Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кулма (тĕпĕ: кул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юлашкинчен йӗри-таврара кулма пуҫларӗҫ, Тоббоганӑн тӑнлавӗ хӗп-хӗрлӗ.

Наконец кругом стали смеяться, и у него покраснели виски.

XXX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вӑл хӑйӑва чӑмӑрӗпе хупларӗ те ҫаврӑнса тӑрса савӑнӑҫлӑн кулма пуҫларӗ.

Она повернулась, сжав в кулаке ленту, и залилась смехом.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Манӑн хуравӑм уншӑн питех те киленӗҫлӗн илтӗнчӗ ахӑр, мӗншӗн тесен вӑл чӑнласах тата янӑравлӑн ахӑлтатса кулма пуҫларӗ.

Должно быть, мой ответ был для нее очень забавен, так как теперь она уже искренно и звонко расхохоталась.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Синкрайт кирлӗ мар ҫӗртенех суян ахӑлтатса кулма пикенчӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн манӑн ӑна хул пуҫҫинчен ҫапса ҫапларах калас килчӗ:

Синкрайт ненатурально и без нужды захохотал, вызвав тем у меня желание хлопнуть его по плечу, сказав:

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

— Ҫакӑнта, — тӑсрӗ вӑл, — эпӗ кулма пуҫларӑм, ҫавна шӳт тесе ӑнлантӑм.

— Здесь, — продолжал он, — я стал смеяться, думая, что это шутка.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Вӑт япала тӑк япала! — хӑрӑлтатрӗ каттӑркӑҫ кулма чарӑнсан, мӗншӗн тесен вӑйӑҫсен чӑтӑмлӑхӗ пӗтессине туять.

— Вот штука, так штука! — захрипел каторжник, кончив смеяться, лишь только почувствовал, что терпение игроков лопается.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Эпӗ чарӑнми ахӑлтататӑп, ҫакна пула, юлашкинчен, король майри те ахӑлтатса кулма пикенчӗ, таврашӗ те ахӑлтатать; король майри намӑсланнипе хыпса тӗлкӗшменни кӑна, кӗҫех вӑл хӑйӗн амазонкисемпе васкавлӑн тухса утрӗ.

Я хохотал неудержимо, так что наконец захохотала королева, свита тоже захохотала; королева сгорела от стыда и поспешно скрылась в сопровождении своих амазонок.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Анчах ҫаврӑнса пӑхсан Гент ахӑлтатсах кулма пуҫларӗ: Цаупере пӑшалне пӑрахнӑ, пуҫне аллисемпе ҫатӑрласа тытнӑ та ӳпне тӑсӑлса выртнӑ.

Но, оглянувшись, охотник расхохотался: Цаупере, бросив ружье, лежал ничком, охватив голову руками.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Эсир мана питӗ хытӑ кӳрентертӗр, — хыттӑн каларӗ Молли, — питӗ… — вӑл ҫав самантрах кулма пикенчӗ.

— Вы очень меня обидели, — громко сказала Молли, — очень, — немедленно она стала смеяться.

XIX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Эпӗ тавлашмастӑп-ҫке, — терӗ хӗр эпӗ хӗрсе кайнӑшӑн кулма чарӑнсан.

— Я ведь не спорю, — сказала девушка, в то время как затихал смех, вызванный моей горячностью.

XIX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эсир путсӗррӗн-тискеррӗн хӑтлантӑр: ылтӑна унӑн тӗп тӗллевӗнчен — хушӑнассинчен тата таптассинчен — пӑрса ятӑр, тигра теттесене курнипех кулма хистерӗр; ҫакӑ пӗтӗмпех — мӗншӗн?

Вы сделали преступление, отклонив золото от его прямой цели, — расти и давить, — заставили тигра улыбаться игрушкам, и все это ради чего?

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Унӑн тус хӗрарӑмӗсем мана ункӑларӗҫ те — аллӑма хыпалансах кӗсьене чиксе хутӑм, чиперккесен хушшинче унталла-кунталла пӑхкалатӑп, вӗсем вара Сандирен кулма пикенчӗҫ, — чӑн та, кӑмӑллӑн, шӳтлесе.

Ее подруги окружили меня, и я поспешно сунул руку в карман, озираясь, среди красавиц, поднявших Санди, правда, очень мило, — на смех.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Гануверпа Галуэй кулма пуҫлаҫҫӗ.

Ганувер и Галуэй стали смеяться.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ ларнӑ ҫӗртен тӑтӑм, аллӑмсене кӗсьене чикрӗм те кулма тытӑнтӑм.

Я встал, засунул руки в карманы и стал смеяться.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Арколь кулма хӑтланчӗ.

 — сказала Арколь, стараясь улыбнуться.

X // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Унӑн куҫӗсенче ҫутӑ вылять, вӑл пукан ҫинчен ҫӗкленчӗ, ҫамкине сӑтӑркалать, акӑ питне пӳрнисемпе хупларӗ те йӗрсе ячӗ, анчах самантранах аллипе сулкалашса кулма пуҫларӗ.

В ее глазах заиграл свет, она встала, потерла лоб, заплакала, пальцами прикрывая лицо, но скоро махнула рукой и стала смеяться.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ ун ҫине пӑхса тӗлӗннӗ самантра, паллах, кулма е асӑрхаттарма хӑяймасӑр, Дюрок чӳречесен хушшинчи стена патне пырса тӑчӗ те ҫакӑнса тӑракан кантраран туртрӗ.

Пока я дивился на него, не смея, конечно, улыбнуться или отпустить замечание, Дюрок подошел к стене между окон и потянул висячий шнурок.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ — Аладин, ҫак стена вара — ну, эсир мӗн шухӑшлатӑр, — ку мӗнле стена-ши? — Ганувер хавасланать пек, кулма пуҫларӗ.

Я — Аладдин, а эта стена — ну, что вы думаете, — что это за стена? — Ганувер как будто развеселился, стал улыбаться.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пурте каллех кулма пикенчӗҫ, унтан вӗсен хушшинче калаҫу пулса иртрӗ, эпӗ, чӑн та, нимӗн те ӑнланмастӑп, анчах ман ҫинчен пупленине туятӑп, — кӑштах кулкаласа-и е чӑнласах-и, — уйӑрса илейместӗп.

Все снова стали смеяться, затем между ними произошел разговор, в котором я ничего не понял, но чувствовал, что говорят обо мне, — легонько подсмеиваясь или серьезно — я не разобрал.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Эсӗ пӗтӗмпех пӗлетӗн-и? — мӑкӑртатрӗ вӑл кӑштах иккӗленӳллӗн, унтан питӗмрен йӗксӗкле тӗмсӗлчӗ те ахӑлтатса кулма пикенчӗ.

— Ты все знаешь? — пробормотал он, озадаченный, и стал хохотать, бесстыдно воззрившись мне в лицо.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех