Шырав
Шырав ĕçĕ:
Вӗсем чуна ыраттармаллах йӑлтӑртатаҫҫӗ, ура айне лексе кӑчӑртатаҫҫӗ.
Пирвайхи бомбӑсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Унтах ӑшӑ та, ҫутӑ та, савӑнӑҫ та, пулма пултарайман тискер йывӑрлӑх айне пулнӑ пӳрт…Маленький домик, за стенами которого не угадываешь ни тепла, ни уюта, ни радости…
Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Вӑл ӳкерчӗк айне Николай Гаврилович ссылкӑра чух пурӑннӑ ҫурт, тесе ҫырнӑччӗ.
Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Кӗпер хӑш тӗлте? — ыйтрӗ Шура Кузнецки кӗпер текен вырӑнпа утса пынӑ чух, ответ вырӑнне ӑна ашшӗ ҫав вырӑнта чӑнахах та кӗпер пулни ҫинчен, Неглинка юханшыв ҫӗр айне анса кайни ҫинчен тӗлӗнмелле калав каласа пачӗ.
Урӑх хваттер // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Ура айне лекекен типӗ ҫулҫӑсем чуна хаваслантаракан вӑрттӑн шухӑш калаҫҫӗ.Сухие листья шуршали под ногами, нашептывая что-то таинственное и ободряющее —
Пурте пӗрле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Анчах вӑтаннипе ним тума аптӑранӑ ҫерҫи чӗппи тӗмӗ айне, чи ҫӑра ҫулҫӑсем хӳтлӗхне кӗрсе ларнӑ…
Xӗлле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Ҫерҫисем вилес пек хӑраса ӳкеҫҫӗ: хӑшӗсем ним шухӑшласа тӑмасӑр вӗҫсе каяҫҫӗ, теприсем ҫулҫӑ айне пытанаҫҫӗ, хӑйне паттӑр тесе шутлакан ҫерҫи чӗппи хӑй мӗн тунине те пӗлмесӗр, ҫунаттисене шалтӑр ярса, курӑк ҫийӗпе чупать.
Xӗлле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Шыв килет те пурне те хӑй айне тӑвать, — шӑннӑ пек ҫӳҫенсе каларӗ Зоя.— Вода придет, все затопит, — поеживаясь, словно от холода, сказала Зоя.
Xӗлле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Вӗсем хӑш чухне сӗтел айне кӗрсе ларса сехечӗ-сехечӗпе пӗр сасӑ тумасӑр выляса ларатчӗҫ.Иногда дети забирались под стол и тихо играли там — их часами не было слышно.
Xӗлле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Сайра хутра кӑна ура айне лекнӗ турат шатӑртатать е хӑраса ӳкнӗ кайӑк сасӑ парать те, вара татах пӗр-пӗр ыйха путнӑ тӗнчери пек шӑпланать.
Ҫӗпӗрте // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Кайран вара ӑна эпӗ тенкел айӗнчен тупрӑм, никам та мар, эсӗ пӑрахнӑ ӑна тенкел айне.А потом я их под лавкой нашел — уж верно, ты их туда кинула, больше некому.
Шӑллӗпе аппӑшӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Ҫурт лартма ӗмӗтленнӗ чух, хӑмине саваласа, хатӗрлесе пилеш айне купаланӑччӗ, ҫав хӑма кӑна тӑрса юлчӗ ӗнтӗ унӑн.Единственное, что уцелело, это доски, сложенные в штабель в огороде под рябиной.
ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Пилеш айне пуҫтарӑннӑ пӗр ушкӑн ача-пӑча сӳнекен пушара халь те пулин пӑхса тӑрать.Под рябиной стояла стайка ребятишек, наблюдавших за пожаром.
ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Шерккей, йӳҫӗ сывлӑша хӑвӑрт-хӑвӑрт ҫӑтса, тӗпел кукӑрне иртесшӗн пулчӗ, темрен такӑнса кӑштах ӳкетчӗ; ури айне пӑхрӗ те — ваннӑ кирпӗч иккен.
ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Вӑл хӑй ҫулне пӳлсе чупакан ҫынсене пӑхмасӑр пичке патне лӑпӑстатса пычӗ, хурӑн хунавне пичке айне те пулин туса, малалла кустарасшӑнччӗ ҫеҫ, ҫавӑнтах ун ҫулне ӑшша пиҫнӗ Савантей пӳлчӗ хучӗ, Кантюка, кӑшкӑртас пек, хулӗнчен ярса та тытрӗ.
XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Пучах сӑхнӑ сӗлӗпе пӑри ани кустӑрма айне пулса таптанать.
XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Пуҫелӗкне, ҫемҫерех пултӑр тесе, Кантюк тӑрантас ларкӑчӗнчен сӑран минтер илчӗ, ӑна Тухтарӑн пуҫӗ айне майлаштарса хучӗ.Кандюк вынул из-под сиденья кожаную подушку и заботливо подложил в изголовье Тухтару.
XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Ашшӗ аллинчи кантрине пӑхкаларӗ те, кӑмӑлсӑрланса, ӑна кутник сакки айне пӑрахрӗ.— Отец повертел в руках веревку и, недовольный, бросил ее на кутник.
XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
— Панӑ сӑмахӑма тӳрре кӑлартӑм, хӑта, — терӗ Кантюк сӑмси айне шӑлса.— Вот, сдержал я свое слово, сват, — довольно сказал Кандюк, утирая мокрый с мороза нос.
XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Ҫунана аслӑк айне кӗрт, лашана, тӑварса, лайӑхрах кӑкарса хур, чӗлпӗрне татса ан кайтӑр…Сани поставь под навес, лошадь распряги и привяжи как следует, кабы повод не оборвала да не убежала…
XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.