Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йытӑ сăмах пирĕн базăра пур.

Йытӑ (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӗшле йытӑ вӗсем патне виҫӗ уран сиккелесе ҫывхарчӗ.
Гончий подходил к ним на трех лапах.

Хӑрушлӑха ҫӗнтерни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Вӗшле йытӑ ун ҫине тапӑнчӗ.
Гончий первый ринулся на него.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Зорькӑпа вӗшле йытӑ чӑнкӑ вырӑнтан сикмесӗр хыр айӗнче вӗрсе тӑчӗҫ.
Зорька и гончий метались под сосной и злобно скулили: они боялись кинуться с кручи.

Вӑрмантан хыттӑн вӗрсе вӗшле йытӑ сиксе тухрӗ.
С громким лаем вынесся из лесу гончий.

Акӑ, халь икӗ йытӑ вӗрни те пӗр вырӑнтан илтӗнет.
Теперь лай обеих собак слышался все с одного места.

Ҫав вӑхӑтра вӗшле йытӑ хӑйӗн хулӑн сассипе вӗрсе ячӗ.
Вот там же тяжко, гулко забрехал гончий.

Йытӑ вӑрманалла тапса та сикрӗ.
Пес ринулся в лес.

Вӗшле йытӑ малалла туртӑнчӗ.
И гончий вскинулся.

Вӗшле йытӑ туртӑнса Смирькӑна юр ҫине ӳкерчӗ.
Гончий так рванул поводок, что Смирька полетел в снег.

Вӗшле йытӑ хӑйне канӑҫлӑн тыткаларӗ.
Гончий вел себя смирно.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Сысой Сысоича тискер кайӑк хыҫҫӑн хӑвалама вӗшле йытӑ кирлӗ пулсан, вӑл Смирькӑна кӑшкӑрать.
Если Сысой Сысоичу понадобится гончий, он крикнет.

Йӗрӗ йытӑ йӗрӗнчен пысӑк мар, ҫапла вӗт?
Не больше собачьего следа, так ведь?

Тен вӑл йытӑ какайӗпе кӑна мар, ҫын какайӗпе те тӑранса пурӑнать пуль.
Возможно, он питается не только собачьим мясом, но и человечиной.

Хӑрасси ӑҫтан пуҫланса кайнӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Пӗри калать — Шарика илӗртсе кайнӑ, тет; тепри тата — кама кирлӗ вӑл йытӑ! тет.
Кто говорит, — увели Шарика; кто говорит, — куда такого старого, кудлатого!

Смирька ерӗҫмест // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Ҫавӑнпа та ҫуртран икӗ пысӑк йытӑ вӗрсе тухса ун патнелле ыткӑнса пынине курсан, вӑл пӗтрӗмех тесе шутларӗ.
Поэтому, когда из дома выскочили две громадные собаки и с лаем кинулись к нему, решил, что погиб.

Инкек музыкант // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Йытӑ пысӑкӑшскер, хӑй самӑр та ула.
Ростом с собачку, толстый, сам весь в белой и чёрной шерсти.

Ӑнланса илмелле мар тискер кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Катя хӑраса аяккинелле сиксе ӳкрӗ, йытӑ иккен ку.
Катя испуганно отскочила в сторону, но это была собака.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл тутӑр илес тесе кравать патне ярса ҫеҫ пусрӗ, картишӗнче йытӑ вӗрсе те ячӗ, калитке шалтлатса хупӑнчӗ.
Она шагнула к кровати, чтобы взять, шаль, но во дворе залаяла собака, хлопнула калитка.

Йытӑ хаваслӑн йынӑшни илтӗнчӗ, унтан Шарик пырса хӑйӗн хура сӑмсипе унӑн урисенчен сӗртӗнчӗ.
Послышалось радостное повизгивание, и черная морда Шарика ткнулась в его ноги.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Самолет ҫинчен ракета ярӑнса анчӗ: йӗтем ҫинчи ҫӗрнӗ улӑм купи леш енче тӗксӗммӗн курӑнакан йытӑ йӑви ҫутӑлса кайрӗ.
С самолета сбросили ракету: ярко осветились гумно и черневшая за кучей прелой соломы собачья конура.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика