Шырав

Шырав ĕçĕ:

айӗнче (тĕпĕ: ай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унта, чӑрӑш айӗнче, темӗнле мӗлке…
Там, под елью, какая-то тень…

Тискер кайӑк // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 22–23 с.

Таҫта шалта, лапсӑркка курӑксем айӗнче, шӑлламас ҫӑрттан пытанса ларнӑ.
А где-то в глубине, под мохнатым, замшелым корневищем, притаилась зубастая разбойница-щука.

Тарӑн вырӑн // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 11 с.

Ҫирӗк айӗнче шурӑ ландышсем пытаннӑ.
Под ольхой прятались белые ландыши.

Чечеке ларнӑ вӑхӑт // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 9–10 с.

Ҫаран ҫинче тахҫанах лютиксем саррӑн курӑнса лараҫҫӗ, хӑва айӗнче илемлӗ фиалкӑсем именчӗклӗн пуҫӗсене уснӑ.
На лугу давно желтели лютики, под ивами красовались фиалки, застенчиво склоняя свои головки.

Каҫма айӗнче пӑтранчӑк шыв кӗрлесе юхать.
Через мостки с шумом хлещет мутный поток.

Ӑҫталла юхать пӗчӗк ҫырма? // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 5 с.

— Кӗлтесем айӗнче ҫывӑрнӑ пулӗ, — терӗ Алюна.
— Наверно, в снопах спал, — сказала Алёнка.

Тантӑшсем тырӑ кӑшӑлне хураллама пулӑшаҫҫӗ // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Таньӑпа Алюна ҫырмаран иртрӗҫ те жнейка ӗҫлекен тата хӑйсен паян тӗмӗсем айӗнче пытанмалла вылянӑ ҫывӑхри уя тухрӗҫ.
Таня и Алёнка миновали овражек и вышли на ближнее поле, где работала жнейка и где они сегодня прятались под стойками.

Йӗтем ҫинче // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Вара ачасем каллех уй тӑрӑх кайрӗҫ, ура айӗнче каллех типӗ хӑмӑл чӑштӑртатма пуҫларӗ, чӗрҫиттисемпе хутаҫсенчи пучахсем те чӑштӑртатаҫҫӗ.
И ребята опять пошли по полю, опять зашуршала сухая стерня под ногами, зашуршали колоски в фартуках и мешочках.

Уйра тупнӑ япаласем // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Тип хӑмӑл вӗсен урисем айӗнче чӑштӑртатать.
Сухая стерня шелестела у них под ногами.

Инҫетри уйра // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Таньӑпа Алюна тӗмсем айӗнче пытанмалла вылянӑ хушӑра амӑшӗ кӗлтесене урапа ҫине тиесе те пӗтерчӗ.
Пока Таня и Алёнка прятались под стойками, мать уже навила воз.

Тӗм айӗнче шӑрӑх.
Под стойкой было жарко.

Тӗмсем айӗнче пытанмалла выляни // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Вӑл Алюнана шырама тытӑнчӗ те пӗр тӗм айӗнче кӗлтесем хушшинче Алюнан симӗс кӗпине курчӗ.
Она стала искать Алёнку и под одной стойкой увидела между снопами кусочек синего Алёнкиного платья.

— Мӗн эсир, салакайӑксем лупас ҫунатти айне хӗсӗнсе ларнӑ пек, урапа айӗнче ларатӑр? — терӗ амӑшӗ, урапа айнелле пӑхса.
— Это что, как воробьи под застреху забились? — сказала мать, заглядывая под телегу.

Урапа айӗнчи ҫурт // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Урапа айӗнче тӑвӑр пулин те, савӑнӑҫлӑ.
Под телегой было тесно, но зато весело.

Карта ҫумӗнчи урапа айӗнче ҫеҫ кӑштах сулхӑн вырӑн пур.
И только под телегой, которая стояла у двора, притаился кусочек тени и холодку.

Вӑл, нимӗн ӑнланса иленмесӗр сиксе тӑрать те уйӑх ҫутинче хӑйӗн тусне курах каять: лешӗ аркӑ айӗнче темӗн пытарса тарать…
Он вскочил, ничего не понимая, и при свете луны увидел друга, который убегал, пряча что-то под полой…

Ылтӑн пуҫ мимиллӗ ҫын // Александр Артемьев. Тӑван Атӑл. 1960, 3№ — 71–72 с.

Ҫӗр айӗнче пурӑнакан ҫав салтаксем пурне те тӗлӗнмелле хӑвӑрт пӗлсе тӑнӑ.
Эти подземные воины прекрасно знали все, что происходило на свете.

IV. Ҫӗр айӗнчи пурнӑҫ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ҫулла, тырпул праҫникӗ килсе ҫитсен, хресченсене ҫӗр айӗнче тытса усрама май пулман тесен те юрать.
С наступлением июля не было почти никакой возможности помешать земледельцам отмечать праздник жатвы.

Ҫӗр айӗнче пурӑнакансене хӗрарӑмсем апат парса тӑнӑ.
Женщины приносили пищу скрывавшимся под землей мужчинам.

III. Ҫынсемпе вӑрмансем усал ӗҫ тума пӗрлешни // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Хӗрарӑмсем хӳшӗсенче, арҫынсем ҫӗр айӗнче пурӑннӑ.
Женщины жили в шалашах, а мужчины — в подземельях.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика