Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнӗ (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вилнӗ пулсан, мана лайӑхрах пулатчӗ: эпӗ вӗсене унта курнӑ пулӑттӑм…

Лучше бы мне умереть, тогда бы я хоть оттуда видела их.

VI. Суран тӳрленнӗ, анчах чӗререн юн сӑрхӑнать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Вӑл темӗнле ача амӑшне персе вӗлернине, хӑй ҫав ача амӑшне юн кӳлленчӗкӗнче тупнине, илсе килнӗ чух хӗрарӑм вилнӗ пекех пулнине, ҫав вилен виҫӗ ача юлнине, амӑшне персе вӗлернӗ хыҫҫӑн Лантенак ачасене хӑйпе пӗрле илсе кайнине кӑна пӗлнӗ.

Знал только, что какую-то женщину расстреляли, он сам нашел ее распростертою на земле, подобрал почти бездыханной, знал также, что она мать троих детей и что маркиз де Лантенак, приказав расстрелять мать, увел с собою детей.

VI. Суран тӳрленнӗ, анчах чӗререн юн сӑрхӑнать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Унӑн айӗнчи лаша вилнӗ, Говэн ун патне пӗшкӗнчӗ.

Лошадь была убита наповал, Говэн подошел к лежащему.

IV. Иккӗмӗш хут // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Якобинец — ҫак пӗчӗк ача, анчӑк ҫури, хӑйӗн ашшӗ вилнӗ хыҫҫӑн аслӑ пиччӗшӗ патне усрава юлнӑскер, маркизӑн наследникӗ пулмалласкер, мӗншӗн тесен маркизӑн ача-пӑча пулман…

Да к тому же еще он был наследник Лантенака, так как у последнего не было детей, и он когда-то считал Говэна как бы своим сыном.

II. Доль // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Вилессине вӑл больницӑра, ӳпке шыҫӑнса кайнипе вилнӗ.

Умер он в больнице от воспаления легких.

Таманго // Василий Алагер. Мериме Проспер. Таманго: [калав] — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1938. — 24 с. — 6–24 с.

Шлюпкӑпа пырса тухсан, вӗсем ун ҫинче пӗр вилнӗ негритянкӑна тата ҫав тери типсе ырханланса муми евӗрех пулса кайнӑ негра тупнӑ.

Когда к нему приблизились на шлюпке, там нашли мертвую негритянку и негра, до того исхудавшего и высохшего, что он походил на мумию.

Таманго // Василий Алагер. Мериме Проспер. Таманго: [калав] — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1938. — 24 с. — 6–24 с.

Ҫапла калаҫкаласа тӑнӑ хушӑра капитан помощникӗ Леду патне пырса тӑнӑ та: — Пирӗн кӗҫӗр виҫӗ чура вилнӗ. Тавай, ак ҫак маттура тытса каятпӑр. Вӑл лешсенчен виҫҫӗшӗнчен те хаклӑрах тӑрать, — тенӗ.

Во время их спора старший помощник сказал капитану: — Сегодня ночью у нас умерло трое невольников, место освободилось. Почему бы нам не взять этого здоровенного малого? Ведь он один стоит дороже тех троих, что умерли.

Таманго // Василий Алагер. Мериме Проспер. Таманго: [калав] — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1938. — 24 с. — 6–24 с.

Манӑн ҫурасем путса вилнӗ!

Малыши мои утонули!

Пакша инкекӗ // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 12 с.

Ишме пӗлмен пирки вӗсем пурте шыва путса вилнӗ.

Маленькие бельчата не умели плавать, и все утонули.

Пакша инкекӗ // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 12 с.

Лешӗ те алӑ пусрӗ, унтан вилнӗ пекех шуралса кайнӑ Симурден ҫинчен куҫ илмесӗр пӑхса ларакан Марат ал пусрӗ.

Он также подписал бумагу, и, наконец, ее подписал Марат, все время не спускавший взора со смертельно бледного лица Симурдэна.

III. Чи вӑрттӑн шухӑшсем хускални // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ача тӑлӑх пулнӑ, унӑн ашшӗпе амӑшӗ вилнӗ, вӑл вара суккӑр карчӑк-инкӗшӗпе, пӗрре те килте пурӑнман ватӑ пиччӗшӗпе кӑна тӑрса юлнӑ.

Ребенок этот был круглый сирота и остался на попечении своей слепой бабушки и вечно отсутствовавшего дяди.

III. Ача пӑхса ӳстерекен // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Куҫ виҫейми анлӑ та лӑпкӑ тавралӑхра, кимӗ пуҫӗнче ларса пыракан ҫын, ирхи ҫутӑпа вилнӗ ҫыннӑнни пекех шуралса кайнӑ питне ҫӗклерӗ те, руль патӗнче лараканнине куҫран пӑхса: — Эпӗ, — эсир хушнипе персе вӗлернӗ канонирӑн шӑллӗ пулатӑп… — терӗ.

И вдруг, среди этого безбрежного и пустынного простора, матрос, сидевший на веслах, поднял свое озаренное белесоватым утренним светом лицо, пристально взглянул в глаза старику и произнес: — Я — брат того артиллериста, которого вы приказали расстрелять.

X. Ҫӑлӑнатех-ши? // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Канонирсем улттӑшӗ вилнӗ.

Шесть канониров убито.

VIII. 9-380 // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Бортпа пусма хушшине хӗстерсе лартнӑскер, ҫын вилмеллипех вилнӗ пек туйӑнчӗ.

Канонир, прижатый к борту, казалось, погиб.

V. Вӑйпа паттӑрлӑх // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Радуб сӗннипе — республиканецсен Хӗрлӗ Ҫӗлӗк ятлӑ батальонӗ вилнӗ тӑшманӑн — вандеецӑн — виҫӗ ачине усрава илет.

По предложению Радуба, республиканский батальон Красной Шапки (красная шапка, красный колпак были символом свободы) усыновляет троих детей убитого врага — вандейца.

III // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

Анчах ҫук, ку — манашкӑсем пӑхса ӳстернӗ тӗттӗм хӗрарӑм; унӑн упӑшки, вандеец, виҫӗ кун каялла корольшӑн, сеньер-помещикшӑн тата кюрешӗн (священникшӗн) республиканецсене хирӗҫ ҫапӑҫса вилнӗ.

Но нет, это темная, воспитанная монахинями крестьянка, муж которой, вандеец, три дня тому назад был убит в схватке с республиканцами, сражаясь за короля, за сеньора-помещика и за кюре (священника).

III // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

Гюго 1885 ҫулта вилнӗ.

Умер Гюго в 1885 году.

I // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

 — Вӑл вилнӗ.

— Она умерла.

11 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Петя амӑшӗ тахҫанах вилнӗ, ашшӗ вара хӑйӗн ывӑлне кӳршӗ хӗрарӑмӗсен аллине панӑ, хӑй кунӗн-ҫӗрӗн ӗҫленӗ.

Отец Пети рано овдовел и, сдав сына на попечение соседок, с головой ушел в работу.

8 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Павел Васильевичран вӑл кӑштах хӑранӑ, ӑна итленӗ; Ваҫҫука Таня хӗрхеннӗ, амӑшӗ вилнӗ хыҫҫӑн ӑна май килнӗ таран лӑплантарма тӑрӑшнӑ.

Павла Васильевича она побаивалась и слушалась его, а Васька жалела и после смерти матери утешала как могла.

3 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех