Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тете сăмах пирĕн базăра пур.
тете (тĕпĕ: тете) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Акӑ мӗн, Лень, — терӗ вӑл, шухӑша кайнӑ пек пулса: — эпӗ Митя тете приказне пӑхмасӑр калама вӗрентӗм.

— Ленчик, сказал он задумчиво, — это я приказ дяди Митяя выучил.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Маттур! — мухтарӗ ӑна Митя тете.

— Молодец! — похвалил его дядя Митяй.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Митя тете Васька ҫине пӑхрӗ те: — Манмарӑн-и? Ну, тепре кала-ха, — терӗ.

— Не забыл? — спросил дядя Митяй у Васьки, — а ну, повтори.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Митя тете, ман ҫине пӑхса, пуҫне кулӑшла чалӑштарчӗ, сылтӑм куҫхаршине аялалла антарчӗ, сулахайне юриех ҫӳлелле ҫӗклерӗ, тутисене тӑсрӗ те пӗр куҫне чарса пӑрахрӗ.

Дядя Митяй, глядя на меня, смешно вскинул голову, правую бровь опустил вниз, а левую специально поднял вверх, вытянул губы и прищурил один глаз.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫӗр пӳрт патне ҫитиччен Васька нимӗн те чӗнмерӗ, килхушшинче вара мана чарса тӑратрӗ, унталла-кунталла пӑхса илчӗ те: — Пӗлетӗн-и, мӗн? Митя тете пирӗн патра, — терӗ.

До самой землянки Васька молчал, а во дворе остановил меня, оглянулся по сторонам и сказал: — Знаешь что? Дядя Митяй у нас сидит.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Унта, тупӑсенчен пенӗ хыҫҫӑн, Митя тете шур ҫӑкӑрпа чей ӗҫет пулӗ ӗнтӗ, тесе шухӑшларӑм эпӗ.

Наверно, сейчас наши красноармейцы после стрельбы пьют чай с белым хлебом…

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Часах Митя тете килет, анчах хӗрлӗармеецсен атӑ-пушмак ҫук.

— Дядя Митяй придет скоро, а обуви у красноармейцев нету.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Митя тете шуррисене кучченеҫ ярса пачӗ, — терӗ Уча.

Дядя Митяй гостинцы белякам прислал, — сказал Уча.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Мачча ҫинче, труба хыҫӗнче, Митя тете выртса ҫывӑрнӑ ванчӑк улӑм халӗ те выртать-ха.

На пустом чердаке, за трубой, еще лежала примятая солома, на которой когда-то спал дядя Митяй.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Саккӑрмӗш кунӗнче, ирхине, эпӗ ачасене хамӑн пушӑ ларакан пӳрт маччи ҫине, Митя тете нимӗҫсенчен пытанса пурӑннӑ ҫӗре, чӗнсе пухрӑм.

На восьмой день я созвал друзей на чердаке моего пустого дома, там где прятался дядя Митяй.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хам куҫпа курнӑ пекех туйӑнчӗ мана: акӑ, Митя тете пӗр тупӑ патӗнчен теприн патне чупса пырать, хӑйне хӑй: «Огонь!» тесе команда парать, снарячӗсем вара пирӗн пата вӗҫсе килеҫҫӗ те деникинецсене вӗлереҫҫӗ.

Мне казалось, что я своими глазами видел, как дядя Митяй перебегал от одной пушки к другой и командовал сам себе: «Огонь!», а снаряды прилетали к нам и убивали деникинцев.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Рудник тӗлӗнче пӗчӗкҫеҫ шурӑ пӗлӗт пек тӗтӗмсем курӑнма пуҫласан, эпӗ снарядсем тӗрлӗ енчен вӗҫсе килнине ӑнлантӑм, анчах ҫавсене пурне те Митя тете перет пек туйӑнчӗ мана.

Когда в небе над рудником появились маленькие белые облака дыма, я понял, что снаряды летят с разных сторон, но мне показалось, что все это стреляет дядя Митяй.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Часах акӑ Митя тете таврӑнать, Ворошилов юлташ килет.

— Вот дядя Митяй вернется, придет товарищ Ворошилов.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хыҫалтан ним сассӑр йӑпшӑнса пырса, вӑл аллине городовой ҫурӑмӗ ҫине хучӗ: городовой ҫилессӗн ҫаврӑнса пӑхрӗ, ҫав вӑхӑтрах Васька унран: — Тете. Деникин пирӗн пата килет тени тӗрӗс-и вӑл? — тесе ыйтрӗ.

Подкравшись сзади, он приложил руку к спине городового, тот сердито обернулся, а Васька спросил жалобным голосом: — Дяденька, а правда, что господин Деникин до нас приедет?

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Митя тете мухтарӗ пире — патронсем питӗ кирлӗ пулнӑ иккен.

Дядя Митяй похвалил нас, особенно за патроны: они оказались очень кстати.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Митя тете штабӗ халӗ Витька Тухтӑр ҫуртӗнче вырнаҫрӗ.

Штаб дяди Митяя помещался в доме Витьки Доктора.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Малтан Митя тете шуррисене темле Волноваха станцине ҫити хӑваласа кайнӑ, унтан ҫавӑнта Деникин акӑлчансен танкӗсене янӑ.

Сначала дядя Митяй белых прогнал аж до станции Волновахи, но потом Деникин бросил в бой английские танки.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Часах лаша ҫине утланнӑ Митя тете пырса ҫитрӗ те пӑлхануллӑ сасӑпа команда пачӗ.

Примчался на лошади комиссар дядя Митяй и объявил тревогу:

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Митя тете те Вася аллине мӑн ҫын аллине тытнӑ пекех тытса силлерӗ, комсомолецсем пӗр харӑсах ал ҫупрӗҫ.

Дядя Митяй тоже крепко пожал Васе руку, как взрослому, комсомольцы дружно захлопали.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Митя тете хыҫҫӑн комсомолецсем тухса каларӗҫ, Васькӑна вӗсем «ленинец», «революцири ӑмӑрткайӑк чӗппи», терӗҫ, вӑл кокс кӑмакисем патӗнче ӗҫленӗ чух ӑна мӗнле асаплантарни ҫинчен аса илчӗҫ.

После дяди Мити выступали комсомольцы, Ваську они называли «ленинец» и «орленок революции», вспомнили, как он мучался, работая у коксовой печи.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех