Шырав
Шырав ĕçĕ:
Хреснайӗн пичӗ алчӑравлӑ кулӑпа кулнӑ, вӑл савӑнӑҫлӑ тата ҫав вӑхӑтрах мӗскӗннӗн пӑхса ларнӑ…Крестник улыбался растерянно, радостно и в то же время жалобно…
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Кӗпӗрленӳ хушшине лекнӗскер, Маякин пӗр саманта куҫран ҫухалнӑ, анчах каллех, уявлӑ кулӑпа кулса, чӑмса тухнӑ.Затертый толпою Маякин на минуту скрылся из глаз и снова вынырнул, улыбаясь торжествующей улыбкой.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Унтан вӑл, аван мар кулӑпа кулса ярса: — Ну, ҫитӗ ӑҫтиҫука калаҫма… лар сӗтел хушшине!.. — тесе вӗҫленӗ хӑйӗн сӑмахне.— И, засмеявшись нехорошим смехом, Саша сказала: — Ну, будет пустяки говорить… садись за стол!..
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Старик ку тӗлте пауза туса илнӗ, унтан каллех, сассине антарса, йӗкӗлтевлӗ кулӑпа сӑмахне пуҫланӑ; — А, хайхи, пурнӑҫ тӑвакан ӗҫлӗхлӗ сывлӑшӗ унӑн кӑ-ӑшт анчах иккен.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Мӗншӗн-ха сӑну-питӳнте санӑн йӑлтӑр-йӑлтӑр кулӑпа хутӑшах пат-пат-пат куҫҫуль?
8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.
Ҫак икӗ сасӑ, йӗрсе, хуйхӑрса, каҫ лӑпкӑлӑхӗпе уҫӑлӑхне юхса кӗрсен, пӗтӗм тавралӑх ӑшӑрах та лайӑхрах пек туйӑна пуҫланӑ; мӗнпур япала ҫав юрра юрлакан этемӗн хуйхине туйса, тӑван йӑвинчен хура вӑйсем хӑйпӑтса тухнипе, ҫичӗ ютри хӗн-хурлӑ ӗҫре мӑшкӑл тӳсме каякан ҫынна шеллесе, асаплӑ кулӑпа йӑлтӑртатнӑн туйӑннӑ.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Вӑл хӑйӗн кӳрши ҫине пӑхса каланӑ, лешӗ ӑна ӳсӗр кулӑпа тавӑрнӑ.Он обращался к своему соседу, тот ответил ему пьяной улыбкой.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ҫак илемсӗр пит, хытса ларнӑ пекех, нимӗн хускавсӑр тӑнӑ, ҫаврашка куҫӗсем анчах, пӗчӗккӗ те сивӗскерсем, витӗр илекен чее кулӑпа йӑлтӑртатнӑ.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Хӗр те ӑна уҫӑ мар кулӑпа ответленӗ.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ай-чжэн хӑнана ӑшӑ кулӑпа кан патӗнче кӗтсе тӑрать.
XV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Медынская ӑна ачаш кулӑпа кӗтсе илнӗ, унпала юнашар гостинӑйӑн пӗр-пӗр тараватрах кӗтессине ларнӑ, вара, сӑмахне пуҫличчен малтан, кушак пек авкаланса, тӗтреллӗн ҫунакан куҫӗсемпе ун ҫине ҫуйкӑннӑн пӑхкаласа илнӗ.
V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Фома ӑна кулӑпа ҫеҫ ответленӗ, хӑйӗн ӑшӗнче вӑл ун ҫинчен: — Ӑслӑ мур… аттерен ӑслӑрах… — тесе шухӑшланӑ.Фома ответил ему улыбкой и подумал про себя: «А умен… умнее отца-то…»
IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Апла пулсан, сан вырӑну шӑп ҫавӑнта! — йӗрӗнчӗк кулӑпа каланӑ Любовь.— Там тебе и место! — с презрительной улыбкой сказала Любовь.
IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Апла пулсан, турра шӗкӗр! — ответленӗ ӑна Люба, аван та туслӑ кулӑпа ҫуталса кайса.— Слава богу! — ответила Люба ему и улыбнулась такой хорошей, дружеской улыбкой.
IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ашшӗ те ыркӑмӑллӑ кулӑпа ответленӗ.
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ӳсӗр пичӗ чӗтрене-чӗтрене кайнӑ, куҫӗсем хӗрелсе шывланнӑ, тутисем хӑравҫӑ кулӑпа турткаланнӑ.Пьяное лицо вздрагивало, глаза, краснея, наливались слезами, и губы растягивались в пугливую улыбку.
II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Шӑп ҫав картсем хушшинче ӗнтӗ Маякин тепӗр мӑшӑр куҫне, тепӗр тутине майлӑ вӑхӑт ҫитиччен пытарса усранӑ пек туйӑннӑ, майлӑ вӑхӑт ҫитсен, вӑл вара тӗнче ҫине йӑлтах урӑх куҫсемпе пӑхса, йӑлтах урӑх кулӑпа кулмалла пек туйӑннӑ.
II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Лю Дэ-шань йӑпӑлтатакан кулӑпа Вӑрӑм Мӑй Шань патне пычӗ.Лю Дэ-шань с заискивающей улыбочкой подошел к Ханю Длинная Шея.
VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
— Начальник юлташ мӗнле пурӑнать? — йӑпӑлтатакан кулӑпа саламларӗ пӗр ҫын.— Как поживает товарищ начальник? — с заискивающей улыбкой приветствовал человек.
V // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Хӑйне тав туни карчӑка килӗшрӗ пулас — унӑн пӗркеленсе кайнӑ пит-куҫӗ кулӑпа йӑлтӑртатса илчӗ.Они благодарили хозяйку, и это ей, видимо, было приятно — её доброе морщинистое лицо улыбалось.
23. Сурансене сиплесе тӳрлетесси // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.