Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Аппӑшӗ каллех калать ӑна: — Эх, Петя, тӑхтасамччӗ! Шыв ҫинчи пӑр лайӑхрах шӑнтӑр-ха, халӗ вӑл ытла та ҫӳхе, шыва путӑн, — тет ӑна.

А курочка и говорит ему: — Ох, обожди, Петя, дай реке совсем замерзнуть: теперь еще лед очень тонок, утонешь.

Тӑхтама пӗл // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 19–21 с.

Аппӑшӗ автана аран ҫеҫ килне илсе ҫитерет.

Насилу домой курочка довела.

Тӑхтама пӗл // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 19–21 с.

Пурӑнаҫҫӗ, тет, шӑллӗпе аппӑшӗ — автанпа чӑх, автанӗ пахчана каять те хурлӑхан ҫырлисене ҫиме тытӑнать.

Жили-были себе брат да сестра, петушок да курочка. Побежал петушок в сад и стал клевать смородину.

Тӑхтама пӗл // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 19–21 с.

Икӗ ача — шӑллӗпе аппӑшӗ — шкула тухса кайнӑ.

Двое детей, брат и сестра, отправились в школу.

Вӑрманти ачасем // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 7–11 с.

Лешӗ Калюкова пула аппӑшӗ нушана та намӑса кӗрсе ӳкнӗшӗн ҫав тери пӑшӑрханать иккен, ӑна инкекрен хӑтарас тесе тем тума хатӗр, ҫавӑнпа вӑрӑ-хурахсене тытмашкӑн пултарнӑ таран пулӑшма пулнӑ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вара унӑн аппӑшӗ урлӑ Калюковпа ҫыхӑнма тӑрӑшмалла пулать.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Каланӑччӗ ӗнтӗ, шӑпах халь Телегина ҫунтаракан Улькан аппӑшӗ Альтюкчӗ ҫав хӗр.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Калюков аппӑшӗ Пелагея Ивановна, Етӗрнери учительница, палланӑ тӑрӑх, ҫав япаласенчен хӑшӗ-пӗри ун шӑллӗн пулнӑ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тӑвансемпе курнӑҫма ирӗк параҫҫӗ тенӗрен, Антуна тӗрмене хупнӑранпа пилӗк уйӑх ытларах иртсен, чӑнах та, ун патне Етӗрпери аппӑшӗ Пӑлаки пырса кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫак шухӑш Етӗрнерех пурӑнакан аппӑшӗ Пӑлаки унпа тӗрмене пырса курнӑҫнӑ хыҫҫӑн пушшех ҫирӗпленчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл — ман аннен амӑшӗн Ефремова Агафия Ефремовнан аппӑшӗ.

Это сестра моей матери Ефремовой Агафии Ефремовны.

Архивсенчи хутсем ҫирӗплетеҫҫӗ // Ӑсан Уҫӑпӗ. Алексеев, О. А. Савнӑ енӗм, тӑван ялӑм — Санькасси. — Кӳкеҫ: издательство ҫурчӗ, 1999. — 26 с.

Чирлемерӗн пулӗ те? — чарса тӑратрӗ ӑна пӗррехинче Анна аппӑшӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Ашшӗпе аслӑ аппӑшӗ пулӑшнипе стенкӑпа диван илсе лартрӗ, декрет укҫи кавирпа палас илме те ҫитрӗ.

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Утмӑлтурат ҫеҫки пек Марине аппӑшӗ ҫине айӑплӑн йӑл кулса пӑхнӑн туйӑнать.

Марине казалось, что она виновато улыбается сестре, словно стебель василька.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Кӗҫ аппӑшӗ унпа танлашса ӑна хыттӑн тӗксе ячӗ, хӑй айне турӗ.

Скоро сестра поравнялась с ним, и сильно оттолкнула его, поджав под себя.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Пӗр самант анатран хӑпаракан машина ҫине, унтан хӑй патнелле ыткӑнакан аппӑшӗ ҫине пӑхрӗ.

С минуту смотрел на подъезжавшую с низовья машину, потом на сестру, которая бежала к нему.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Анчах аннене ан кала, — амӑшӗ ӗҫе тухса кайсан шӑллӗне вӑрттӑн хӑлхаран пӑшӑлтатрӗ аппӑшӗ.

Только маме не говори, — когда мать ушла на работу, она украдкой шепнула брату на ухо.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Ӑшра мӗн хумхантарнине йӑлт унпа пайларӗ аппӑшӗ.

Сестра разделяла с ним все, что волновало ее.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Тарӑхнӑ чухне аппӑшӗ ҫине куҫ айӗн пӑхатчӗ йӑмӑкӗ, тутине чӑпӑрт ҫыртатчӗ.

Гневаясь, сестра исподлобья смотрела на сестру, покусывала губы.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

«Пирӗн ват асаннесем те тӗрӗ тӗрлеме пӗлнипе чапа тухнӑ таврара. Вӗсен йӑлине пирӗн малалла тӑсмалла», — вӗрентетчӗ аппӑшӗ йӑмӑкне.

«…Наши старые бабушки тоже прославились своим умением вышивать узоры. Нам нужно продолжать их традиции», — учила она сестренку.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.