах «Италия» шахтӑн шӑтӑкне кайса пӑрахма шут турӑмӑр.

Там мы достали генеральскую шашку и решили сейчас же бросить ее в ствол шахты «Италия».

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпир Васькӑпа иксӗмӗр пӗр-пӗрин ҫине пӑхса илтӗмӗр те киле чупрӑмӑр.

Мы с Васькой переглянулись и, ни слова не говоря, полезли на чердак.

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Киле эпир ҫеҫенхир урлӑ тӳрӗрен, ҫулсӑр-мӗнсӗрех таврӑнтӑмӑр.

Мы возвращались домой через степь.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Киле таврӑннӑ чух эпир ҫул тӑршшӗпех пӗр сӑмах та калаҫмарӑмӑр.

Всю дорогу, пока шли домой, мы не проронили ни слова.

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эсӗ халь киле кай, эпӗ аннене шыв леҫсе паратӑп та ҫан патна пыратӑп.

Ты иди домой, а я воду мамке отнесу и приду к тебе.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫимелли те тупрӑмӑр эпир, киле те ҫурран каймарӑмӑр: Карпо мучи вӑкӑрсене кӳлчӗ те пире хулана илсе кайрӗ.

И еду мы добыли, и домой не пешком пошли: дед Карпо запряг волов и повез нас в город.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Часрах киле таврӑнаҫчӗ, унта Сиротка тете винтовкӑсем илсе килнӗ пуль ӗнтӗ, Васька мана кӗтет пулӗ.

Скорее бы идти домой, там, наверно, уже дядя Сиротка с винтовками из Петрограда приехал, Васька ждет.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

«Тӑхта акӑ, киле таврӑнса аттене каласа парам, — ку арман хуҫи тӗрмере ларать акӑ», — тесе шухӑшларӑм хам ӑшӑмра.

«Погоди, придем домой, расскажу отцу, — и сядет хозяин этой мельницы в тюрьму», — думал я про себя.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эп луччӑ киле кукуруза ҫиме каятӑп.

Лучше я пойду домой кукурузу есть.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Киле пырса кӗнӗ чух атте ҫемҫен кулса илмен пулсан, эпир аннепе иксӗмӗр ӑна паллас та ҫукчӗ.

Если бы отец не улыбнулся, входя, мы с мамкой не узнали бы его.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Тӗлӗннипе ӑнран кайса эпӗ киле ҫитрӗм.

Потрясенный, я пришел домой.

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех