Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тепӗр сăмах пирĕн базăра пур.
Тепӗр (тĕпĕ: тепӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр ҫул иртнӗ, тепӗр ҫул, анчах вӑл ҫаплах-ха чӑркӑшланса тӑнӑ.

Прошел год, второй, а он продолжал упорствовать.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл ҫаплах, каялла ҫаврӑнса пӑхмасӑрах ҫенӗке кӗрсе ҫухалсан, Лозневой тата тепӗр хут, халӗ ӗнтӗ тем шухӑша кайнӑн: — Ҫапла, ҫивӗчскер!.. — терӗ.

И, когда она, так и не оглянувшись, скрылась в сенях, Лозневой сказал еще раз, но уже с ноткой озадаченности в голосе: — Да, остра!…

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Татах тепӗр хутчен Марийка ҫине пӑхса илсе, шӑппӑн Костьӑна сӑмах хушрӗ:

Взглянув еще раз на Марийку, шепотом сказал Косте:

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрей тата тепӗр минут хушши пек вырӑнтан тапранмасӑр, куҫӗсене аллисемпе хупласа ларчӗ…

И Андрей еще с минуту сидел у березы, не трогаясь, прикрыв руками глаза…

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Нумаях пулмасть, унпала тепӗр хут тӗл пулма тӳр килчӗ; халӗ иксӗмӗрӗн те пит-куҫсем пурнӑҫ йӳҫекӗ хӑварнӑ пӗркеленчӗксемпе йӗрленсе пӗтнӗ, — анчах чӗрере темӗнле йывӑр чул катӑкӗ выртать.

Когда мы, наконец, встретились, липа наши были уже изборождены морщинами, оставленными на них горечью жизни, а на сердце моем лежала тяжесть.

Хут ҫӗлен // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 105–109 стр.

Айӑпӑма тӳрлетме татах тепӗр май пӗлеттӗм, унтан каҫару ыйтмалла, вара вӑл: «Эпӗ сан ҫине чӗрне хури тӑршшӗ те ҫилленместӗп», — тесе калӗ.

Я знал еще один способ, как загладить свою вину: попросить у него прощения, дождаться, пока он скажет: «Я ни капельки не сержусь на тебя».

Хут ҫӗлен // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 105–109 стр.

Вуласа тухрӑм та, куҫ умне тепӗр хут хамӑн ачалӑхри ҫак тӳсме йывӑр ӳкерчӗк тухса тӑчӗ.

И тогда перед моими глазами вдруг встала эта картина совершенного мною в детские годы насилия над человеческой душой.

Хут ҫӗлен // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 105–109 стр.

Вӑл питне тата тепӗр хут ывӑҫ тупанӗпе сӑтӑрса илчӗ, вара хӗрачи ҫине пӑхрӗ те хӗрачи кулнине асӑрхарӗ, анчах унӑн куҫӗсем ҫинче куҫҫулӗсем чӗтренсе тӑраҫҫӗ.

Он еще раз мотнул головой и опустил руки, дочка улыбалась, хотя слезы все еще дрожали в ее глазах.

Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.

Е, тепӗр майлӑ, арӑмӗ — поэтесса, упӑшки поэтсемпе хӗрарӑмсене килӗштерет.

Или, наоборот, она — поэтесса, а он — почитатель поэзии и женского пола.

Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.

Тепӗр минутран вӑл пуҫне ҫӗклерӗ те: — Пилӗк мао та сакӑр фынь, — терӗ.

Через минуту он поднял голову и сказал: — Пять мао и восемь фэней!

Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.

Хупахран эпир пӗрлех тухрӑмӑр; вӑл вырнаҫнӑ гостиница хулан тепӗр вӗҫӗнче пулнӑ пирки, хапхаран тухсанах, пӗр-пӗринчен уйрӑлтӑмӑр.

Мы вместе вышли из кабачка и у дверей распрощались — наши гостиницы находились в противоположных концах городка.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Халӗ нимӗн те пӗлместӗп эпӗ, ыран е тепӗр минутран мӗн пулассине те пӗлместӗп…

Сейчас я ничего не знаю, не знаю даже, что будет завтра или через минуту…

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Малтанах ман уроксене икӗ вӗренекен итлетчӗ: пӗри «Шицзина» вӗренетчӗ, тепри — «Мензцы» кӗнеке тӑрӑх; нумаях пулмасть тата тепӗр хӗрача хутшӑнчӗ, ӑна эпӗ «Нюйэр-цзина» вӗрентетӗп.

Сначала у меня было два ученика: один зубрил «Книгу песен», а другой — «Мэн-цзы», недавно прибавилась еще девочка, с ней мы читаем «Канон для женщин».

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн паян Чжан-фу патне кайрӑм; вӗсен килӗнче пуласшӑнах хулара тепӗр куна юлтӑм.

Сегодня после обеда я пошел к Чжан Фу; ради этого пришлось задержаться на день.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Таврана каҫхи сӑн ҫапрӗ, Вэй-фу чӳречерен пӑхрӗ, унтан тепӗр черкке пӗр сывламасӑр ӗҫсе ячӗ те, темиҫе хутчен пирус тӗтӗмне ҫине-ҫине ҫӑтса, хӑйӗн калавне малалла каларӗ:

Надвигались сумерки, Люй посмотрел в окно, осушил чарку и опять, несколько раз затянувшись, продолжал:

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

— Паян та ак, кунта килес умӗн, эпӗ тепӗр усӑсӑр ӗҫ турӑм, ӑна та хамӑн тӑвас килнӗрен кӑна…

— Вот и сегодня, перед тем, как прийти сюда, в кабачок, я выполнил еще одно скучное поручение, и тоже по собственному желанию.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Вӑл кӗсйинчен каллех тепӗр сигарета кӑларчӗ те тивертсе ячӗ.

— Он снова вытащил сигарету и закурил.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

— Тӳррипе каласан, масарне тепӗр вырӑна куҫарма кирлӗ те пулман.

— Переносить, собственно говоря, было нечего.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Вӑл каллех тепӗр черкке ӳпӗнтерчӗ, унтан чӳрече еннелле пӑхса, малалла калама тытӑнчӗ:

Осушив еще чарку и глядя в окн, он произнес:

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Малтан умри эрехе ӗҫсе яма, кайран вара тата тепӗр икӗ цзин илме шутларӑм эпӗ.

Решил, что справившись с начатым чайником вина, мы закажем еще два.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех