Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

унран (тĕпĕ: ун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унран хййӗнчен те-ха ялта нумайӑшӗ канаш ыйтать.

У него самого не один человек в свое время совета испрашивал…

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мӗн кулмалли пур унран?

Чего над ним потешаться?

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ялта унран сахал акакансем те нумай, ун пек ҫемьесене ҫурт сиктерсе шутлама пулать.

На деревне немало и таких, кто имеет гораздо меньше, — их, пожалуй, через каждый дом наберется.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Элюкка унран ытла вӑтанса тӑмалла мар иккенне тӗшмӗртет те хӑй ятне тултарнӑ куркана мӑштах шалт тӑвать.

Сообразив это, Элюкка мигом опрокинул в себя стакан, закусил.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ӗнтӗ пирӗн, атте те унран юлсах кайман пуль ҫав, ара.

— Да, не отставали друг от друга, верно.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мӑшӑрӗ унран: «Хӑҫанччен пулатӑн», — тесе ыйтсан та, аллипе кӑна сулса хӑварчӗ: ҫынни хӑйне мӗншӗн чӗннине пӗлмест те, ӑҫтан татса калас пур…

На вопрос Сайде: «Надолго ли?» — махнул рукой, мол, человек и сам не знает, зачем его позвали, а ты тут «надолго ли?»

V. Хисеп йыхравӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пуҫна ҫухатӑн унпа, тесе мӗн чухлӗ каламастчӗҫ-ши мана, — тем пулсан та унран уйрӑлас килместчӗ…

И уж сколько мне говорили: сломишь голову; жаль расстаться, хоть ты что…

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Тёма, эсӗ чӑнах та мана вилӗм сунасшӑн-и вара? — сиввӗн ыйтрӗ унран амӑшӗ.

— Тёма, ты серьезно хочешь вогнать меня в могилу? — спросила его холодно мать.

Экзаменсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Юратнӑ, хаклӑ аннеҫӗм, кайсамччӗ директор патне, ыйт унран, — эпӗ тепӗр хут экзаменсем парӑп, пӗлетӗп, паратӑпах эпӗ, мӗншӗн тесен хам пултаруллӑ иккенне пӗлетӗп, вӗренме пултаратӑп эпӗ!

Милая, дорогая мама, поезжай к директору и попроси его, — я выдержу передержку, я знаю, что выдержу, потому что я знаю, что я способный и могу учиться.

Экзаменсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Унран та начартарах.

— Хуже даже.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл каласа пӗтерсен, Томылин, пӑшӑрханса, унран ыйтнӑ пек те, ахаль каланӑ пек те ҫапла сӑмах хушрӗ:

Когда он кончил, Томылин, огорченный, не то спросил, не то сказал:

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Хӑҫан та пулин ҫавах вилӗм килет, унран ниҫта та тарса хӑтӑлма ҫук, ниҫта та…

И все равно когда-нибудь смерть придет, и никуда нельзя от нее уйти, никуда…

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ӗнтӗ ҫав йӗрӗнчӗк Абрумка патӗнчен тухса тарма, унран татах илес мар тесе те шут тытнӑччӗ, анчах Абрумка лавкканалла утрӗ те ҫавӑ вара Тёма шухӑшне тепӗр май ҫавӑрчӗ, вӑл ун хыҫҫӑн утрӗ.

Он уже хотел убежать от гадкого Абрумки и отказаться от своего намерения взять у него еще орехов, но так как Абрумка пошел в лавку, то и Тёма передумал и направился за ним.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Колька ун хыҫҫӑн чупать, Яшка унран тарать.

Колька пустится за ним, Яшка от него.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ачана мӗскӗн идиот туса хуни, этем тивӗҫлӗхне унран туртса илни — ҫакӑ вӑра ӑна пӑхса ӳстерни пулать-и?

Превратить в жалкого идиота ребенка, вырвать его человеческое достоинство — это воспитание?!

Наказани пани // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл ҫитсӑран ҫӗлетнӗ таса та ҫутӑ платьепе; унран чечен ҫамрӑклӑх тапса тӑрать.

Она в чистом, светлом ситцевом платье; от нее несет свежестью.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Апла пулсан акӑ мӗн: пурте унран уйрӑлса каяр, ан тив, вӑл пӗчченех тӑрса юлтӑр.

— Так вот что, уйдем от него все, пусть он один остается.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Чӗри сиксе тухас пек тапать унӑн; Тёма, ӑйӑра утланса юланутпа пынине курсан, унран пурте тӗлӗнсе тӑрӗҫ!

Его сердце усиленно бьется и замирает от мысли, как поразятся все, когда увидят его верхом на Гнедке.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Хӑйне хӗнеттерес мар тенипе, вӑл пымасть те амӑшӗ патне, унран тарса та пытанмасть.

А так как ему и не хочется, чтобы его побили, то он и не идет к матери, но и не скрывается.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Акӑ, Наҫтаҫ, кӑшкӑрать те, ятлать те темелле, анчах Иоҫка унран хӑрамасть.

Вот Настасья, кажется, и кричит и бранится, а не боится ее Иоська.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех