Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнӗ (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Усал та хӑрушӑ сӑмахсем, вилнӗ пек тутасен хушшинчен пӗр шухӑшламасӑрах вӗҫсе тухнӑ сӑмахсем… ах! — масартан та, Еремейӗн хура ҫӗлӗкӗнчен те, ашшӗ хуллисенчен те, директорӗнчен хӑйӗнчен те, тӗнчере мӗнпур пек япаларан пуринчен те хӑрушӑрах сӑмахсем.

Ужасные, страшные слова, бессознательно слетавшие с помертвелых губ… ах! более страшные, чем кладбище и черная шапка Еремея, чем розги отца, чем сам директор, чем все, что бы то ни было на свете.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пӗлетӗн-и, анне, унӑн амӑшӗ вӑл гимназие кӗрес умӗн вилнӗ.

Знаешь, мама, его мать умерла перед тем, как он поступил в гимназию.

Иванов // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Мӗн тейӗн эсӗ, — тет Гераҫка, хавхаланса, ҫав самантрах ачасен ҫан-ҫурӑмӗсем сӑркаса илчӗҫ — мӗн тейӗн эсӗ, вӑл вилнӗ пулӗ тесе шухӑшлатӑн-и?

— Ты думаешь, — продолжал Гераська, воодушевляясь, и мурашки забегали по спинам ватаги, — ты думаешь, она подохла?

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Часах шӑв-шав та ҫӗкленнӗ, алӑка ҫӗмӗрсе кӗнӗ те, карчӑка пӑявран вӗҫертсе кӑларнӑ, анчах ӗҫӗ пӗтнӗ-мӗн, Пульчиха вилнӗ.

Подняли тревогу, выломали дверь, вытащили старуху из петли, но уж все было кончено — Пульчиха умерла.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Амӑшӗ, вилнӗ ҫын пек шуралса кайнӑскер, ӗҫ мӗнпе пӗтессине хӑна пӳлӗмӗнче кӗтсе ларать.

С помертвелым лицом ждет мать исхода, сидя одна в гостиной.

Наказани пани // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Паҫӑрах ӗнтӗ калама чарӑннӑ, анчах халӑх вилнӗ пекех шӑп ларать.

Он давно уже смолк, но толпа хранила гробовое молчание.

Эпилог // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

— Эп вилнӗ пулӑттӑм, — терӗ Петр шӑппӑн.

— Я бы умер, — сказал Петр глухо.

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫав поэзи вӑрттӑнлӑхӗ тахҫанах вилнӗ аваллӑхпа ҫав этем чӗришӗн ӗмӗрех ҫывӑх та аваллӑха хӑй курса тӑнӑ ӗмӗр-ӗмӗр пурӑнакан ҫутҫанталӑк хушшинчи тӗлӗнмелле ҫыхӑнура пытанса тӑрать иккен.

Тайна этой поэзии состояла в удивительной связи между давно умершим прошлым и вечно живущею, и вечно говорящею человеческому сердцу природой, свидетельницей этого прошлого.

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Симурден вилнӗ ҫын пекех курӑнать, ҫав тери шурса кайнӑ, ним хускалмасӑр тӑрать.

Симурдэн был бледен и холоден.

VI. Хӗвел тухса саралнӑ вӑхӑтра // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Тарпа тата куҫҫульпе шӑварнӑ, юнпа лӳшкеннӗ ҫӗр ҫинче, типӗ варсемпе, ҫӗр хӑвӑлӗсемпе, тӑшман ҫине вӑрттӑн тапӑнма чавнӑ шӑтӑксем курӑнса тӑракан ҫӗр ҫинче, пур тӗрлӗ пусмӑрлӑха пула шутсӑр нумай вилнӗ ҫын шӑммисем ҫӗрекен масарла ҫӗр ҫинче, нумай-нумай усал ӗҫсемпе малашлӑхӑн хӑрушӑ вӑрлӑхӗсене чавса чикнӗ ҫӗр ҫинче, шӑпа палӑртса хунӑ кун шӑтса ӳснӗ.

Из этой земли, щедро политой потом, слезами, кровью, из этой земли, изрезанной рвами, могилами, тайниками, подземными ходами, из этой земли, где тлели кости многих и многих людей, ставших мертвецами по воле всяческих тиранов, из этой земли, скрывавшей столько гибельных бездн, схоронившей в себе столько злодеяний — ужасных семян грядущего, из недр этой земли в назначенный срок выросла.

VI. Хӗвел тухса саралнӑ вӑхӑтра // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Вилнӗ ҫын пекех шурса кайнӑ Симурден ҫак сасӑсене итлесе ларчӗ.

Симурдэн, побледнев как полотно, вслушивался в эти звуки.

V. Тӗрмере // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Пурӑнса ирттернӗ япала вилнӗ чух пурӑнма тытӑнакана: «Пурӑн!» тет.

Падение отгнившего поощряет то, что начинает жить.

V. Тӗрмере // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Унӑн вилнӗ ҫын пичӗ пек шурса кайнӑ пичӗ ҫинче ҫӗнтернӗ кӑмӑл пӗр самантлӑха ҫеҫ палӑрса, каллех ҫухалчӗ.

Зловещее торжество мучительной гримасой исказило его лицо, но этот мгновенный отблеск тут же угас.

III. Сасӑлани // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Эсир ӑнланса илӗр-ха пӗреххут: ачасем ҫунса вилнӗ пулсан, Хӗрлӗ Ҫӗлӗк батальонӗ намӑса тухатчӗ вӗт.

Вы только подумайте: ведь если б крошки погибли, батальон Красный Колпак был бы опозорен.

III. Сасӑлани // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ҫак хӑрушӑ та киревсӗр ҫын обществӑшӑн вилнӗ, унпа пӗрлех пӑлхав та, пӗр-пӗрин хушшинчи харкашу та, тӑвана вӗлерекен тискер вӑрҫӑ та пӗтме патне ҫитнӗ, такам вара сасартӑк ӑна ҫӗнӗрен чӗртме шухӑшлать.

Этот преступник против всего общества уже мертв, вместе с ним умерли мятеж, братоубийство, бойня, жестокая война, и вдруг кто-то пожелает воскресить их!

II. Говэнӑн иккӗленуллӗ шухӑшӗсем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Унӑн аслашшӗ вилнӗ, анчах аслашшӗн шӑллӗ — Лантенак маркиз чӗрӗ, вӑл унӑн иккӗмӗш аслашшӗ пулать вӗт.

Родной дед Говэна умер, но двоюродный дед жив, и этот двоюродный дед зовется маркиз де Лантенак.

II. Говэнӑн иккӗленуллӗ шухӑшӗсем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Хӑвна вилнӗ тесе шутланӑ ҫӗртен ҫӑлӑнса тухни, виле шӑтӑкӗ умӗнче тӑнӑ ҫӗртен хӑрушсӑрлӑха лекни, вилӗмрен тарса пурӑнма пуҫлани — Лантенак пек ҫынна та питӗ хумхантарнӑ.

Знать, что ты спасся от неминуемой гибели, видеть перед собой свою разверстую могилу и вдруг оказаться в безопасности, вырваться из лап смерти и возвратиться к жизни — все это могло потрясти даже такого человека, как Лантенак.

XV. Ҫӑра уҫҫине сехетпе пӗрле пӗр кӗсьене чикме юрамасть // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Имануса тӗрткелесе пӑхрӗҫ, вӑл вилнӗ.

Попробовали встряхнуть Имануса, но он был мертв.

XIV. Иманус та тухса каять // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ыттисем ҫапӑҫура вилнӗ.

Все прочие погибли.

XI. Вилме пӳрнисем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Икӗ лаши те; аманнӑскерсем, ҫӗр ҫинче туртӑнкаласа выртнӑ, лавҫӑ ӑнсӑртран пуля тивнипе вилнӗ: ӑна никам та тӗллесе пемен.

Обе лошади были ранены; возчик был убит — хотя никто в него и не целился.

IV. Йӑнӑш // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех