Шырав

Шырав ĕçĕ:

айӗнче (тĕпĕ: ай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Халӗ ҫак чӑрӑш айӗнче тарӑн шӑтӑк курӑнса тӑрать, вӑл шӑтӑка шыв тулнӑ.
Теперь под этой елью чернеет глубокая яма, залитая водой.

34 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Килте сана валли апат пӗҫерсе хутӑм, турилкке айӗнче унта… —
Там тебе ужин приготовлен, а под тарелочкой… —

33 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ӑна темшӗн Ваҫҫук ҫырнӑ чухне чӗлхе вӗҫне кӑларса ҫырнӑ пек, урисене сӗтел айӗнче силлесе ларнӑ пек туйӑнчӗ.
Ему почему-то представилось, что когда Трубачев пишет, то обязательно высовывает кончик языка и болтает под столом ногой.

29 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Кун хыҫҫӑн ашшӗ кровать ҫине выртрӗ, унӑн йывӑр кӗлетки айӗнче кровать ҫатӑртатса илчӗ.
Кровать затрещала под его грузным телом.

26 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Урасем айӗнче йӗпе юр ҫӑрӑнса пырать, шӳсе кайнӑ калушсене кӗрет.
Под ногами месился мокрый снег, набиваясь в разбухшие от сырости калоши.

20 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ун айӗнче кӳлӗри пӗтӗм пӑр ҫурӑлса кайрӗ…
Весь лед на пруду треснул под ней…

19 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Хавшанӑ юр ура айӗнче пылчӑкпа хутшӑнса чӑмӑрккаланать.
Непрочный снег сбивался под ногами в грязные комья.

16 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Партӑсем айӗнче хаҫат татӑкӗсем, пир татӑкӗсем, шултра ҫипсем выртаҫҫӗ.
Под партами валялись обрывки газет, тесемки, тряпочки.

11 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ҫав калаҫу хыҫҫӑн икӗ кун иртсен, сип-симӗс вӗтӗ ҫулҫӑллӑ курӑкпа витӗннӗ, пӑчӑртатса тӑракан кӳлӗ хӗрринче, ӳпресемпе тем тӗрлӗ шӑнасем пӗлӗт пек вӗҫекен ҫӗрте, сарлака туратлӑ чӑрӑш айӗнче, Мазинпа Русаков ҫӗр пӳрт тунӑ.
Через два дня после этого разговора на берегу заросшего, затянутого зеленой ряской пруда, где тучами кружились комары и мошки, а по вечерам, надуваясь, кричали лягушки, Мазин и Русаков уже рыли себе землянку под разлапистыми ветвями старой ели.

8 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Сасӑсем чарӑнсан, пӗве ҫинче, ҫӑра чӑрӑшсен турачӗсем айӗнче, сивӗпе пасарнӑ шурӑ пир ҫӗкленчӗ, вут ҫути курӑнса кайрӗ.
А на пруду, когда затихли голоса, под ветвями ели тихо вдвинулась туго накрахмаленная морозом простыня, блеснул огонек.

6 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Тулта хыттӑн калаҫни илтӗнсе кайрӗ, ура айӗнче вӗте чулсем кӑчӑртатса илчӗҫ.
Снаружи послышались громкие голоса, заскрипели под ногами мелкие камешки.

4 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Хырсем айӗнче пӗр ушкӑн салтак тӑрать.
Под соснами стояла группа бойцов.

1 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Анчах Лиденброк Ҫӗр варрине ҫирӗп те сивӗ тесе шутлать пулсан, Гарднер шухӑшӗпе ҫӗр хуппи айӗнче, 1200 километра яхӑн тарӑнӑшра, хӑвӑл вырӑн пур… ун варринче 900 километр сарлакӑш «шалти хӗвел» пур, ҫав хӗвел Ҫӗрӗн авӑнчӑк шал енне ҫутатса тӑрать, кунта та Ҫӗрӗн тулашӗ енчи пекех хӑйӗн материкӗсемпе океанӗсем сарӑлса выртаҫҫӗ.
Но если Лиденброк считает ядро Земли плотным и холодным, то Гарднер утверждает, что под земной корой, на глубине около 1200 километров, находится… пустота, среди которой имеется «внутреннее солнце» в 900 километров диаметром, освещающее и согревающее всю внутреннюю поверхность Земли, вогнутую, расчлененную на материки и океаны подобно внешней выпуклой поверхности.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Кӑнтӑрти Африкӑра, алмаз тупӑнакан чаплӑ Кимберлей шахтисенче перидотит чулӗсем гранит чулӗ талккӑшӗ айӗнче выртнине те эпир аван куратпӑр.
В Южной Африке, в знаменитых алмазных копях Кимберлея, мы имеем лучшее доказательство того, что зона перидотитовых (оливиновых) пород лежит под зоной гранита.

Шыв тӗпне юшкӑн ларса пулнӑ ҫӗр сийӗ айӗнче мӗнле чулсем выртнине эпир пуринчен ытларах гранит тӑрӑх, кристаллӑ чулсем тӑрӑх пӗлетпӗр.
Но там, где мы видим подстилку осадочной оболочки, она в большинстве случаев состоит из гранита — кристаллической горной породы.

Вырӑнӗ-вырӑнӗпе шыв тӗпне юшкӑн ларса пулнӑ ҫав ҫӗр сийӗ халӗ пӗтнӗ ӗнтӗ, унӑн айӗнче урӑх йышши сийсем анчах тӑрса юлнӑ.
Местами этой осадочной оболочки уже нет, она уничтожена, и мы непосредственно видим то, что ее подстилало.

Чӑнахах, хӑш-пӗр гипотеза тӑрӑх шутласан, Ҫӗрӗн шалти пайӗсем вӗриленнӗ чухне ҫӗр хуппи сарӑлса ҫуркаланма пултарать, ҫавӑнпа та романра каланӑ пек, ҫӗр айӗнче хӑвӑлсемпе ҫурӑксем те тата питех те пысӑк пушӑ вырӑнпа тинӗс пулнине те шанма пулать пек.
Правда, с точки зрения некоторых гипотез, при разогревании внутренних частей Земли ее оболочка именно должна растягиваться и трескаться, и тогда возникает некоторое вероятие существования пустот и трещин в ней, как бы согласующихся с условиями романа, описывающего даже большое полое пространство с внутренним морем и т. д.

Европӑн икӗ хӗрринче те авалхи вӑхӑтра культура енчен пӗр шайра тӑракан халӑхсем пурӑннӑ, вӗсем пурӑнакан вырӑнсенче Ҫӗр айӗнче ҫав тери пысӑк улшӑнусем пулнӑ, ҫаксене пула, унта пурӑннӑ ҫынсем хушшинче ҫӗр айне анса унӑн вӑрттӑнлӑхӗсене пӗлме тӑрӑшакансем те пулнӑ.
На двух окраинах Европы, одинаково обладавших в древние времена как культурным сравнительно населением, так и отличавшихся грандиозными проявлениями внутренних процессов Земли, естественно возникли первые представления о них и неизбежное стремление проникнуть в недра Земли, понять их тайны и сущность.

Ҫав эпосра этемсен ӑсӗ ҫӗр айӗнче мӗн пытанса тӑнине пӗлесшӗн тӑрӑшать, — вӗсен шухӑшӗпе ҫӗр айӗнче этемсен уйрӑм пайӗ, ҫӗр пичӗ ҫинче пурӑнакансемшӗн тата турӑсемшӗн тӑрӑшса ӗҫлекен нибелунгсен ӑрӑвӗ пурӑнать имӗш.
В ней отражена попытка проникновения в тайну недр, где живет особая часть человечества, работающая на надземных обитателей и богов, — племя нибелунгов.

Анчах унӑн тӑрри питӗ ҫӳле хӑпарса тӑман, ҫав ту айккинче иҫӗм ҫырли пахчисем сарӑлса ларнӑ, ту айӗнче йӗри-тавра ҫимӗҫ пахчисем ешерсе чечекленнӗ, пуян ҫуртсем, хуласем пулнӑ; вӗсенче темӗн чухлӗ чиркӳсем, амфитеатрсем, илемлӗ архитектурӑллӑ лайӑх ҫуртсем пулнӑ.
с низко срезанной вершиной, покрытая по склонам виноградниками, у подножья опоясанная цветущим кольцом садов, богатых вилл и городов, с многочисленными храмами, амфитеатрами, зданиями прекрасной архитектуры.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика