Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сисӗнет (тĕпĕ: сисӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑрман кӗрлевӗнче ут тӑпӑртатни уҫҫӑнах сисӗнет.

Стук копыт явственнее выделился в лесном гуле.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.

Хӗрарӑм ун умӗнче тӳрккессӗн, сӑпайсӑррӑн тӑрать, ҫула май, ҫеккунтлӑх ҫеҫ чарӑнни — кӗҫех каясшӑнни — сисӗнет.

Она стояла перед ним в небрежной позе, точно остановилась мимоходом, на секунду, и тотчас уйдет.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

Анчах сӑра вӗретӳҫӗн сапӑр та ҫуллӑ куҫӗсенче вӑл пӑрӑнса тӑнӑ чухне шалтах тӗлӗнни туллин сисӗнет.

Но у пивовара, когда он отошел, в кротких масляных глазах изображалась полная огорошенность.

Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.

Ҫав вӑхӑтрах унра ҫӗр ҫинче марри, нимӗнле мистика, хурлану-салхулӑхпа чирли нимӗнех те ҫук; пурнӑҫ чечекленӗвӗ пур ҫӗрте те сисӗнет: ҫирӗппӗн алӑ тытнинчен пуҫласа сассин янӑравлӑ ансатлӑхӗ таранчченех.

Вместе с тем, не было в ней ничего неземного, никаких мистических, томно-болезненных теней; расцвет жизни сказывался во всем, от твердости рукопожатия до звучной простоты голоса.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Чавсипе тӗревленсе вӑл койка ҫине саркаланса выртрӗ; унӑн тыткаларӑшӗнченех темӗн ирӗклӗскер, тӗрмене шалтан аркатаканскер сисӗнет.

Он небрежно развалился на койке, упираясь в нее локтем, в его позе было уже нечто свободное, разрушающее тюрьму.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Унӑн ҫак хусканӑвӗнче пӗчӗкҫӗ те сиенсӗр аллисемпе ҫапмашкӑн пепкене ирӗк паракан мӑн ҫын асла хывса пӑхӑнни сисӗнет.

В этом движении проскользнула снисходительная покорность взрослого, позволяющего ребенку бить себя безвредными маленькими руками.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӗсен хушшинче ҫыхӑну ҫуккинче, юхан шывӑн каҫхи шӑплӑхӗнче тата хӑтсӑррӑн апатланакан ҫыннӑн ҫурма выҫӑ кӑчӑртатӑвӗнче темӗнле пӗчченлӗх сисӗнет.

В их разъединенности, ночном молчании реки и этом полуголодном скрипе неуютно подкрепляющегося человека было что-то сиротское.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Апла тӑк… — вӑл кӑштах хӗрелни сисӗнет, — ҫитмен укҫана, ҫирӗм тенкӗ, сирӗн тӳлеме тивет.

В таком разе, — он слегка покраснел, — доплатите недостающие двадцать рублей.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Каласа кӑтартнӑ май Ленур хумханни чӑнласах сисӗнет; нумай пулмасть ҫеҫ сехӗрленнин палли куҫӗсенче халӗ те упранать тейӗн.

Ленур был по-настоящему взволнован, рассказывая это; глаза его, казалось, еще хранили след недавнего испуга.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Вӑл пӑхнинче сумлӑ сивӗ йӗрӗнӳ сисӗнет.

Взгляд его выражал холодное, почтительное презрение.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Крапивин шучӗпе, юлашки вӑхӑтра Калюков хурахӗсене такамсем ертсе пыни, вӗслетсе тӑни ытларах та ытларах сисӗнет.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Йӗри-тавра вӑрман пулсан та, кунта, тӳпемрех вырӑнта, ҫил самаях вӑйланни сисӗнет.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ара, Демин Мускаври милици шкулӗнчен вӗренсе тухни лайӑх сисӗнет ҫав, халлӗхе вӑл пур ӗҫе те пӗтӗмпех тӗрӗс тӑвать.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑхӑт хӗл еннелле ҫывхарса пыни кун кӗскелнинчен те сисӗнет.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫитменнине, вӗсене такамсем вӗрентсе, ӑс парса тӑни сисӗнет.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Кӗлетки йӑрӑсси, шӑмшакӗ ҫирӗппи сӑрталла хӑпарнӑ чухне уйрӑм ах сисӗнет.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хӑйне ку ушкӑнра хӑюллӑнах тыкаланинчен вӑл хурахсене паллани, кунта пӗрремӗш хут кӑна мар килкелесе ҫӳрени сисӗнет.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тепӗр тесен, питре кӑна мар, Хӗлимун кӗлеткинче те, уттинче те унӑн пысӑк вӑй, пысӑк влаҫ пурри сисӗнет.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Утарҫӑ ӗҫне тепле те, сунар ӗҫне вара самай пултарни сисӗнет.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пысӑках мар пиҫӗ тута кулӑпа сайра сарӑлса ҫӳхелни сисӗнет.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех