Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пуҫӗ (тĕпĕ: пуҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑт эсрел пуҫӗ!

Вот чертяка!

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Яланах вӑл аллисене пуҫӗ айне хурса месерле выртрӗ, сивӗ те хаяр куҫӗсемпе пӳртри тӗксӗм сӗмлӗхелле пӑхрӗ.

Обычно он лежал на спине, закинув за голову руки, смотрел в сумеречную темноту, и глаза у него были холодные и злые.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шеремет полковникӗнчен ҫур карттусӗпе ҫур пуҫӗ кӑна юлчӗ… офицерӑн шурӑ кокарди те таҫталла ывтӑнса кайрӗ…

Полголовы вместе с половиной фуражки осталось на бедном полковничке… и белая офицерская кокарда улетела…

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, хӑвӑн ирӗк, — терӗ те пуҫӗ ҫинчен кӗрӗкӗпе витӗнчӗ.

Сказала: — Ну, как хочешь, — и укрылась шубой с головой.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кошевой чӑхӑмӑҫ лашана хӑмӑт тӑхӑнтартнӑ пек гимнастеркине тӑхӑнчӗ: пуҫӗ ниепле те ҫухава ӑшне лекеймерӗ, йӗмне урама тухсан тин тӳмелерӗ, унтан тӳрех парти округ комитетне кайрӗ.

— Кошевой надевал гимнастерку, словно хомут на норовистую лошадь: все никак не мог просунуть голову в воротник, штаны застегнул уже на улице и прямиком направился в окружной комитет партии.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Савӑнӑҫ ман, пӗччен пулас килет, — терӗ те ним тунмасӑр Ильинична ҫамрӑк ҫын пек тутӑрне вӑр-вар пуҫӗ ҫине уртса ячӗ.

Радость у меня, хочу одна побыть, — призналась Ильинична и по-молодому проворно покрылась платком.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пуҫӗ ҫинчи ҫӳҫӗ тӑнлавӗсем тӑрӑх ҫыпӑҫнӑ.

Волосы на голове прилипли к вискам и макушке.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Лидия Алексеевна хӑй утнӑ май каллех ҫаврӑнса пӑхрӗ те, сумкине пуҫӗ тӗлӗнче ҫӗклесе, пирӗн еннелле сулкаларӗ.

Лидия Алексеевна еще раз оглянулась на ходу, подняла над головой полевую сумку и помахала нам ею.

VIII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Мӑйӑхӗ сарӑрах унӑн, куҫхаршийӗ лапсӑркка, пуҫӗ кукшаланнӑ.

У него были серые усы, густые растрепанные брови и почти лысая голова.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Хурӑн пуҫлӑ ҫӗленӗн пуҫӗ ҫинче симӗс-симӗс пӑнчӑсем пур, — терӗ Боря, банки ҫине пӑхкаласа.

— Уж возле головы пятнышки такие жёлтые имеет, — сказал Боря, заглядывая сбоку внутрь банки.

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Часах унӑн пуҫӗ чӳречерен те курӑнчӗ.

Скоро её голова показалась за стеклом окна.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Шӑтӑкран малтан хӑрах ура курӑнчӗ, унтан тепри курӑнчӗ, майӗпен Вовка ҫурӑмӗ те курӑнчӗ, унтан хулпуҫҫийӗпе пуҫӗ те тухрӗ.

Из отверстия высунулась сначала одна нога, лотом другая, затем торжественно и медленно появилась Вовкина спина, затем плечи и голова.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Лодя паҫӑрхи пекех унӑн мӑйракисемпе шурӑ вӗҫлӗ хӑлхисене ҫеҫ курать, пуҫӗ унӑн кӗлетки урлӑ курӑнмасть.

Лодя по-прежнему видел только рога да еще белые уши быка и не видел его головы, повернутой в сторону и скрытой за туловищем.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Демьян шӗлепкине хыврӗ те пуҫӗ тӑррине ҫӗклерӗ:

Демьян снял панаму и поднял ее над головой:

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Чи ӑста дипломатӑн та ун пирки пуҫӗ ҫаврӑнса кайӗ.

Мне это казалось такой задачей, над которой самый лучший дипломат себе голову сломает.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Леня стена ҫумне таяннӑ, пуҫӗ пӗр хулпуҫҫи ҫинчен тепӗр енне сулӑнкаласа илет, хӑй питӗ тарӑхса калаҫать:

Прижавшись затылком к стене и перекатывая голову с одного плеча на другое, Лёня громко, с надрывом шептал.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Хӳме урлӑ Таньӑн бинтласа ҫыхнӑ пуҫӗ курӑнса кайрӗ.

Над забором показалась забинтованная Танина голова на тонкой шее.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Вася ларса пыракан самолет Дима пуҫӗ тӑрринченех иртсе кайрӗ.

Низко над Димой пролетел подымающийся учебный самолёт: это Вася нёсся в небо.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Пӗр хӗрача, пӑхсан Нюшӑран кӑшт кӑна аслӑрах пулмалла, пӑхса тӑма хитрех те мар «схемкӑ» тытнӑ та пуҫӗ тӗлне, пропеллерне пӳрнипе чарса тӑрса: — Иван Андреевич, вӑхӑтне палӑртӑр-ха ман валли, — терӗ.

Одна из девочек, с виду чуть постарше Нюты, подняла над головой неказистую «схемку» и, придерживая пальцами пропеллер, обернулась через плечо: — Иван Андреевич, засеките мне.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Вася сасартӑк ҫаврӑнса пӑхрӗ: унран инҫе те мар, пучахсем хушшинче Нюша пуҫӗ курӑнчӗ.

Вася резко обернулся, совсем близко от него среди колосьев торчала нютина голова.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех